Ό,τι δεν ειπώθηκε στην Βουλή για την υπόθεση πώλησης πυρομαχικών στην Σαουδική Αραβία

Γράφει ο Υποναύαρχος Φενέκος Στέλιος

Ακούσαμε με προσοχή τις αγορεύσεις των Βουλευτών για την υπόθεση των πυρομαχικών.

Η ΝΔ ενώ κατάφερε να θέσει τους σημαντικότερους προβληματισμούς για την υπόθεση αυτή, με σημαντικά επιχειρήματα, εν τούτοις δεν κατάφερε το πλήγμα που επιθυμούσε, στην παράδοξη αυτή κυβερνητική συμμαχία.

Και σ’ αυτό φταίει η απουσία στρατηγικής για την υποστήριξη της επερώτησης και συντονισμού των ομιλητών. Αντί να επικεντρωθούν στα συγκεκριμένα θέματα, όπου είχαν ισχυρότατη επιχειρηματολογία, διεύρυναν το πεδίο αντιπαράθεσης αναφερόμενοι σε όλη τη θητεία του υπουργού Άμυνας, δίνοντάς του την ευκαιρία να πετάξει τη μπάλα στην εξέδρα.

Ο κάθε Βουλευτής δεν επικεντρώθηκε σε ένα μόνο ζήτημα, ώστε να παρουσιάσουν διεξοδικά κάθε πτυχή, και οι περισσότεροι μίλησαν σχεδόν για όλα χωρίς να είναι συντονισμένοι. Έτσι έκαναν υπέρβαση του χρόνου ομιλίας τους και έχασαν το τακτικό πλεονέκτημα που τους έδιναν αφενός η πληθώρα ομιλητών και αφετέρου η δευτερολογία.

Υπάρχει κάποιος που να διαμορφώνει τη στρατηγική στη ΝΔ ή λέει ο καθένας ότι θέλει;

Η απολογία Καμμένου (γιατί περί απολογίας πρόκειται), όπως ήταν αναμενόμενο, ήταν αποπροσανατολιστική, θολή, με αποσπάσματα από έγγραφα στα οποία δεν υπάρχει πρόσβαση, κατάθεση εκ νέου των ίδιων εγγράφων που τα έχουμε ξαναδεί και έχουν εντοπισθεί τα προβλήματά τους, καθώς και τα προβλήματα εγκυρότητας των πιστοποιητικών και νομιμότητας του πληρεξουσίου. Χωρίς αίσθηση μέτρου  απείλησε με στρατοδικείο τους πάντες, στρατιωτικούς και πολίτες, λες και είμαστε σε χούντα, με τον ίδιο σε ρόλο “Συνταγματάρχη”.

Η γραμμή άμυνάς του να ρίξει λάσπη παντού, επί δικαίων και αδίκων, με επίκεντρο τον Παπαδόπουλο και το παρελθόν του, με αυθαίρετη διασύνδεση διάσπαρτων φωτογραφιών, ταξιδιών του, τυχαίων συναντήσεων σε δημόσιες εκδηλώσεις, για να κατηγορήσει για διαπλεκόμενες σχέσεις τον κ. Μητσοτάκη και την κ. Γεννηματά , ήταν χυδαία και βρωμερή .

Είχε σκοπό να στρέψει την συζήτηση αλλού, να δείξει ότι και οι άλλοι τα ίδια έκαναν. Όλα αυτά δείχνουν την ποιότητα του ανδρός, που δεν αξίζει να είναι υπουργός Άμυνας της χώρας.

Είναι εξαιρετικά επικίνδυνος, χωρίς ηθικούς ενδοιασμούς, για την λειτουργία της Δημοκρατίας και για την χώρα μας!

Ο κ. Τσίπρας τείνει όλο και περισσότερο να μοιάζει στον κ. Καμμένο, υποδυόμενος κατ’ επανάληψη τον ρόλο του υπερασπιστή του. Καταφέρνει να αποδείξει ότι μοιράζονται κοινές αξίες και πρακτικές. Έμεινε πιστός στη γραμμή άμυνας του κ. Καμμένου, και την ενίσχυσε ακόμη περισσότερο, πετώντας τη μπάλα εκτός γηπέδου για να μην τη ξαναβρούμε.

Η κ. Γεννηματά ήταν πολύ συγκεκριμένη και μεθοδική, και κατάφερε να επικεντρωθεί σε συγκεκριμένα ζητήματα, να τα φωτίσει με τα στοιχεία που επικαλέσθηκε και με τα επιχειρήματα που ανάπτυξε.

Ο κ. Θεοδωράκης αρκέστηκε να δώσει assist στην κ Γεννηματά, που όμως δεν καταγράφηκε στη στατιστική του! Προτίμησε να έχει δεύτερο ρόλο και να αναφερθεί στο σύνολο των λαθών του κ. Καμμένου στη διάρκεια της ως τώρα θητείας του, και σε άλλα θέματα εθνικού ενδιαφέροντος .

Η παρουσία του κ. Λεβέντη ήταν χάσιμο χρόνου, εκτός τόπου και χρόνου στη κυριολεξία, μπέρδεψε την κοινοβουλευτική διαδικασία με προεκλογική ομιλία.

Αυτό που συνιστά τεράστιο έλλειμμα όμως είναι ότι όλοι οι εισηγητές, όλων των κομμάτων (χωρίς εξαιρέσεις), δεν αναφέρθηκαν στις διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας μας για την πώληση πολεμικού υλικού, τις οποίες έχει αναλάβει, υπογράφοντας συγκεκριμένες διεθνείς συνθήκες και συμφωνίες σε επίπεδο ΕΕ και ΟΗΕ.

Και συγκεκριμένα, υπάρχουν οι παρακάτω συνθήκες που μας δεσμεύουν σημαντικά στις πωλήσεις πολεμικού υλικού και εξοπλισμών και έχουν ψηφισθεί στη Βουλή, τις οποίες εάν τις είχαμε λάβει υπ’ όψη δεν θα έπρεπε να ξεκινήσουν καν οι συζητήσεις για πώληση πόσο μάλλον για ιδιώτες διαπραγματευτές οιασδήποτε πλευράς.

1. Η μία είναι η "Arms Trade Treaty (ATT)" που έχει ψηφισθεί από την ΓΣ/ΟΗΕ και την έχει επικυρώσει με νόμο η σημερινή Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (Ν 4365/2016). Ο νόμος αυτός δεσμεύει τη χώρα μας για το που και με ποιες διαδικασίες ελέγχου θα πουλήσει πολεμικό υλικό και οπλικά συστήματα σε άλλες χώρες, βάζει συγκεκριμένα κριτήρια και μεθόδους ελέγχου για το που θα πάει το υλικό αυτό και συγκεκριμένο σύστημα αναφορών και ελέγχου των όπλων που πουλιούνται και με διακρατικές συμφωνίες.
   
2. Η δεύτερη συνθήκη είναι: «ACTS ADOPTED UNDER TITLE V OF THE EU TREATY», COUNCIL COMMON  POSITION 2008/944/CFSP, 8 December 2008, «Defining common rules  governing control of exports of military technology  and  equipment», η οποία είναι δεσμευτική για τη χώρα μας. Όλα τα κράτη μέλη έχουν συμφωνήσει να εφαρμόζουν αυτήν την «Κοινή Θέση» του Συμβουλίου της ΕΕ για τον καθορισμό κοινών κανόνων που διέπουν τον έλεγχο των εξαγωγών στρατιωτικής τεχνολογίας και εξοπλισμού κατά την εξέταση αιτήσεων εξαγωγής πολεμικού υλικού όπλων και πυρομαχικών. Η κοινή θέση αποσκοπεί επίσης στη βελτίωση της ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ κρατών μελών και της αμοιβαίας κατανόησης των πολιτικών τους σχετικά με τον έλεγχο των εξαγωγών. Καθορίζονται επίσης οι “Βέλτιστες πρακτικές όσον αφορά τα πιστοποιητικά τελικού χρήστη” με την διαδικασία της άρνησης πώλησης και εξαγωγής, εάν δεν καθορίζεται σαφώς πως και που θα χρησιμοποιηθούν τα όπλα αυτά. Και δεσμευόμαστε ότι κατά την εξέταση των αιτήσεων πώλησης, θα έπρεπε να λάβουμε υπόψη μεταξύ άλλων και τα εξής:

• …. την αποτελεσματικότητα του συστήματος ελέγχου των εξαγωγών της χώρας στην οποία πραγματοποιείται .
• …την εξακρίβωση της αποστολής με ελέγχους και πιστοποιητικά επαλήθευσης της παράδοσης, για την πρόληψη της εκτροπής εντός της αγοράστριας χώρας ή της επανεξαγωγής υπό ανεπιθύμητες συνθήκες.
• ….την τελική χρήση των τελικών προϊόντων η οποία ενδέχεται να προκαλεί ανησυχίες
• …την ευκολία με την οποία τα αγαθά, ή σημαντικά μέρη τους, μπορούν να αφαιρεθούν από τα αγαθά στα οποία θα ενσωματωθούν,
• Τα κράτη μέλη να απαιτούν επαρκείς εγγυήσεις ώστε να αποφευχθεί η κακή χρησιμοποίηση του σχετικού εξοπλισμού και να προβλέπουν ρήτρες για τον επαναπατρισμό του.
• Να εξασφαλίζεται ότι τηρούνται τόσο οι κυρώσεις που αποφασίζονται από τον ΟΗΕ, τον ΟΑΣΕ ή την ΕΕ, όσο και οι συμφωνίες. Εφόσον υπάρχουν ανησυχίες για την ύπαρξη αναντιστοιχίας προς διεθνείς δεσμεύσεις ή υποχρεώσεις, πρέπει να αξιολογούνται όλες οι επιμέρους άδειες εξαγωγής και να λαμβάνονται υπόψη τα παρακάτω κριτήρια:
• Συνέπεια ως προς τις «διεθνείς υποχρεώσεις» ελέγχου όπλων.
• Να μην χρησιμοποιηθούν για να παραβιάζουν «ανθρώπινα δικαιώματα»
• Να αξιολογείται η «εσωτερική κατάσταση» της χώρας
• Η  «περιφερειακή σταθερότητα» στη περιοχή
• Η «ασφάλεια φίλων και συμμάχων»
• Η στάση έναντι της τρομοκρατίας»
• Ο κίνδυνος εκτροπής σε άλλους ή για άλλους σκοπούς των όπλων και πυρομαχικών
• Εάν η πώληση επηρεάζει την ανάπτυξη της χώρας, εάν αναλωθούν υπέρογκοι πόροι, εις βάρος της κοινωνίας της.

Όπως γίνεται πασιφανές δεν προσμετρήσαμε ρεαλιστικά, τα περισσότερα από αυτά τα κριτήρια για την πώληση αυτή.

Ούτε φυσικά και υπήρξε κανένα ενδιαφέρον να διερευνήσουν για τα παρακάτω:

1. Το τι προβλέπουν οι νόμοι στη Σαουδική Αραβία για τις διακρατικές συμβάσεις προμήθειας αμυντικού υλικού, οι οποίοι απαγορεύουν ρητά την ύπαρξη οιουδήποτε ιδιώτη διαμεσολαβητή,

• («Council of Ministers Resolution No. 1275, dated 12/9/1395 H., corresponding to 18/9/1975-Resolution 1275» και «Saudi Arabia's Government Tenders and Procurement Law, enacted by Royal Decree no. M/58, dated 4/9/1427 Hijri (H.), corresponding to 27/9/2006 Gregorian»)
• (https://www.lexisnexis.com/legalnewsroom/international-law/b/commentry/archive/2013/02/21/military-tenders-and-procurement-in-saudi-arabia-guidelines-for-the-payment-of-commissions-success-fees-and-agency-fees.aspx?Redirected=true ).

2. Πως μπορεί να έχει ισχύ μία διακρατική συμφωνία, η οποία υπογράφεται μόνο στα Ελληνικά (από κάποιον Έλληνα διαμεσολαβητή-μεσάζοντα), ενώ η διεθνής απαίτηση και πρακτική, που καθιστά τις συμφωνίες διεθνώς έγκυρες, είναι να υπογράφονται και στις δύο γλώσσες αντίστοιχα (και στα Αγγλικά).

Καταλήγοντας:

1. Εάν δεν υπάρχει δόλος στην όλη μεθόδευση, τότε υπάρχει περίσσεια αφέλειας και άγνοιας.
2. Το σημαντικότερο σημείο του κοινοβουλευτικού διαλόγου ήταν η ντροπή που νοιώσαμε όλοι μας, όταν ανακοίνωσε ο πρόεδρος της Βουλής την παρουσία μαθητών Λυκείου στο θεωρείο, οι οποίοι παρακολούθησαν την παρωδία αυτής της κοινοβουλευτικής διαδικασίας.