Γρ. Νικολόπουλος
Το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς στηριζόταν στο γεγονός ότι δεν είχε ποτέ κυβερνήσει.
Και δυστυχώς όταν εκλήθη να κυβερνήσει, το έχασε. Δεν το έχασαν
μόνο οι αριστεροί, το έχασαν όλοι οι Ελληνες, διότι χάθηκε η ευκαιρία να
αλλάξει κάτι προς το καλύτερο στη χώρα.Οι λόγοι για τους οποίους χάθηκε
το ηθικό πλεονέκτημα είναι πολλοί και διάφοροι. Ενας από αυτούς, πολύ
σημαντικός, είναι οι συμπεριφορές τύπου Πολάκη όχι μόνο από τον ίδιο τον
ανεκδιήγητο, όπως πολύ σωστά τον χαρακτήρισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης,
αναπληρωτή υπουργό Υγείας, αλλά και από άλλα κυβερνητικά στελέχη,
συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του πρωθυπουργού. Σε ηπιότερο μεν ύφος από
τον Πολάκη, ο κ. Τσίπρας είχε ανάλογες με τον Πολάκη συμπεριφορές.
Για παράδειγμα, όταν απευθυνόμενος στους πυρόπληκτους στο Μάτι που τον ρώτησαν γιατί δεν έχει δώσει την ενίσχυση των 2.000 ευρώ που είχε ανακοινώσει, απάντησε με ένα εξαιρετικά χυδαίο ύφος: «Τι να τα κάνεις τα 2.000, θα τα ξοδέψεις, θα τα σπαταλήσεις». Η απάντηση αυτή σε ανθρώπους που έχασαν συγγενείς και περιουσίες, σε ανθρώπους που καταστράφηκαν ολοσχερώς από την ανικανότητα της κυβέρνησης να τους προστατέψει, είναι πραγματικά χυδαία. Και υπάρχουν και πάμπολλα άλλα παραδείγματα απαράδεκτων συμπεριφορών: από τη Δούρου για τις φωτιές και τις πλημμύρες, από τον Κουρουμπλή για τη μόλυνση του Σαρωνικού με το πετρέλαιο, από τον Καρανίκα για την αξιοκρατία και την καριέρα, από πάρα πολλά κυβερνητικά και κομματικά στελέχη σε πολλές περιπτώσεις. Η συμπεριφορά λοιπόν είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η Αριστερά έχασε το ηθικό πλεονέκτημα.
Ενας άλλος λόγος είναι τα συνεχή ψέματα για όλα. Ξεκινώντας από τις προεκλογικές διακηρύξεις για σκίσιμο των μνημονίων, συνεχίζοντας με την κωλοτούμπα στο δημοψήφισμα, τα ψέματα έδιναν κι έπαιρναν σε όλη τη διάρκεια της συριζαϊκής διακυβέρνησης. Το ψέμα δεν είναι ηθικό σε καμία περίπτωση και η ακατάπαυστη παραπλάνηση των πολιτών με απροκάλυπτα ψέματα είναι επίσης ένας λόγος που οδήγησε στην απώλεια του ηθικού πλεονεκτήματος.
Ενας τρίτος λόγος είναι η αποτυχία. Τέσσερα χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας από την Αριστερά, η οικονομία προσπαθεί ακόμη να φτάσει στο επίπεδο που την παρέλαβε ο κ. Τσίπρας. Στο ενδιάμεσο, η «εκπαιδευτική εκδρομή» της Αριστεράς στην εξουσία μάς στοίχισε 80 δισ. ευρώ. Τόσο μας κόστισαν τα μέτρα που πήρε ο κ. Τσίπρας επειδή αποφάσισε να μην εφαρμόσει τα μέτρα του email Χαρδούβελη, δηλαδή μέτρα ύψους 1 δισ. ευρώ. Φυσικά ο κ. Τσίπρας πέρασε με πολύ μεγάλη ευκολία μέτρα που κατατάσσονται στη φιλελεύθερη λογική, μέτρα πολύ σκληρά για τους συνταξιούχους και τους εργαζόμενους, μέτρα που η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά ή οι σοσιαλιστικές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ δεν τόλμησαν ποτέ να διανοηθούν. Και τα πέρασε αυτά τα μέτρα διότι δεν είχε απέναντί του τη δική του Αριστερά να τα εμποδίζει. Ουσιαστικά, ο Τσίπρας και η κυβερνώσα Αριστερά αποδείχθηκαν ο αποτελεσματικότερος σύμμαχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και των εταίρων, αυτών δηλαδή που οι ίδιοι κατηγορούσαν επί δεκαετίες. Η αποτυχία λοιπόν σε όλα τα επίπεδα ήταν ένας ακόμη λόγος απώλειας του ηθικού πλεονεκτήματος.
Πώς θα μπορούσαν ο Τσίπρας και η Αριστερά να διατηρήσουν το ηθικό πλεονέκτημα μέσα σε μια τέτοια κρίση; Μόνο με έναν τρόπο. Αν βελτίωναν τις υπηρεσίες που παρέχει το κράτος στους πολίτες, στην Υγεία, στην Παιδεία, στην ασφάλεια. Η Αριστερά, η οποία επί δεκαετίες ανέβαζε με πίεση προς όλες τις κυβερνήσεις τα εισοδήματα των δημοσίων υπαλλήλων, συμβάλλοντας καθοριστικά με τις πλειοδοσίες στα ελλείμματα, και η οποία εμπόδιζε όλες τις μεταρρυθμίσεις, θα έπρεπε, εφόσον στηρίζει και προστατεύει τους δημοσίους υπαλλήλους, να απαιτήσει από αυτούς να ανεβάσουν στο μέγιστο το επίπεδο των υπηρεσιών προς τους πολίτες. Η Αριστερά θα μπορούσε με μεγάλη ευκολία να απαιτήσει από τους προστατευόμενούς της να ανταποδώσουν κάτι στους πολίτες για τους υπέρογκους φόρους με τους οποίους επιβαρύνονται για να τους συντηρούν. Η ανταπόδοση θα έπρεπε να είναι οι καλύτερες υπηρεσίες. Αν το είχε κάνει αυτό, αν είχε απαιτήσει αξιοκρατία και αριστεία στο Δημόσιο, αντί να τις μάχεται, η Αριστερά θα διατηρούσε το ηθικό της πλεονέκτημα. Αντ’ αυτού, επέλεξε τους Καρανίκες, τους Πολάκηδες, τα ψέματα και την ισοπέδωση όλων των δημοσίων υπηρεσιών προς τα κάτω. Ετσι έχασε η Αριστερά το ηθικό της πλεονέκτημα και εμείς την ευκαιρία για ένα καλύτερο κράτος.
Για παράδειγμα, όταν απευθυνόμενος στους πυρόπληκτους στο Μάτι που τον ρώτησαν γιατί δεν έχει δώσει την ενίσχυση των 2.000 ευρώ που είχε ανακοινώσει, απάντησε με ένα εξαιρετικά χυδαίο ύφος: «Τι να τα κάνεις τα 2.000, θα τα ξοδέψεις, θα τα σπαταλήσεις». Η απάντηση αυτή σε ανθρώπους που έχασαν συγγενείς και περιουσίες, σε ανθρώπους που καταστράφηκαν ολοσχερώς από την ανικανότητα της κυβέρνησης να τους προστατέψει, είναι πραγματικά χυδαία. Και υπάρχουν και πάμπολλα άλλα παραδείγματα απαράδεκτων συμπεριφορών: από τη Δούρου για τις φωτιές και τις πλημμύρες, από τον Κουρουμπλή για τη μόλυνση του Σαρωνικού με το πετρέλαιο, από τον Καρανίκα για την αξιοκρατία και την καριέρα, από πάρα πολλά κυβερνητικά και κομματικά στελέχη σε πολλές περιπτώσεις. Η συμπεριφορά λοιπόν είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η Αριστερά έχασε το ηθικό πλεονέκτημα.
Ενας άλλος λόγος είναι τα συνεχή ψέματα για όλα. Ξεκινώντας από τις προεκλογικές διακηρύξεις για σκίσιμο των μνημονίων, συνεχίζοντας με την κωλοτούμπα στο δημοψήφισμα, τα ψέματα έδιναν κι έπαιρναν σε όλη τη διάρκεια της συριζαϊκής διακυβέρνησης. Το ψέμα δεν είναι ηθικό σε καμία περίπτωση και η ακατάπαυστη παραπλάνηση των πολιτών με απροκάλυπτα ψέματα είναι επίσης ένας λόγος που οδήγησε στην απώλεια του ηθικού πλεονεκτήματος.
Ενας τρίτος λόγος είναι η αποτυχία. Τέσσερα χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας από την Αριστερά, η οικονομία προσπαθεί ακόμη να φτάσει στο επίπεδο που την παρέλαβε ο κ. Τσίπρας. Στο ενδιάμεσο, η «εκπαιδευτική εκδρομή» της Αριστεράς στην εξουσία μάς στοίχισε 80 δισ. ευρώ. Τόσο μας κόστισαν τα μέτρα που πήρε ο κ. Τσίπρας επειδή αποφάσισε να μην εφαρμόσει τα μέτρα του email Χαρδούβελη, δηλαδή μέτρα ύψους 1 δισ. ευρώ. Φυσικά ο κ. Τσίπρας πέρασε με πολύ μεγάλη ευκολία μέτρα που κατατάσσονται στη φιλελεύθερη λογική, μέτρα πολύ σκληρά για τους συνταξιούχους και τους εργαζόμενους, μέτρα που η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά ή οι σοσιαλιστικές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ δεν τόλμησαν ποτέ να διανοηθούν. Και τα πέρασε αυτά τα μέτρα διότι δεν είχε απέναντί του τη δική του Αριστερά να τα εμποδίζει. Ουσιαστικά, ο Τσίπρας και η κυβερνώσα Αριστερά αποδείχθηκαν ο αποτελεσματικότερος σύμμαχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και των εταίρων, αυτών δηλαδή που οι ίδιοι κατηγορούσαν επί δεκαετίες. Η αποτυχία λοιπόν σε όλα τα επίπεδα ήταν ένας ακόμη λόγος απώλειας του ηθικού πλεονεκτήματος.
Πώς θα μπορούσαν ο Τσίπρας και η Αριστερά να διατηρήσουν το ηθικό πλεονέκτημα μέσα σε μια τέτοια κρίση; Μόνο με έναν τρόπο. Αν βελτίωναν τις υπηρεσίες που παρέχει το κράτος στους πολίτες, στην Υγεία, στην Παιδεία, στην ασφάλεια. Η Αριστερά, η οποία επί δεκαετίες ανέβαζε με πίεση προς όλες τις κυβερνήσεις τα εισοδήματα των δημοσίων υπαλλήλων, συμβάλλοντας καθοριστικά με τις πλειοδοσίες στα ελλείμματα, και η οποία εμπόδιζε όλες τις μεταρρυθμίσεις, θα έπρεπε, εφόσον στηρίζει και προστατεύει τους δημοσίους υπαλλήλους, να απαιτήσει από αυτούς να ανεβάσουν στο μέγιστο το επίπεδο των υπηρεσιών προς τους πολίτες. Η Αριστερά θα μπορούσε με μεγάλη ευκολία να απαιτήσει από τους προστατευόμενούς της να ανταποδώσουν κάτι στους πολίτες για τους υπέρογκους φόρους με τους οποίους επιβαρύνονται για να τους συντηρούν. Η ανταπόδοση θα έπρεπε να είναι οι καλύτερες υπηρεσίες. Αν το είχε κάνει αυτό, αν είχε απαιτήσει αξιοκρατία και αριστεία στο Δημόσιο, αντί να τις μάχεται, η Αριστερά θα διατηρούσε το ηθικό της πλεονέκτημα. Αντ’ αυτού, επέλεξε τους Καρανίκες, τους Πολάκηδες, τα ψέματα και την ισοπέδωση όλων των δημοσίων υπηρεσιών προς τα κάτω. Ετσι έχασε η Αριστερά το ηθικό της πλεονέκτημα και εμείς την ευκαιρία για ένα καλύτερο κράτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου