Ονομασία των Σκοπίων: Και όμως υπάρχει εθνικά αποδεκτή λύση

Γράφει ο
Ιωάννης Γ. Κουλούρης

Μετά τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, γίνεται πλέον φανερό ότι το όνομα του κρατιδίου των Σκοπίων, στη συνείδηση του Ελληνικού λαού αποτελεί  μέγα εθνικό θέμα και καμία  λύση  δεν μπορεί να δοθεί χωρίς την άμεση συγκατάθεσή του, η οποία μπορεί να εκφρασθεί μόνο με δημοψήφισμα, γιατί τα κόμματα της Βουλής δεν έχουν καμία εξουσιοδότηση γι ’ αυτό,  αφού κανένα στο προεκλογικό του πρόγραμμα δεν παρουσίασε κάποια συγκεκριμένη ονομασία.
Είναι επίσης φανερό ότι όλες οι ονομασίες που έχουν ακουστεί μέχρι τώρα,  και οι οποίες περιέχουν σύνθετη ονομασία με τη λέξη
Μακεδονία ή παράγωγό της, δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές από το λαό και θα απορριφθούν παταγωδώς στο δημοψήφισμα, για προφανείς και δίκαιους λόγους, που στην πλειοψηφία τους αναφέρθηκαν και από τον κύριο ομιλητή του συλλαλητηρίου της Αθήνας Μίκη Θεοδωράκη και δεν χρειάζεται να τους επαναλάβω ή να προσθέσω και άλλους.
Με τα δεδομένα αυτά, και με την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί διεθνώς από την ανικανότητα και την επί δεκαετίες αδράνεια των πολιτικών μας, είναι βέβαιο ότι οι διαπραγματεύσεις θα οδηγηθούν σε αδιέξοδο, και υπάρχει κίνδυνος, όπως χειρίζεται το θέμα η Κυβέρνηση, αυτό να χρεωθεί σε βάρος μας, και η χώρα μας από θύμα να θεωρηθεί ως θύτης.
Η παρέμβαση μου με το άρθρο αυτό έχει στόχο να προτείνουμε μία ονομασία η οποία να ικανοποιεί την εθνική μας συνείδηση και να διασφαλίζει όλα τα εθνικά μας δίκαια.
Αυτό που στην ουσία θέλουν οι Έλληνες είναι η ονομασία αυτή να διαχωρίζει πλήρως τους κατοίκους των Σκοπίων, εθνολογικά, ιστορικά, γεωγραφικά και χρονικά από τους Έλληνες μακεδόνες, τον πολιτισμό και την ιστορία τους, και να μην δημιουργεί αλυτρωτικές προϋποθέσεις. Παράλληλα πρέπει να είναι μία ενιαία λέξη, χωρίς δυνατότητα διάσπασής της και απομόνωσης και χρήσης μεμονωμένα του όρου  «μακεδονία», και να χρησιμοποιείται παντού αυτούσια και ενιαία τόσο για το όνομα του κράτους όσο και για την διεθνή ταυτότητα των κατοίκων του και των προϊόντων του.
Η ονομασία που προτείνω είναι η λέξη Γιουγκομακεδονία, (αγγλικά Yugomakedonia).
Η ονομασία αυτή έχει τα εξής πλεονεκτήματα:
α) Υποδηλώνει την προέλευση του κρατιδίου αυτού το οποίο είναι δημιούργημα και προέκυψε από τη διάσπαση της πρώην Γιουγκοσλαβίας,  β) περιλαμβάνεται ουσιαστικά στο όνομα FYROM, το οποίο είναι το μόνο διεθνώς αναγνωρισμένο μέχρι τώρα, γ) είναι εντελώς διακριτό από την Ελληνική Μακεδονία, και ανταποκρίνεται στις επιθυμίες των Ελλήνων, όπως περιγράφηκαν παραπάνω, και σε περίπτωση δημοψηφίσματος θα γίνει αποδεκτό,  δ) παράλληλα ικανοποιεί και τις δύο εθνικότητες των Σκοπίων, σλάβους και αλβανούς, και τους είναι οικείο αφού αυτοί μέχρι τη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας ονομάζονταν Γιουγκοσλάβοι,  ε) ανταποκρίνεται πλήρως στην ιστορική πραγματικότητα και δεν παρέχει κανένα επιχείρημα στους σκοπιανούς να το αρνηθούν, στ) μπορεί εύκολα να χρησιμοποιηθεί για όλες τις χρήσεις, αφού από αυτό μπορούν να παραχθούν και ουσιαστικά  και επίθετα (όπως π.χ. Γιουγκομακεδόνες, γιουγκομακεδονικό έθνος, γιουγκομακεδονικά προϊόντα κ.λ.π.), ζ) αποτελεί ταυτόχρονα και γεωγραφικό προσδιορισμό, αφού τα όρια του κράτους είναι προφανώς τα όρια της περιοχής που αποκαλούταν Μακεδονία στην πρώην Γιουγκοσλαβία, η) αποτελεί επίσης και χρονικό προσδιορισμό, αφού χρονικά συνδέεται με τη δημιουργία του ως περιοχή της πρώην Γιουγκοσλαβίας, θ) είναι μία αδιάσπαστη λέξη, αφού μόνο του το πρόθεμα Γιούγκο δεν έχει νόημα και δεν μπορεί να τεθεί μετά τον όρο “μακεδονία”, ούτε και σε παρένθεση, και επομένως τόσο στους καταλόγους των χωρών όσο και στα λεξικά θα περιλαμβάνεται ολόκληρη η ονομασία στο γράμμα Υ, και όχι στο Μ, όπως συμβαίνει σήμερα σε πολλές περιπτώσεις, όπου αναφέρεται η λέξη Μακεδονία ή μακεδονικός και σπανίως  αναγράφεται μετά σε παρένθεση και η λέξη FYROM.
Κατόπιν των ανωτέρω η Ελλάδα πρέπει να προσέλθει στις διαπραγματεύσεις προτείνοντας αρχικά στους σκοπιανούς να χρησιμοποιήσουν όποιο όνομα θέλουν που να μην περιέχει τη λέξη μακεδονία ή παράγωγό της, και να προτείνει στη συνέχεια το όνομα Γιουγκομακεδονία ως έσχατη κόκκινη γραμμή υποχώρησης.
Εάν το αρνηθούν θα πρέπει να αποχωρήσει άμεσα από τις διαπραγματεύσεις  καταγγέλλοντας ταυτόχρονα την αδιαλλαξία και την υποκρισία των σκοπιανών, και εξασκώντας όλα τα όπλα της (βέτο κλπ.), για να εμποδίσει την είσοδο των Σκοπίων στους  διάφορους οργανισμούς. Παράλληλα πρέπει να αρχίσει διεθνή εκστρατεία για να ενημερώσει τους λαούς,  ότι το κράτος των Σκοπίων είναι στην ουσία ένα κράτος μαϊμού (fake nation), που εξαπατά τον κόσμο και κυκλοφορεί λάθρα, χρησιμοποιώντας ένα ξένο όνομα και μία ξένη ιστορία.
Η σημερινή συγκυρία είναι πράγματι μοναδική ευκαιρία για την Ελλάδα να επιτύχει μία ικανοποιητική λύση στο θέμα αυτό, δεν είναι όμως αυτή που βιάζεται ή έχει ανάγκη για άμεση επίλυσή του, όπως έχουν τα Σκόπια, και δεν πρέπει να μετατρέψει την ευκαιρία αυτή σε εθνική μειοδοσία, όπως θα συμβεί εάν αποδεχθεί μία από τις ονομασίες που προτείνει ο απαράδεκτος φιλοσκοπιανός μεσολαβητής και όσοι τον υποστηρίζουν. Το όνομα είναι το βασικό στοιχείο αυτής της υπόθεσης και το όχημα για όλα τα άλλα (αλλαγή συντάγματος κλπ.), τα οποία  ασφαλώς πρέπει να περιληφθούν στη συμφωνία, η οποία πρέπει να είναι ενιαίο πακέτο και πριν την ολοκλήρωσή της να μην έχει ως συνέπεια κάποια ενέργεια, ούτε να αποτελεί δέσμευση για το μέλλον.