Που οδηγούν Αναστασιάδης-ΑΚΕΛ την Κύπρο;

Της Αθηνάς Κατσαφάδου*
«Οί  μετριότητες, υπομετριότητες καί  ανθυπομετριότητες , πού  συναπαρτίζουν τόν  ελληνικό  πολιτικό  καί  παραπολιτικό  κόσμο, δέν  έχουν  τό  ανάστημα νά
 θέσουν  καί  νά  λύσουν  ιστορικά προβλήματα  τέτοιας έκτασης καί τέτοιου  βάθους…»
Επίμετρο  από  τήν  «θεωρία  πολέμου» τού Παναγιώτη  Κονδύλη.
Περίεργα  πράγματα  συμβαίνουν  τελευταίως  στό  νησί  της  Αφροδίτης. Μετά  τήν  αποτυχία ελέω  αδιαλλαξίας  Ερντογάν  στό  Κραν  Μοντάνα  ήχησαν  οι  σάλπιγγες  τής  κόλασης.  Σύσσωμη  η  Ακελική  αριστερά  φωνασκεί  καί  διαμαρτύρεται  γιατί  δέν  παρεχώρησαν  ασμένως  οι  Αναστασιάδης  και  Κοτζιάς  την  Κύπρο ,  ολόκληρη  και  όχι  μόνο  την  κατεχόμενη, στίς  παράλογες  απαιτήσεις  τών  Τούρκων. Αφού  τούς  “στόλισαν”  μέ  τά  γνωστά  καί  μή  εξαιρετέα στούς κύκλους  αυτούς  κοσμητικά  επίθετα,  άρχισαν μέ  τούς “ενεργούς” πολίτες τους (έτσι  αποκαλεί  ή  Πολιτική  Ορθότης  τούς  πράκτορες) νά  ασχημονούν . Μήν  έχετε  καμμιά  αμφιβολία  πώς  ό  ξένος  παράγων κάνει  καλά  τήν  δουλειά  του  στό  ταπεινωμένο  νησί.
Ή  ομάδα «Αριστερή  Κίνηση – Θέλουμε  Ομοσπονδία» κατέβασε τήν   ελληνική  σημαία  από  τέσσερα  σημεία  μέ  σημειολογική  αξία : Τό φυλάκιο  τής  Εθνικής  Φρουράς, τό  Παγκύπριο  Γυμνάσιο, τήν  Εκκλησία  τού  Αγίου  Αντωνίου  καί  τό  Άγαλμα  τής  Ελευθερίας  αντικαθιστώντας  την  μέ  ένα  πανί  μέ  τήν  Κύπρο  σέ  ρόζ  χρώμα. Από  κάτω  δύο  περιστέρια  νά  αφοδεύουν  πάνω  στήν  Ελληνική  καί  Τουρκική  σημαία κρατούν  ένα  πανό  πού  φέρει  τό  σύνθημα “Επανενωμένη  Κύπρος”  “Birlesik  Kibris “ (αυτούς  εννοούσε  ό  κύριος  Κοτζιάς  όταν  μιλούσε  στήν  βουλή  γιά δημιουργία μιάς  νέας  φυλής  Κυπρίων;  Aυτούς  επωάζει  ό  ξένος  παράγων;) . Οί  δράστες  έκ  τού  ασφαλούς  καί  υπερηφάνως  κατέγραψαν  τό  “κατόρθωμά”  τους  σέ  βίντεο  στήν  ιστοσελίδα  τους  στό  facebook ανήμερα τής   επετείου τού  προδοτικού  πραξικοπήματος . Κάθε  ένα  από  τά  σημεία , συνοδεύεται  στό  βίντεο  από  τά  πιό  κάτω  συνθήματα :
 Παγκύπριο  Γυμνάσιο – Εκπαίδευση :
Μέ  εθνικές  εορτές ,  προσευχές  καί  μία  μονόπλευρη  αφήγηση  τής  ιστορίας  από  εθνικιστική  σκοπιά , καλλιεργεί  γιά  χρόνια  τήν  ιδέα  ότι  ή  Κύπρος  υπάγεται  αποκλειστικά στό  ελληνικό  έθνος.
(Οί  εθνομηδενιστές  καί  τής  Νήσου, πρακτορεύονται  από  ξένες  πρεσβείες… εξ΄ου  καί  ή  λυσσαλέα  επίθεση  κατά  τής  ορθοδοξίας  καί  τών  παραδόσεων  τού  λαού  μας.  Χτυπάνε  τό  θρησκευτικό  συναίσθημα  πού  μάς  κράτησε καί  μάς  κρατάει  όρθιους  σέ  οδυνηρούς  καιρούς καί  τό  θυμικό  τού  λαού  μας  μέ  τά  παραμύθια  καί  τούς  θρύλους  του. Τά  μισούν,  γιατί  γνωρίζουν  τήν  τεράστια  επίδραση  πού  έχουν  στό  συλλογικό  υποσυνείδητο τού  γένους  μας… Είναι  τά  τιμαλφή  μας).
 Εθνική  Φρουρά:
Yπεύθυνη  γιά  τήν  επέκταση  τής  διακοινοτικής  βίας καί  διενέργειας  τού ελληνικού  πραξικοπήματος πού  προκάλεσε  τήν τουρκική  εισβολή.  Υπεύθυνη  γιά  τήν  καλλιέργεια εθνικιστικών  καί  αντιτουρκικών αντιλήψεων  στούς  νέους.
( Σέ  πλήρη  σύμπνοια  μέ  τήν  κατάργηση τού  Κυπριακού  εθνικού  στρατού – πρόταση  Αναστασιάδη –  Κοτζιά . Λογικό  πού  ουδεμία  προσαγωγή  καί  σύλληψη  έγινε.  Στά  δικά  μας  παιδιά ; Κυπριλίδες  γάρ….ή  νέα  φυλή…πρωτοπόρος  ό  Κοτζιάς….).
Εκκλησία  τής  Κύπρου:
Aγνοεί  επιδεικτικά  ότι  στήν  Κύπρο  υπάρχει  ανεξιθρησκεία . Επιβάλλεται  τόσο  στήν  παιδεία  όσο  καί  στήν  πολιτική ,  προωθώντας  τό  μίσος  καί  τόν  εθνικισμό.
(Συγκοινωνούντα  δοχεία ,  συριζέοι,  αντίφα,  αντιεξουσιαστές καί  λοιποί  μέ  τό  αζημίωτο  χριστιανοφοβικοί ,  ποτέ  όμως  ισλαμοφοβικοί.  Αναγκαίο  αυτό  γιά  νά  κατανοήσουμε  τόν  πάτρωνά  τους).
Άγαλμα  τής  Ελευθερίας :
Ή  ελευθερία  δέν  συνδέεται  μέ  τά  έθνη  καί  τούς  εθνικισμούς. Ελευθερία  σημαίνει  τό  δικαίωμα  στήν  ζωή  χωρίς  συρματοπλέγματα ,  στρατόπεδα  καί  διαχωρισμούς. Ελευθερία  στήν  Κύπρο σημαίνει  επανένωση  τής  χώρας καί  αυτή  πλέον  πρέπει  νά  κτιστεί  από  τόν  καθένα  μας στούς  δρόμους.
(Εντάξει  παιδιά.  Eντάξει. Ή  ελευθερία  είναι  μία  χαριτωμένη  πολύχρωμη πεταλουδίτσα. Τήν  καλείς  καί  μέ  μία  χορευτική  κίνηση  τήν  πιάνεις . Δέν  χρειάζονται  αγώνες,  θυσίες, ακόμα  καί  τής  πολύτιμης  ζωής  σου.  Ή “δουλειά” σας  παρά  ταύτα εξετελέσθη. Εμείς  όμως  δέν   απαντάμε  σέ  σάς. Απαντάμε   στίς  ξένες  μυστικές υπηρεσίες πού  λυμαίνονται  τό  νησί .Άλλωστε  πάντα  μά  πάντα ,εμείς  οί  Έλληνες είχαμε  πολλά τέτοια σκουπίδια,  προδότες τούς  λένε . Γνωστή  ή  “αδυναμία”  τού  Κολοκοτρώνη  σέ  αυτού  τού  είδους  τούς  προσκυνημένους. Γνωστός  καί  ό  τρόπος  πού  τούς  “διευκόλυνε”  νά  απαλλαγούν  από  τόν  μάταιο  τούτο  κόσμο. Ό  συνειρμός  αυθόρμητος. Αταβιστικός.  Ιδίως  τώρα  πού  οι  εθνομηδενιστές  τήν  προδοσία  τήν  απενοχοποίησαν  μετατρέποντάς  την  σέ  “δικαίωμα  στήν  άλλη  άποψη”. Πάντα  μέ  τό  αζημίωτο).
Αξίζει  νά  σημειωθεί  πώς , πρίν  λίγο  καιρό  ή  έν  λόγω  ομάδα  αντικατέστησε  τά  ονόματα  σέ  δρόμους  τών  ελευθέρων  περιοχών  όπου  αναγραφόταν  τό  όνομα  τού  Γρίβα  Διγενή  καί  κόλλησαν  αυτοκόλλητα  πού  έγραφαν  “ οδός  Τουρκοκυπρίων  Αγνοουμένων”  ,  “Σάββα  Μενοίκου”  καί  άλλα.
(Παιδιά  ενίσταμαι! Έπρεπε  νά  γράψετε  καί  οδός  Ερντογάν ,  οδός   Ετσεβίτ ,  οδός  Κεμάλ , ξέρετε  αυτού  πού  κατέσφαξε  τούς  μισητούς  Ρωμηούς  τής  Μικράς  Ασίας  καί  τού  Πόντου, τούς  άπιστους  , τούς ιμπεριαλιστές,  τούς  υπηρέτες  τού  μεγάλου  κεφαλαίου…, καί  κυρίως νά  γράψετε “οδός  Σουλεϊμάν  τού  Μεγαλοπρεπούς”  τού  άλλου  σφαγέα  τών  Ελλήνων  καί …. πώς  μού  διέφυγε  ,  οδός τού  Μωάμεθ τού  Πορθητή πού  κατέλαβε  τήν  Κωνσταντινούπολη, διορθώνω  αμέσως,  Ιστανμπούλ  ήθελα  νά  πω. Έτσι γιά  νά  συνενοούμαστε….).
Ένωση τής  κατεχόμενης  μέ  τήν  υπόλοιπη  Κύπρο γιά  τούς  εγκάθετους  αυτούς  σημαίνει  τουρκοποίηση. Ένωση  τού  νησιού  σημαίνει γι΄ αυτούς  πλήρη  αποδοχή  τών  όρων  πού  θέτει  ό  διεθνής  παράγων .  Ένωση  γι΄ αυτούς  σημαίνει  κατάργηση  τής  Κυπριακής  Δημοκρατίας.  Τό  όνειρο  ζωής  τού  Κίσσινγκερ.
Βρέθηκα  τόν  Αύγουστο  στήν  επί  43 χρόνια  βαριά  πληγωμένη  Λευκωσία. Ή  Λευκωσία  σήμερα  είναι  ανήσυχη  καί  φοβισμένη. Τό  φυλάκιο  τού  Τούρκου  πού  τήν  κόβει  στήν  μέση , μέ  τά  καμώματα  τού  προέδρου  της  ενδέχεται  νά  καταλάβει  καί  τό  ελεύθερο  κομμάτι  της. Μίλησα  μέ  πολλούς  Κύπριους. Νομίζω  πώς  πολλοί  πιά  έχουν  καταλάβει  τόν  ρόλο  τού  Αναστασιάδη. Όλοι  μού  είπαν  πώς  oί  σχέσεις  του  μέ   τίς  ΗΠΑ  είναι  προκλητικότατες. Μού  μίλησαν  γιά  τόν  πατέρα  του  πού  μέ  τό  πραξικόπημα  κατά  τού  Μακαρίου  διορίστηκε  από  τήν  δοσιλογική  κυβέρνηση  τού  Σαμψών  αρχηγός  αστυνομίας  τής  Κύπρου!.  Μέ  πληροφόρησαν  επίσης  πώς  υπήρξε  δικηγόρος  υπεράσπισης  τών  πραξικοπηματιών. Παράνομο;  Όχι.  Ανήθικο.  Άλλωστε,  στήν  εποχή  μας  τί  σημασία  μπορεί  νά  έχουν  γιά  έναν  πρακτικό  άνθρωπο  όπως  ό  Αναστασιάδης  οί  πατριωτικές ευαισθησίες,  τά  δημοκρατικά  αντανακλαστικά,  τό  ελληνικό  φιλότιμο,  ή  τιμιότητα;  Αυτό  πού  μέ  εντυπωσιάζει  είναι  πώς  άνθρωποι  σάν  τόν  Αναστασιάδη , τόν  Σημίτη, τόν  Γιώργο  Παπανδρέου,   τόν  Τσίπρα, πού άν καί  είναι  αυτουργοί  τού  τερατώδους  εγκλήματος  τής  ιστορικής  διάλυσης  ενός  ιστορικού  λαού  μοιάζουν νά  αισθάνονται  ασφαλείς. Πολύ  περισσότερο ,  δείχνουν  βέβαιοι  ότι  όχι  μόνον  δέν  θά  τιμωρηθούν , αλλά  ότι  θά  ελέγξουν  τήν  βίαιη  αλλαγή  παραδείγματος  πού  μάς  μέλλεται ,  παραμένοντας  στά  πράγματα καί  παραδίδοντας  τήν  σκυτάλη  τού  δοσιλογισμού  στά  έκγονά  τους  κατά  τά  ειθισμένα.
  Ό  αείμνηστος  Παναγιώτης  Κονδύλης  στό  πολυσυζητημένο  “Επίμετρο” στό  βιβλίο  του «Θεωρία  τού  Πολέμου» προειδοποιεί : “… Ή  διακήρυξη  “δέν  παραχωρούμε  τίποτα” δέν  έχει  έμπρακτο  αντίκρυσμα  όταν  ή  χώρα  εκλιπαρεί  σέ  κρίσιμες  ώρες  τίς  μεσολαβητικές  προσπάθειες  τών  Ηνωμένων  Πολιτειών  ξέροντας  έκ  τών  προτέρων ότι  αυτές  θά  πληρωθούν  μέ  παραχωρήσεις   ή  όταν  αποσύρει  χωρίς  χειροπιαστά  ανταλλάγματα  τό  βέτο  της  γιά  τήν  τελωνειακή  ένωση  τής  Τουρκίας  μέ  τήν  Ε.Ε.  αποδεικνύοντας  έτσι  άθελά  της  πόσο  είναι  πιθανό  νά  μετατραπεί  σέ  δορυφόρο  τής  Τουρκίας  ακριβώς  μέσω  τού  “ευρωπαϊκού  δρόμου” καί  τής  επιρροής  τών  “Ευρωπαίων  εταίρων”. Τέτοιες  ενέργειες  δέν  είναι  απλώς  εσφαλμένοι  ή  έστω  συζητήσιμοι  χειρισμοί. Συνιστούν  τά  εύγλωττα  επιφαινόμενα  μιάς  βαθύτερης  ιστορικής  κόπωσης , μιάς  προϊούσας , ηδονικής  μάλιστα  παράλυσης.
Στόν  βαθμό  όπου  ή  Ελλάδα  θά  καθίσταται  ανεπαίσθητα  γεωπολιτικός  δορυφόρος  τής  Τουρκίας, ό  κίνδυνος  πολέμου  θά  απομακρύνεται  οί  ψευδαισθήσεις  θά  αυγατίζουν  καί  ή  παράλυση  θά  γίνεται  ακόμη  ηδονικότερη , έφόσον  ή  υποχωρητικότητα  θά  αμείβεται  μέ  αμερικανικούς  καί  ευρωπαϊκούς  επαίνους,  πού  τούς  χρειάζεται  επειγόντως  ό  εκσυγχρονισμένος Βαλκάνιος , καί  επίσης  μέ  δάνεια  καί  δώρα  γιά  νά  χρηματοδοτείται  ό  παρασιτικός  καταναλωτισμός.
Υπ΄ αυτές  τίς  συνθήκες  ό,τι  στήν  πραγματικότητα  θά  συνιστά  κάμψη  τής  ελληνικής  αντίστασης  κάτω  από  τήν  πίεση  τού  υπέρτερου τουρκικού  δυναμικού ,  οί  Έλληνες  θά  συνηθίσουν  νά  τό  ονομάζουν  “πολιτισμένη  συμπεριφορά”,  “υπέρβαση  τού  εθνικισμού” καί  “εξευρωπαϊσμό”.
 Πράγματι, τό  σημερινό  δίλημμα  είναι  αντικειμενικά  τρομαχτικό  καί  ψυχολογικά  αφόρητο. Ή  ειρήνη  σημαίνει  γιά  τήν  Ελλάδα  δορυφοροποίηση  καί  ό  πόλεμος  συντριβή.
 «Ή  υπέρβαση  τού  διλήμματος  αυτού , ή  ανατροπή  τών  σημερινών γεωπολιτικών  καί  στρατηγικών  συσχετισμών  απαιτεί  ούτε  λίγο  ούτε  πολύ τήν  επιτέλεση  ενός  ηράκλειου  άθλου,  γιά  τόν  οποίο  ή  ελληνική  κοινωνία ,  έτσι  όπως  είναι , δέν  διαθέτει τά  κότσια».
Ή  ανάλυση  τού  σοφού  Κονδύλη  μάς  θέτει  τό  δάκτυλο  επί τών  τύπων  τών  ήλων. Αυτός  ό  ηράκλειος  άθλος  καταδικάζει  μοιραία  τήν  δική  μας  γενιά  νά  τόν  επιτελέσει.  Μπορούμε ; Ναί.  Εάν  αποφασίσουμε  ότι  δέν  έχουμε  νά  χάσουμε  τίποτα  παρά  μόνον  τήν  ταπείνωση , τήν  καταναλωτική  ηδονή  καί  τήν  διαφθορά  τού  μεταμοντέρνου  ευρωπαϊκού  πολιτισμού. Ναί  τότε  μπορούμε.  Εάν  επανελληνισθούμε.  Εάν  ξαναθυμηθούμε  τό  “Ελευθερία  ή  Θάνατος”.  Γιατί  νομίζετε  ότι  διώκoνται  από  τούς  “γνωστούς  κύκλους”  τό  1821  καί  οί οπλαρχηγοί  μας ;

*Δικηγόρου, πρώην προέδρου  του Δημοτικού Συμβουλίου Πειραιά.
Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε, συντομευμένο, στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ στις 9-9-17.