Γράφει ο Υποναύαρχος Φενέκος ΣτέλιοςΤο 2004 όταν ήμουν στην Στρατιωτική Επιτροπή του ΝΑΤΟ, ξεκίνησε ένα Νατοϊκό project για την μετεξέλιξη του ΝΑΤΟ, το οποίο περιελάμβανε εκτεταμένες τεχνολογικές εφαρμογές κατά παραγγελία, για τις παρούσες και μελλοντικές κυρίως ανάγκες του.
Ανάμεσα στον εξοπλισμό που θα έφερε ο στρατιώτης του μέλλοντος, περιλαμβανόταν και ένα τσιπάκι το οποίο τοποθετείται υποδόρια στους στρατιώτες, καταγράφει τα βιομετρικά χαρακτηριστικά του και τα μεταδίδει μέσω δορυφόρου μαζί με τη θέση του στο κέντρο λήψης αποφάσεων. ¨
Όλα αυτά ήταν τμήμα του συνεχώς εξελισσόμενου “Decision
making wall”, το οποίο αποτελεί το βασικό εργαλεία λήψης αποφάσεων και βρίσκεται στα επιχειρησιακά κέντρα λήψης αποφάσεων της ηγεσίας (πολιτικής και στρατιωτικής). Το σύστημα λαμβάνει πληροφορίες πραγματικού χρόνου από πολλές πηγές μέσα από μία ευέλικτη διαδικασία επιλογής, η οποία σου δίνει τη δυνατότητα να κινηθείς από την μεγάλη εικόνα επιπέδου πολιτικής (ενέργειες, κείμενα συμφωνιών, δηλώσεις, δημοσιεύσεις κλπ), στο επίπεδο της στρατηγικής , εκείθεν στο επίπεδο των επιχειρήσεων, της τακτικής, ακόμη και σε ατομικό επίπεδο των ενεργειών κάθε απλού στρατιώτη.
Είχαμε παρακολουθήσει όλοι μας πως ο Ομπάμα παρακολουθούσε ζωντανά την επιχείρηση στο Πακιστάν για την σύλληψη του Οζάμα Μπιν Λαντεν, όπου έβλεπε άμεσα την εικόνα που είχε κάθε στρατιώτης στο κτίριο και μπορούσε να δώσει ο ίδιος συγκεκριμένες εντολές πραγματικού χρόνου στον καθένα τους ξεχωριστά.
Η ανάγκη αμεσότητας στην λήψη αποφάσεων και κυρίως η ανάγκη ελέγχου της υλοποίησης της απόφασης από τις ηγεσίες σε όλους τους τομείς (πολιτικούς-κρατικούς και ιδιωτικούς), επιβάλλει σήμερα σταδιακά και παρελκυστικά την αβασάνιστη υιοθέτηση των εφαρμογών αυτών στην καθημερινή μας ζωή, ακόμη και στον εργασιακό χώρο.
Ήδη συζητείται ευρέως σε πολλές χώρες η δημιουργία νομοθετικού πλαισίου για υποδόρια τσιπάκια σε εργαζόμενους (στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα), αρχικά με το πρόσχημα της ευκολίας στην αναγνώριση, στην πρόσβαση σε χώρους ελεγχόμενης είτε περιορισμένης προσβασιμότητας, στην εκτέλεση χρηματοοικονομικών πράξεων με μεγαλύτερη ευκολία, στον έλεγχο εισόδου και εξόδου στους τόπους εργασίας (και φυσικά και των κινήσεων κάθε φορέα).
Σιγά σιγά θα δούμε να το φέρουν τα παιδιά για να μην ανησυχούν οι γονείς, και γιατί όχι και οι σύντροφοι για να γνωρίζουν με σιγουριά κάθε τους βήμα. Οι εφαρμογές είναι άπειρες για οιονδήποτε ευφάνταστο δεσποτικό, αλλά κυρίως για οιοδήποτε αυταρχικό πολιτικό κοινωνικό σύστημα, για οιονδήποτε απολυταρχικό ηγέτη –διευθυντή που θέλει να ελέγχει τα πάντα, για οιονδήποτε ανασφαλή & συμπλεγματικό άνθρωπο που δεν εμπιστεύεται κανένα.
Οι εφαρμογές αυτές μπαίνουν ραγδαία στη ζωή μας με πολλά αθώα προσχήματα, όπως του εκσυγχρονισμού, της ευκολίας, της πρακτικότητας, της οικονομίας, της ασφάλειας, της αμεσότητας κλπ.
Η πολιτική ηγεσία σε μία πραγματική Δημοκρατία, έχει ως βασικό σκοπό της να διαφυλάξει τις ελευθερίες των πολιτών και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτό όμως απαιτεί πολίτες ενσυνείδητους και ενήμερους για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους, και ηγέτες φιλελεύθερους, με κοινωνική συνείδηση, με γνωσιακή ευρύτητα και κυρίως με ήθος.
Απαιτεί όμως θεμελιωδώς ένα Σύνταγμα που να προστατεύει τις βασικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Αντί λοιπόν να συζητάμε για αυτά τα ζωτικά για την κοινωνία ζητήματα, για τα οποία χρειάζεται έγκαιρα η συνταγματική ενίσχυση και τα οποία επηρεάζουν πλέον άμεσα την ζωή μας σαν ανθρώπους – πολίτες, οι πολιτικοί μας ως ανεύθυνα ενεργούμενα κάθε πελατειακού συμφέροντος, αναλώνονται σε ανούσιες αντεγκλήσεις προσωπικού - κομματικού χαρακτήρα και στο πως θα διαφυλάξουν τα δικά τους οφίτσια και συμφέροντα, μέσα από τις προτεινόμενες συνταγματικές ρυθμίσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου