Αντιπολιτευτική Αυτοχειρία

Κώστα Δημ Χρονόπουλου 

(Αρθρογράφου –Σχολιογράφου)

 

«Άγευστοι  πολιτικών  υποχρεώσεων  αλλά

γευσιγνώστες  στείρας  αποξηραμένης  Αντιπολίτευσης»

 

Αλγεινή εντύπωση προξενεί ο καιροσκοπισμός και η αρνητική θέση της μείζονος  και  τμήματος  της  ελάσσονος Αντιπολίτευσης. Κριτική για την κριτική. Περίσσευμα ακρισίας αντί κριτικής σκέψης και υπευθυνότητας.

Κάπου τα έχουν μπερδέψει οι αντιπολιτευόμενοι ….αυτόχειρες. Κατακρίνουν τα κυβερνητικά πεπραγμένα, όπως έχουν δικαίωμα και επιβάλλεται να κάνουν οι πάντες. Ιδίως οι συνειδητοποιημένοι πολίτες.

Με την κριτική της Αντιπολιτεύσεως υπάρχει μια ουσιώδης –ειδοποιός – διαφορά: Υποχρεούται, ως εκ του θεσμικού της ρόλου , να μην αρκείται /περιορίζεται μόνον σε σχολιασμούς, επιθέσεις, επικρίσεις και κατακεραυνώσεις, αλλά και στην προβολή εποικοδομητικών προτάσεων και θέσεων. Το τελευταίο φαίνεται πως παραθεωρούν (σκόπιμα ή από άγνοια ρόλου και καθήκοντος, αδιάφορο). Το να λένε πχ «Αργήσατε» ή «Διορίστε και άλλους» , «Στενάζει η Αγορά». «Απολύστε τον Υπ. Υγείας  ή την Υπ. Παιδείας»  δεν είναι σοβαρή Αντιπολίτευση. 

Όταν υπάρχει ένα πρόβλημα, οικονομικό, κοινωνικό, εκπαιδευτικό, ιογενές, δημόσιας τάξεως κ.ο.κ, η (κάθε) Αντιπολίτευση δεν θα πρέπει να καιροσκοπεί. Να ενεδρεύει στη γωνία και να περιμένει /παραμονεύει για το … «θήραμα»/τα τυχόν λάθη, αβλεψίες, ή αποτυχίες της (εκάστοτε) Κυβερνήσεως για να χιμήξει και να κατασπαράξει. Αυτή η –από πολλών δεκαετιών κοινοβουλευτικού βίου- πρακτική και τακτική θα πρέπει να τερματιστεί, αν θέλουμε να πάμε μπροστά. Θυμίζω στους  Ε θ ν ο γ ο ν ε ί ς  μας πως ο θεσμικός τους ρόλος δεν είναι η ανέξοδη πλειοδοσία βερμπαλιστικών παροχών, ούτε η συνεπής, ανελλιπής μηνιαία ανάληψη της βουλευτικής τους αποζημίωσης. Δεν εκλέγονται –και αμείβονται –για να κάνουν σχολιασμούς και κριτική. Το καθήκον τους είναι πρωτίστως η θέση. Όχι η άρνηση.

Η κατάθεση συγκεκριμένων προτάσεων κάθε κόμματος προς επίλυση του κάθε εμφανιζόμενου προβλήματος. Όχι οι εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς επικρίσεις.

Αυτό –πέραν του αντιδεοντολογικού , υποκριτικού, ανέντιμου – είναι και εξόχως άνανδρο (με την Αρχαιοελληνική έννοια του όρου).

   (Σ.Σ Επιπρόσθετα υπάρχει το ενδεχόμενο –βάζω ιδέες; -οι επαγγελματίες αμειβόμενοι αρθρογράφοι –δεν ανήκω σε αυτούς- και κριτικοί να τους μηνύσουν για … αντιποίηση επαγγέλματος (!)).

Η Κυβέρνηση ευθύνεται για ορισμένα γνωστά λάθη, παραλείψεις, καθυστερήσεις. Θα κριθεί ασφαλώς αυστηρά. Η Αντιπολίτευση –ιδίως η Αξιωματική- έδωσε (και συνεχίζει) εντελώς αρνητικά δείγματα. (Σ.Σ Αυτός είναι και ο λόγος που, δημοσκοπικά, δεν κερδίζει από την τυχόν κυβερνητική φθορά). Προδήλως τίποτα δεν διδάχθηκε. Θα έλεγα πως η περίπου πενταετής προηγούμενη κυβερνητική της θητεία την αποκοίμισε . Εμφανίζει μια πολιτική αποτελμάτωση. Διανοητική νωθρότητα, ανικανότητα, ιδιαίτερα στον τομέα της ευρηματικότητας πειστικών αντιπολιτευτικών επιχειρημάτων.

    

ΥΓ Αν μας ανησυχούν κάποιοι αναποτελεσματικοί κυβερνητικοί χειρισμοί, η ανυπαρξία /το κενό στέρεου αντιπολιτευτικού λόγου και ουσιαστικών θετικών προτάσεων μας απογοητεύει. Κρίμα!