Υπάρχουν λύσεις για το Συμβούλιο της Επικρατείας…

 

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Στις Δημοκρατίες, τα Συμβούλια της Επικρατείας υπερασπίζονται το Σύνταγμα, δια του ελέγχου της συνταγματικότητας των νόμων και των αυθαιρεσιών της διοίκησης.
Στα καθεστώτα, χρειάζεται να υπερασπιστούν το Σύνταγμα και έναντι γενικότερων απόψεων, νοοτροπιών, αντιλήψεων τις οποίες τα καθεστώτα επιβάλλουν αδιαφορώντας για αρχές που διαπερνούν το σύνολο του Θεμελιώδους Νόμου.
Εκεί βρισκόμαστε σήμερα.
Σε σημείο που θυμίζει τις πιο σκοτεινές περιόδους της Ιστορίας μας. Τότε που κάποιοι επιχείρησαν να επιβάλουν τις απόψεις τους στο ΣτΕ, υποστηρίζοντας ότι το καθεστώς το οποίο εκπροσωπούν είναι «Επανάστασις», στηρίζεται εις τας λόγχας και «κόβει κεφάλια»! Είναι γνωστή η ιστορία του
Παττακού και του αείμνηστου προέδρου τότε του ΣτΕ και μετέπειτα Προέδρου της Δημοκρατίας Στασινόπουλου.
Σε σημείο που να αισθανόμαστε ότι και πάλι, ανάμεσα σε μας και στη Δημοκρατία δεν υπάρχει τίποτε άλλο εκτός από το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Και αυτό δεν προκύπτει μόνο από την ίδια την απόφαση με τον οποία το ΣτΕ, κήρυξε προσφάτως «πολλαπλά αντισυνταγματική και αντίθετη στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου», αλλά και από τις αντιδράσεις που ακολούθησαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του έσπευσαν να μιλήσουν για «σκοταδισμό», για «ώριμο αίτημα του λαού», για «πλουραλισμό», «εκσυγχρονισμό» και «εκδημοκρατισμό», για «σκοταδιστικές απόψεις ακραίων θεολογούντων», για «μήνυμα αναχρονιστικής αναδίπλωσης και κατήχησης στα σχολεία», για «οδυνηρή έκπληξη», κάνοντας μάλιστα και αναφορά στο γνωστό «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» της χούντας, που αυτή ακριβώς είχε επιτεθεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Ο λόγος για την ακύρωση της απόφασης του τέως υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη με την οποία επήλθε ριζική αλλαγή στο χαρακτήρα και τον τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών στις τάξεις Γ΄ έως ΣΤ' δημοτικού και του γυμνάσιου (7 Σεπτεμβρίου 2016).
Ο κ. Φίλης έλαβε αυτή την απόφαση εν γνώσει του ότι αντέκειτο στο Σύνταγμα. Το έπραξε, όμως, διότι προφανώς και αυτός αισθανόταν ότι εκπροσωπούσε κάποιου είδους «επανάσταση», αυτή της «πρώτης φοράς αριστερά». Θεώρησε ότι επειδή ένα τμήμα του λαού ψήφισε υπέρ της δικής του εξουσίας, μπορούσε και να αψηφήσει το Σύνταγμα, το οποίο, όμως, για να αλλάξει χρειάζεται ενισχυμένη πλειοψηφία και όχι μια απλή Δεδηλωμένη, παρέα με τον Καμμένο.
Δυστυχώς γι’ αυτόν και για όλους τους άλλους, συντρόφους του και άλλους «εκσυγχρονιστές», η Ολομέλεια του ΣτΕ, με ψήφους 20 έναντι 5 –ξεκάθαρα πράγματα δηλαδή – και με την υπ΄αριθμ. 660/2018 απόφασή της, ακύρωσε την υπουργική απόφαση.
Διότι, το ΣτΕ έκρινε ότι η συγκεκριμένη απόφαση είναι αντίθεση:
1) στο άρθρο 16 του Συντάγματος, το οποίο ορίζει ότι η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και μεταξύ των σκοπών της είναι η ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης, καθώς με το πρόγραμμα σπουδών που εισήγαγαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για το δημοτικό και το γυμνάσιο «φαλκιδεύεται ο επιβαλλόμενος από τη συνταγματική αυτή διάταξη σκοπός της ανάπτυξης, δηλαδή της ορθόδοξης χριστιανικής συνείδησης των μαθητών στα ανήκοντα στην επικρατούσα θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού,
2) Στη διάταξη του άρθρου 13 του Συντάγματος που κατοχυρώνει ως απαραβίαστη την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης, γιατί η προσβαλλόμενη απόφαση θα έπρεπε να απευθύνεται αποκλειστικά στους Ορθόδοξους Χριστιανούς μαθητές και να κατατείνει στην εμπέδωση και συνέχιση της ορθόδοξης χριστιανικής συνείδησης, καθώς η προσβαλλόμενη υπουργική απόφαση κλονίζει την ορθόδοξη χριστιανική συνείδηση που πριν από την έναρξη του σχολικού βίου διαμορφώνουν οι μαθητές το πλαίσιο του οικογενειακού τους περιβάλλοντος. Μάλιστα, η εισαγόμενη με την προσβαλλόμενη υπουργική απόφαση διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών είναι ικανή να παρέμβει στον ευαίσθητο ψυχικό κόσμο των μαθητών που δεν διαθέτουν την κριτική αντίληψη των ενηλίκων και να τους εκτρέψει από την Ορθόδοξη Χριστιανική συνείδηση και
3) Προσβάλλει ευθέως το Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ γιατί στερεί από τους μαθητές του Ορθόδοξου Χριστιανικού Δόγματος το δικαίωμα να διδάσκονται αποκλειστικά τα δόγματα, τις ηθικές αξίες και τις παραδόσεις της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού, ενώ η νομοθεσία προβλέπει για μαθητές Ρωμαιοκαθολικούς, Εβραίους και Μουσουλμάνος να διδάσκονται αυτοτελώς τον εν λόγω μάθημα.
Ακόμη, οι σύμβουλοι Επικρατείας επισήμαναν ότι η στηριζόμενη στην καταργηθείσα υπουργική απόφαση διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών δεν είναι ικανή να αναπτύξει, να εμπεδώσει και να ενισχύσει όπως επιβάλλεται από τη διάταξη του άρθρου 16 του Συντάγματος την ορθόδοξη χριστιανική συνείδηση των μαθητών, γιατί η διάταξη αυτή:
α) είναι ελλιπής κατά περιεχόμενο, β) δεν είναι αυτοτελής, αμιγής και διακριτική σε σχέση με τη διδασκαλία στοιχείων αναφερομένων σε άλλα δόγματα ή θρησκείες με αποτέλεσμα να προκαλείται σύγχυση στους μαθητές ως προς το περιεχόμενο της ορθόδοξης χριστιανικής διδασκαλίας και γ) δεν είναι επαρκή από την άποψη του χρόνου που διατίθεται για το μάθημα των Θρησκευτικών.
Παράλληλα, σύμφωνα με τους συμβούλους Επικρατείας, το πρόγραμμα σπουδών παρουσιάζει σοβαρές ελλείψεις ως προς το περιεχόμενο της ορθόδοξης χριστιανικής διδασκαλίας, καθώς δεν γίνεται αναφορά στην Αγία Ομοούσιο και Αδιαίρετο Τριάδα την οποία επικαλούνται στην επικεφαλίδα τους όλα τα Ελληνικά Συντάγματα και στην Γ΄ τάξη του δημοτικού ο Ιησούς Χριστός παρουσιάζεται ως ξένος, ως προσδοκώμενος Μεσσίας, ως δάσκαλος που όλοι θαυμάζουν, ως αγαπημένος φίλος, όχι όμως ως Σωτήρας του κόσμου.
Θυμίζω ότι με βάση αυτή την απόφαση είχε προσφάτως αφαιρεθεί από τον νέο Οργανισμό του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, η αποστολή της ανάπτυξης θρησκευτικής συνείδησης.
Σημειώστε ότι όλα αυτά συνέβησαν με την ανοχή του Καμμένου και του κόμματός του και δεν θα έλεγαν λέξη αν δεν είχε εκδοθεί η συγκεκριμένη απόφαση του ΣτΕ. Αλλά και τότε, ο κ. Καμμένος «μίλησε» μέσω μιας ανακοίνωσης της νεολαίας του κόμματός του, σύμφωνα με την οποία «ο σεβασμός στην πίστη και στην παράδοση του ελληνισμού δεν αποτελεί συντήρηση και οπισθοδρόμηση».
Αλλά δεν είχαν πει λέξη όταν απαλείφθηκε η αποστολή ανάπτυξης θρησκευτικής συνείδησης από τον Οργανισμό του υπουργείου. Επέτρεπαν δηλαδή να εφαρμόζεται στην πράξη, αυτό που δήθεν ο κ. Καμμένος είχε αρνηθεί με πομπώδη τρόπο.
Κατά τα λοιπά, ο Καμμένος δεν φείδεται λέξεων και συνθημάτων, επαναλαμβάνοντας συνεχώς τα περί «παντοδυνάμου Θεού» και «Υπερμάχου Στρατηγού», που είναι «αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων» και περί Ορθοδοξίας, που υπήρξε, όπως είπε πρόσφατα, «η κιβωτός του Έθνους», όπου διαφυλάχθηκε «η ενότητα και η ελπίδα της λευτεριάς».
Και όταν στριμώχνεται, λέει ότι (δήθεν) συγκυβερνά με τον ΣΥΡΙΖΑ για να βγάλουν τη χώρα από την κρίση και να πολεμήσουν τη διαφθορά. Τώρα, αν όλα αυτά γίνουν (λέμε τώρα) χωρίς να υπάρχει καμιά χώρα, ποσώς τον ενδιαφέρει.
Τέλος, σημειώστε ότι στα τέλη Αυγούστου 2017, η περίφημη «Επιτροπή Διαλόγου για τη Συνταγματική Αναθεώρηση» (θου Κύριε), είχε δώσει στη δημοσιότητα και στοιχεία για τον συγκεκριμένο «διάλογο» με τον λαό. Σύμφωνα με αυτά και όσον αφορά στις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας, οι ερωτηθέντες διατύπωσαν μεγάλο προβληματισμό και αντιρρήσεις σχετικά με ενδεχόμενη αναθεώρηση των σχετικών άρθρων 3 και 13 του Συντάγματος, αποφαινόμενοι στην πλειοψηφία τους ότι δεν επιθυμούν τον χωρισμό Κράτους και Εκκλησίας.
Αλλά ούτε τις δικές τους «διαδικασίες» λαμβάνουν, ως φαίνεται υπόψη.
Μετά, τα βάζουν με το ΣτΕ.
Ε, αν έχουν πρόβλημα οι κύριοι Τσίπρας και Καμμένος, μπορούν να πάρουν ιδέες:
Στις 24 Μαΐου 1967, είχε εκδοθεί η Δ΄ Συντακτική Πράξη, με την οποία απαγορευόταν η άσκηση ενώπιον του ΣτΕ προσφυγών κατά κάθε πράξης της Διοίκησης.
Και στις 23 Απριλίου 1970, ο Παττακός είχε κάνει την ακόλουθη δήλωση:
«Η Διοίκησις εις τα πλαίσια του κοινού συμφέροντος οφείλει και υποχρεούται όπως λαμβάνει τα επιβαλλόμενα μέτρα. Αι εις εφαρμογήν των μέτρων τούτων αποφάσεις της Διοικήσεως δέον να είναι σεβασταί από πάντα Έλληνα, συνεπώς και από τα μέλη του Συμβουλίου της Επικρατείας»…
Πάντα υπάρχουν λύσεις…