Αντώνης Ν. Βγόντζας
Δεκαοκτώ ελληνικά νησιά στο στόχαστρο στης Αγκυρας. Κλιμακώνουν οι Τούρκοι τις προκλήσεις. Κατασκευάζουν νέες «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο.
Μπαράζ εκστασιαστικών δημοσιευμάτων στον τούρκικο Τύπο. Που τελεί σε
διατεταγμένη υπηρεσία. Και εμπρηστικές δηλώσεις από ανώτατους πολιτικούς
παράγοντες και αξιωματούχους της γειτονικής χώρας. Με ένταση και
συχνότητα που δεν θυμόμαστε τις τελευταίες δεκαετίες. Κάνουν λόγο για
παράνομη «κατοχή» από την Ελλάδα 152 «βραχονησίδων». Ανάμεσα σε αυτά και
το Γαϊδουρονήσι. Η γνωστή Χρυσή, στα νότια της Ιεράπετρας. Και το
Κουφονήσι. Τη Λεύκη στα νότια του Μακρύ Γιαλού. Και οι Διονυσάδες.
Βορειοανατολικά της Σητείας. Και τόσες άλλες. Μερικές και μεγαλύτερες.
Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Εχουν ανάψει οι μηχανές όλων των όπλων στην Τουρκία. Αυτή τη στιγμή χτυπάνε στη βόρεια Συρία. Και κατευθύνονται προς Ανατολάς. Δεν θα σταματήσουν εκεί. Θα κατέβουν και νότια. Δηλώνουν έτοιμοι να συγκρουστούν και με τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ. Που υποφέρουν από «κενό εξουσίας». Και από παραληρηματική πολιτική. Δεν ξέρουμε τι τους συμβουλεύει, στα κρυφά, ο Πούτιν. Προς το παρόν, δηλώνει ικανοποιημένος. Αποκτά, επιτέλους, η Ρωσία ελεύθερη πρόσβαση στη Μεσόγειο. Ενας μακροχρόνιος γεωπολιτικός στόχος της μεγάλης αυτής χώρας. Και βάζει πόδι, μαζί με την Τουρκία, στις πλούσιες, σε πετρέλαιο, περιοχές της Μέσης Ανατολής.
Ο πολίτης αυτής της χώρας δικαιολογημένα αγωνιά. Ο Τραμπ μόλις δήλωσε ότι οι ΗΠΑ αποσύρουν τις στρατιωτικές τους δυνάμεις από τη Συρία. Πεντακάθαρα. Στρώνει το χαλί για την επέκταση της επίθεσης του τουρκικού στρατού προς την Ανατολή και προς τον Νότο. Ναι μεν οι Ευρωπαίοι ηγέτες, ατομικά και συλλογικά, εκφράζουν την απογοήτευση και την αγανάκτησή τους για τη συμπεριφορά της Τουρκίας έναντι της Κύπρου και της Ελλάδας. Πλην, όμως, ο Ερντογάν τούς αγνοεί προκλητικά και επιδεικτικά. Δεν έχουν ενιαία στρατιωτική ισχύ. Ούτε αποτελεσματικό και δραστικό συντονισμό των εθνικών στρατών τους. Και το ΝΑΤΟ, με ανυπόφορη υποκρισία, υποδύεται τον ευθυνόφοβο διεθνή Πιλάτο που «νίπτει τας χείρας του» ανάμεσα σε δύο εχθρούς-φίλους.
Πού να στηριχθεί ιδεολογικά ο πολίτης αυτής της χώρας; Ο πρωθυπουργός τον χαρακτηρίζει «όχλο» όταν συμμετέχει άοπλα και ειρηνικά σε συλλαλητήρια. Κατά εκατοντάδες χιλιάδες! Ο υπουργός Δικαιοσύνης σπεύδει, με εξαιρετική ταχύτητα, να ονοματίσει τους οργισμένους φιλάθλους του Πειραιά «εγκάθετους» για να τους παραδώσει επικοινωνιακά στη μανία των ΜΑΤ.
Ασυνήθιστη για ανάλογες περιπτώσεις. Αυτός που δεν κατάφερε μέχρι σήμερα να κατανοήσει τη θεμελιώδη αρχή της διάκρισης των εξουσιών. Ούτε να απαλλαγεί από τις ιδεοληψίες της νεότητάς του, όταν επικεφαλής ευρωπαϊκής κουμμουνιστικής αντιπροσωπίας παρήλαυνε στη Βόρεια Κορέα! Την πιο σκοτεινή σύγχρονη δικτατορία.
Πού να στηριχθεί ηθικά και συναισθηματικά ο πολίτης αυτής της χώρας. Και από πού να αντλήσουν κουράγιο οι οικογένειες των δύο Ελλήνων αξιωματικών που κρατούνται ως «όμηροι» με εντολές Ερντογάν. Απευθείας! Αυτή η απέραντη έμπρακτη σιωπή διαταράσσεται από άναρθρες πολιτικά κραυγές του υπουργού Εθνικής Αμυνας. Από τις αντίθετες δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού του. Και πότε-πότε από ηθικά και ανατριχιαστικά απαράδεκτες δηλώσεις βουλευτή της συγκυβερνώσας ακροδεξιάς τάσης στην κυβέρνηση Αλέξη Τσίπρα. Που με θρασύτητα ζητά την επιστροφή των δύο Ελλήνων στρατιωτικών με συμψηφισμό των ψυχών των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών. Η Ελλάδα είναι πολύ μικρή για να διαπράξει τόσο μεγάλη ατιμία!
Πού να δει φως ο Ελληνας πολίτης από τη λειτουργία και τις επιδώσεις των θεσμών της χώρας; Η εκτελεστική εξουσία καταπιάνεται, κυρίως, με πελατειακές πρακτικές. Ή βυθίζεται σε ιδεολογικά και ιδεοληπτικά παραληρήματα περασμένων και ξεχασμένων δεκαετιών. Η ίδια η Δικαιοσύνη αντιστέκεται μεν, όταν δεν υποκύπτει στις σκοτεινές μεθοδεύσεις κορυφαίου κυβερνητικού παράγοντα. Και η κυβερνώσα πλειοψηφία του Κοινοβουλίου, είτε σε ολομέλεια είτε σε επιτροπές, απαξιώνει τον ίδιο τον θεσμό που οφείλει να υπηρετεί! Κορυφαίος υπουργός έφτασε στο σημείο να καταγγείλει αυτή την αφόρητη σκανδαλολογία ως μηχανισμό προώθησης των πολιτών προς τη Χρυσή Αυγή και Ακρα Δεξιά. «Ολοι το ίδιο είναι».
Τον Γενάρη του 2015 ο Αλέξης Τσίπρας ήρθε στην εξουσία με καταφανή την προσπάθειά του να εμφανίζεται ως ο Μεσσίας! Που ήξερε την αλήθεια. Που είχε τις λύσεις. Που δεν φοβόταν.
Που είχε συμμάχους. Στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Που θα βαρούσε αυτός (!) «τα νταούλια» και θα χόρευαν «οι αγορές». Ο διώκτης της διαφθοράς. Και ο εξολοθρευτής της φοροδιαφυγής. Που θα χάριζε στον ελληνικό λαό την αξιοπρέπεια και την ευημερία. Και θα εγκαθιστούσε την κοινωνική αλληλεγγύη. Ωσαννά! Γι’ αυτόν και την παρέα του.
Οι τυχοδιωκτισμοί του, του ίδιου και των κορυφαίων συνεργατών του, η έλλειψη έντιμης ιδεολογικής προσέγγισης των εθνικών ζητημάτων, η προκλητική ανικανότητα της ομάδας του, οι απάτες του ή έστω οι «αυταπάτες» του, η στρατηγική, κυρίαρχη επιλογή του να απαξιώσει αντιπάλους του και να αναγορεύσει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού σε εχθρό καθόρισαν την πορεία του ελληνικού λαού προς τον Γολγοθά των Μεγάλων Παθών. Χωρίς ορατή Ανάσταση. Και σε μια πικρή μοναξιά μέσα σε μια αδιάφορη, στην πράξη, παγκόσμια κοινότητα.
Εμείς, όμως, ελπίζουμε. Χωρίς αυτόν. Χωρίς τους όμοιούς του και την παρέα του. Και χωρίς «αυταπάτες»!
Αντώνης Ν. Βγόντζας
Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Εχουν ανάψει οι μηχανές όλων των όπλων στην Τουρκία. Αυτή τη στιγμή χτυπάνε στη βόρεια Συρία. Και κατευθύνονται προς Ανατολάς. Δεν θα σταματήσουν εκεί. Θα κατέβουν και νότια. Δηλώνουν έτοιμοι να συγκρουστούν και με τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ. Που υποφέρουν από «κενό εξουσίας». Και από παραληρηματική πολιτική. Δεν ξέρουμε τι τους συμβουλεύει, στα κρυφά, ο Πούτιν. Προς το παρόν, δηλώνει ικανοποιημένος. Αποκτά, επιτέλους, η Ρωσία ελεύθερη πρόσβαση στη Μεσόγειο. Ενας μακροχρόνιος γεωπολιτικός στόχος της μεγάλης αυτής χώρας. Και βάζει πόδι, μαζί με την Τουρκία, στις πλούσιες, σε πετρέλαιο, περιοχές της Μέσης Ανατολής.
Ο πολίτης αυτής της χώρας δικαιολογημένα αγωνιά. Ο Τραμπ μόλις δήλωσε ότι οι ΗΠΑ αποσύρουν τις στρατιωτικές τους δυνάμεις από τη Συρία. Πεντακάθαρα. Στρώνει το χαλί για την επέκταση της επίθεσης του τουρκικού στρατού προς την Ανατολή και προς τον Νότο. Ναι μεν οι Ευρωπαίοι ηγέτες, ατομικά και συλλογικά, εκφράζουν την απογοήτευση και την αγανάκτησή τους για τη συμπεριφορά της Τουρκίας έναντι της Κύπρου και της Ελλάδας. Πλην, όμως, ο Ερντογάν τούς αγνοεί προκλητικά και επιδεικτικά. Δεν έχουν ενιαία στρατιωτική ισχύ. Ούτε αποτελεσματικό και δραστικό συντονισμό των εθνικών στρατών τους. Και το ΝΑΤΟ, με ανυπόφορη υποκρισία, υποδύεται τον ευθυνόφοβο διεθνή Πιλάτο που «νίπτει τας χείρας του» ανάμεσα σε δύο εχθρούς-φίλους.
Πού να στηριχθεί ιδεολογικά ο πολίτης αυτής της χώρας; Ο πρωθυπουργός τον χαρακτηρίζει «όχλο» όταν συμμετέχει άοπλα και ειρηνικά σε συλλαλητήρια. Κατά εκατοντάδες χιλιάδες! Ο υπουργός Δικαιοσύνης σπεύδει, με εξαιρετική ταχύτητα, να ονοματίσει τους οργισμένους φιλάθλους του Πειραιά «εγκάθετους» για να τους παραδώσει επικοινωνιακά στη μανία των ΜΑΤ.
Ασυνήθιστη για ανάλογες περιπτώσεις. Αυτός που δεν κατάφερε μέχρι σήμερα να κατανοήσει τη θεμελιώδη αρχή της διάκρισης των εξουσιών. Ούτε να απαλλαγεί από τις ιδεοληψίες της νεότητάς του, όταν επικεφαλής ευρωπαϊκής κουμμουνιστικής αντιπροσωπίας παρήλαυνε στη Βόρεια Κορέα! Την πιο σκοτεινή σύγχρονη δικτατορία.
Πού να στηριχθεί ηθικά και συναισθηματικά ο πολίτης αυτής της χώρας. Και από πού να αντλήσουν κουράγιο οι οικογένειες των δύο Ελλήνων αξιωματικών που κρατούνται ως «όμηροι» με εντολές Ερντογάν. Απευθείας! Αυτή η απέραντη έμπρακτη σιωπή διαταράσσεται από άναρθρες πολιτικά κραυγές του υπουργού Εθνικής Αμυνας. Από τις αντίθετες δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού του. Και πότε-πότε από ηθικά και ανατριχιαστικά απαράδεκτες δηλώσεις βουλευτή της συγκυβερνώσας ακροδεξιάς τάσης στην κυβέρνηση Αλέξη Τσίπρα. Που με θρασύτητα ζητά την επιστροφή των δύο Ελλήνων στρατιωτικών με συμψηφισμό των ψυχών των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών. Η Ελλάδα είναι πολύ μικρή για να διαπράξει τόσο μεγάλη ατιμία!
Πού να δει φως ο Ελληνας πολίτης από τη λειτουργία και τις επιδώσεις των θεσμών της χώρας; Η εκτελεστική εξουσία καταπιάνεται, κυρίως, με πελατειακές πρακτικές. Ή βυθίζεται σε ιδεολογικά και ιδεοληπτικά παραληρήματα περασμένων και ξεχασμένων δεκαετιών. Η ίδια η Δικαιοσύνη αντιστέκεται μεν, όταν δεν υποκύπτει στις σκοτεινές μεθοδεύσεις κορυφαίου κυβερνητικού παράγοντα. Και η κυβερνώσα πλειοψηφία του Κοινοβουλίου, είτε σε ολομέλεια είτε σε επιτροπές, απαξιώνει τον ίδιο τον θεσμό που οφείλει να υπηρετεί! Κορυφαίος υπουργός έφτασε στο σημείο να καταγγείλει αυτή την αφόρητη σκανδαλολογία ως μηχανισμό προώθησης των πολιτών προς τη Χρυσή Αυγή και Ακρα Δεξιά. «Ολοι το ίδιο είναι».
Τον Γενάρη του 2015 ο Αλέξης Τσίπρας ήρθε στην εξουσία με καταφανή την προσπάθειά του να εμφανίζεται ως ο Μεσσίας! Που ήξερε την αλήθεια. Που είχε τις λύσεις. Που δεν φοβόταν.
Που είχε συμμάχους. Στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Που θα βαρούσε αυτός (!) «τα νταούλια» και θα χόρευαν «οι αγορές». Ο διώκτης της διαφθοράς. Και ο εξολοθρευτής της φοροδιαφυγής. Που θα χάριζε στον ελληνικό λαό την αξιοπρέπεια και την ευημερία. Και θα εγκαθιστούσε την κοινωνική αλληλεγγύη. Ωσαννά! Γι’ αυτόν και την παρέα του.
Οι τυχοδιωκτισμοί του, του ίδιου και των κορυφαίων συνεργατών του, η έλλειψη έντιμης ιδεολογικής προσέγγισης των εθνικών ζητημάτων, η προκλητική ανικανότητα της ομάδας του, οι απάτες του ή έστω οι «αυταπάτες» του, η στρατηγική, κυρίαρχη επιλογή του να απαξιώσει αντιπάλους του και να αναγορεύσει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού σε εχθρό καθόρισαν την πορεία του ελληνικού λαού προς τον Γολγοθά των Μεγάλων Παθών. Χωρίς ορατή Ανάσταση. Και σε μια πικρή μοναξιά μέσα σε μια αδιάφορη, στην πράξη, παγκόσμια κοινότητα.
Εμείς, όμως, ελπίζουμε. Χωρίς αυτόν. Χωρίς τους όμοιούς του και την παρέα του. Και χωρίς «αυταπάτες»!
Αντώνης Ν. Βγόντζας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου