Γράφει ο Δημήτρης (Τζίμης) Ηλίας
Όλα «την σήμερον ημέραν» στον βωμό του κέρδους, της ανοησίας, της άγνοιας και της «ξερόλας». Ο κάθε ένας κάνει ό,τι θέλει εις βάρος όλων και του εαυτού του. (Υπάρχουν και λίγες εξαιρέσεις φυσικά).Σε όλους αρέσουν οι παραδόσεις μας γιατί νιώθεις «άνθρωπος». Όμως κυρά μου μην παίζεις με τις παραδόσεις. Μη τις γελοιοποιείς. Δεν έχεις κανένα δικαίωμα. Οι παραδόσεις θέλουν σεβασμό και σοβαρότητα. Όχι γελοιότητες.
Η ΤΡΙΜΕΡΟΠΙΤΑ είναι η πίτα του πρώτου τριημέρου της νηστείας του Πάσχα που αρχίζει την Καθαρά Δευτέρα και συνεχίζεται την Τρίτη και την Τετάρτη. Κάποιοι πολύ πιστοί στις θρησκευτικές παραδόσεις (δεν ξέρω τώρα) έκαναν ολοκληρωτική νηστεία. Για τρεις ημέρες δεν έτρωγαν τίποτα. Μόνο νερό έπιναν κι αυτό «με την άδεια του παππά». Τότε η μεγαρίτισσα νύφη (η σοβαρή) ζύμωνε ένα νηστίσιμο γλυκό αφράτο ψωμί (αφράτη πίτα) με μυρωδικά (γλυκάνισο, μαστίχα και άλλα). Την στόλιζε με διάφορα «ξόμπλια» από το ίδιο ψωμί. Την έψηνε και μετά την άλειφε από πάνω με μέλι, ζάχαρη και κανέλλα. Την πήγαινε την ΚΑΘΑΡΗ ΤΕΤΑΡΤΗ το απόγευμα στα πεθερικά της για να την φάνε (να την γλωσσίσουν) την Πέμπτη το πρωΐ, όταν ξυπνούσαν. Την νύφη την συνόδευε ένα αγοράκι «αμφιθαλές», που κρατούσε την μπουκάλα με το κρασί.
Τα τελευταία χρόνια έβαζαν πάνω στην πίτα και κουφέτα και λίγα λουλούδια, φρέζιες ή βιολέτες από την αυλή τους.
Η πεθερά της τής έδινε κι αυτή ένα «αντίδωρο», δηλαδή την φίλευε με κάτι φαγώσιμο. Τίποτα άλλο.
Το τί γίνεται σήμερα με το έθιμο αυτό δεν περιγράφεται. Υπάρχει πλήρης σύγχυση. Καμία δεν ήξερε πότε πάνε την τριμερόπιτα. Η κάθε άσχετη και κοκορόμυαλη έλεγε ό,τι ήθελε. Οι λίγοι που ήξεραν και συμβούλευαν δεν εισακούστηκαν. Τις παραγγέλνουν στον φούρναρη (δικαίωμά τους, δεν έχει σημασία. Αυτό λέγεται εξέλιξη). Κάποια την πήγε σε ανθοπωλείο να την στολίσει. Η άλλη καλούσε συγγενείς και φίλους στο σπίτι της που θα έφερνε την τριμερόπιτα η νύφη για να φέρουν και δώρα στη νύφη. Είναι όλα μπερδεμένα. Ακούστηκαν και άλλα πολλά που τελικά μετά τα γέλια φέρνουν μία λύπη. Εκεί φτάσαμε. Νεοπλουτισμός, αμορφωσιά, κατάντια.
Για τα όμορφα μεγαρίτικα έθιμα έχομε μιλήσει πολλές φορές. Τα έχομε καταγράψει όλα με λεπτομέρειες. Τα έχομε δημοσιεύσει, έχομε ενημερώσει γνωστούς και αγνώστους, αλλά τελικά μας έφαγε η εξέλιξη… κατά το κακώς εννοούμενο.
Έτσι χάνεται το ωραίο μαζί με τις αντιστάσεις ενός υγιούς λαού.
Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
Γ. Σουρής
έφαγα τριμερόπιτα φοβερή ήταν
ΑπάντησηΔιαγραφή