Η κυβέρνηση στον «Αστερισμό του Λαϊκισμού»

Γράφει ο πολίτης Παν. Παπαγαρυφάλλου

Αυτός είναι ο παραφρασμένος τίτλος από το πρώτο έργο για τον λαϊκισμό στη μεταπολιτευτική Ελλάδα του Άγγελου Ελεφάντη που είχε γράψει: «Στον αστερισμό του Λαϊκισμού», για το ΠΑΣΟΚ που κυκλοφόρησε το 1991, από τις εκδ. του περιοδικού «ΠΟΛΙΤΗΣ».
Ελπίζω ότι κάποιοι «σοσιαλιστές» από τον ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να τον θυμούνται και καλό θα ήταν να μελετήσουν αυτό το προδρομικό έργο περί λαϊκισμού, για να μην κάνουν και να μη λένε κοτσάνες.

Αναγκάζομαι να γράψω σοβαρά σε μια Ελλάδα που το πολιτικό της σύστημα όχι μόνο «είναι πνιγμένο στα σκατά», όπως έλεγε και ο... σοσιαλιστής τραπεζίτης Στρος Καν αλλά κολυμπά και σε πελάγη του κοινωνιοκτόνου και πατριδοκτόνου λαϊκισμού.
Του λαϊκισμού, τον οποίο οι πάντες καταρώνται αλλά με ενθουσιασμό πιστά τον εφαρμόζουν είτε από άγνοια το τι σημαίνει είτε από σκοπιμότητα ιδιοτελέστατη.
Αυτό το πολιτικό έγκλημα διαπράττει η κυβέρνηση με πρώτο τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς, αποφεύγοντας την πραγματικότητα, χρησιμοποιώντας διγλωσσία, υπαναχωρώντας από τα λεγόμενα και κλείνοντας τα μάτια ενώπιον π.χ. της οικολογικής καταστροφής που βιώνουν τα γαλάζια νερά του Σαρανωνικού με το Μαζούτ.
Αυτή η κυβέρνηση αρνείται να αναγνωρίσει την εγκληματική της ολιγωρία και ν’ αναλάβει τις πολιτικές της ευθύνες και αποπειράται να τις μετακυλήσει πότε στον παγκόσμιο καπιταλισμό και πότε στον «επικοινωνιακό οίστρο των καναλιών» (Τσίπρας). Ένα από τα ουσιώδη γνωρίσματα του λαϊκισμού είναι και η προσπάθεια παραχάραξης της αλήθειας και της πραγματικότητας, με την οποία, έλεγε ο Ιταλός διανοητής Έκο Ουμπέρτο αποφεύγει να συγκρουστεί κατά μέτωπο.
Την αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι, προτιμώντας να συσκοτίζει, να παραπλανά και να παραμυθιάζει τις λαϊκές μάζες, ζώντας με αυταπάτες και πουλώντας αυταπάτες με έωλες και απραγματοποίητες υποσχέσεις. Αυτό τον κοινωνιωκτόνο λαϊκισμό του ΠΑΣΟΚ ανέδειξε ο Ελαφάντης το 1991 και μετά από δέκα χρόνια ακολούθησε «Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα», του γράφοντος, τκαταγράφοντας τα εννοιολογικά του στοιχεία, τις εφαρμογές του και τις ολέθριες συνέπειές του, αναδεικνύοντας τον λαϊκισμό του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., αλλά και του ΚΚΕ (εκδ. «Ergo», Αθήνα 2002). Πρώτος διδάξας τον «επιστημονικό» λαϊκισμό, ο «χαρισματικός» Ανδρέας Παπανδρέου, ο πρύτανης του λαϊκισμού, ενώπιον του οποίου εξακολουθούν ακόμη να γονατίζουν και να γλείφουν τα παπαγαλάκια. Να, ένα δείγμα λαϊκοκτόνου λαϊκισμού του «χαρισματικού», το οποίο συνδέεται με το θεμελιώδες εθνικό θέμα των Αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα.
Στο πρόλογό του, στο πιο πάνω έργο μου, ο μακαρίτης τ. πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης, έγραφε: «Μια από τις πιο χαρακτηριστικές αθετήσεις προεκλοιγκών υποσχέσεων του ΠΑΣΟΚ αφορούσε τις Αμερικανικές Βάσεις στην Ελλάδα. Επί 15 μήνες πριν από τις εκλογές (σ.σ. εννοεί του 1981) ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ζητούσε να μην υπογράψει η κυβέρνησή μου νέα συμφωνία για τις βάσεις και υπόσχονταν ότι αυτός, αν κέρδιζε τις εκλογές, θα τις απομάκρυνε την επόμενη από το ελληνικό έδαφος».
Συνέχιζε ο Γ. Ράλλης: «Εξαιτίας των υπερβολικών απαιτήσεων των ΗΠΑ είχα αρνηθεί να υπογράψω την παράταση της παραμονής τους... κατάπληκτος... μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία παρακολούθησα να υπογράφεται συμφωνία πενταετούς παρατάσεως παραμονής των βάσεων, χωρίς μάλιστα να υποχρεωθεί η κυβέρνηση των ΗΠΑ να μας παραχωρήσει τα ανταλλάγματα που είχαν ζητηθεί από την ιδική μου κυβέρνηση».
Και η αποθέωση του λαϊκισμού: «Η έκπληξή μου όμως, είχε και συνέχεια, καθώς το ΠΑΣΟΚ ισχυρίσθηκε ότι οι βάσεις φεύγουν (ενώ παρέμειναν άλλα 5 χρόνια) και κάλεσε τους Αθηναίους να γιορτάσουν το «ξήλωμα» των Αμερικανικών βάσεων, πράγμα που έγινε με μεγαλοπρεπείς φιέστες» (βλ. σελ. 6 του Λαϊκισμού). Χόρευαν, λοιπόν, οι πολιτικοί Αυστραλοπίθηκοι του μοντέρνου σοσιαλισμού και της διαβόητης «αλλαγής» στο Σύνταγμα για το «ξήλωμα» των βάσεων!!!
Όπως χορεύουν αυτά τα χρόνια και όλοι πολιτικοί Αυστραλοπίθηκοι για το «σχίσιμο των μνημονίων» και «την έξοδο από τα μνημόνια», και την «ευημερία που έρχεται» ενώ λαός και Ελλάδα πνέουν τα λοίσθια.
Δεν στέκομαι σ’ εκείνη την εθνική απάτη του ΠΑΣΟΚ: Ελλάς και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, για την οποία ξαναχόρεψαν οι Αυστραλοπίθηκοι. Δεν στέκομαι στην πολιτική αθλιότητα ότι «το χρέος της Ελλάδας είναι βιώσιμο», ούτε στις υποσχέσεις της Ν.Δ. που θα μας.. σώσει!!
Αυτοί απαλλάσσονται λόγω πολιτικού τυχοδιωκτισμού.
Στέκομαι μόνο στο κύριο χαρακτηριστικό του λαϊκισμού, το οποίο αναγορεύει τον αρχηγό σε ένα είδος Μεσσία που βρίσκεται πάνω απ’ όλους και απ’ όλα, όπως ο Χίτλερ στο Γ΄ Ράϊχ μετατρέποντας το λαό σε «συγχυσμένη αγέλη με την προπαγάνδα», όπως έλεγε ο Αμερικανός διανοητής Ν. Τσόμσκυ. Τελειώνω –για τους Συριζαίους- με τον πάλαι ποτέ γραμματέα του ΚΚΕ και ιστορικό Γιάννη Κορδάτο που έγραφε: «Η θεωρία του λαϊκισμού μπορεί να προκαλεί εντύπωση στους ανιστόρητους και αμόρφωτους, δεν έχει όμως καμμιά σχέση με το μαρξισμό.. Ο λαϊκισμός όχι μόνο δεν είναι μαρξισμός, αλλά κάτω απ’ αυτόν κρύβεται η ιδεαλιστική θεωρία του αυθορμητισμού» (περισσότερα στο πιο πάνω έργο μου, σελ. 200).
Καταλήγω: Επειδή πάμπολοι ομιλούν για το λαϊκισμό χωρίς να τον γνωρίζουν, υπάρχει κανένας «προοδευτικός» φορές να οργανώσει μια επιστημονική ημερίδα; Τα φληναφούντα παπαγαλάκια θέλουν να μάθουν κάτι;

Υ.Γ. Ο «Λαϊκισμός» εξαντλήθηκε. Δεν υπάρχει στα βιβλιοπωλεία.