Μπροστάρης - ΠΦΑ θα πει Πρώτη Φορά Αλμπάνηδες.

Το στέλεχος της Folli Follie αναφέρεται στον κ. Μπαλαούρα ως "μπροστάρη" της υπόθεσης στήριξης, όχι της εταιρείας, αλλά της προσπάθειας της διοίκησης να αποτρέψει ή τουλάχιστον να καθυστερήσει τις παρεμβάσεις των εποπτικών αρχών και της δικαιοσύνης. Μπροστάρης μεν, με ανάγκες δε.

Ο μπροστάρης παραδέχεται την εμπλοκή του στη μεταφορά €80 χιλ από την εταιρεία, δεν λέει λέξη όμως για το "αντάλλαγμα" που αναφέρει το στέλεχος. Είναι προφανές ντε πως η πρώτη έγνοια του ιδιοκτήτη της εταιρείας, τη στιγμή που ελέγχεται για τσούρνεμα τουλάχιστον €1 δις από τους μετόχους, είναι η φιλανθρωπία με

αποδέκτη ένα επαρχιακό νοσοκομείο. Οι έλεγχοι θα βρουν εάν τα €80 χιλ που αναφέρει ως ανάγκες του μπροστάρη το στέλεχος της εταιρείας είναι τα ίδια του νοσοκομείου. Οπότε, ας δεχθούμε το ανιδιοτελές του κ. Μπαλαούρα: οι παρεμβάσεις (ή το μπαλαμούτιασμα περί παρεμβάσεων) στον έλεγχο γίνονταν για καλό σκοπό. Πόσο καλός είναι ο σκοπός, όταν ένα επαρχιακό νοσοκομείο ζυγίζει όσο το σύνολο της χρηματαγοράς (η υπόθεση Folli Follie τίναξε στον αέρα αφηγήματα της "άλλης" επιχειρηματικής Ελλάδας και την αξιοπιστία των εποπτικών μηχανισμών της ελληνικής χρηματαγοράς, δηλαδή το αξιοεπένδυτο της χώρας) είναι υπόθεση της δικαιοσύνης. Η παραδοχή της μεταφοράς όμως από τον κ. Μπαλαούρα, αυξάνει την αξιοπιστία της "μαρτυρίας" του στελέχους. Δεν πρόκειται για περίπτωση που στην αναμπουμπούλα ένας ενδιάμεσος επικαλείται "ανάγκες τρίτων" για να τσιμπήσει το κάτι τι του από την κυκλοφορία χρημάτων. Ούτε ψύλλος στον κόρφο και των άλλων τριών, οι οποίοι δεν έχουν και κάνα νοσοκομείο εύκαιρο!

Δεχόμενοι την δικαιολογία του κ. Μπαλαούρα πως αυτός δεν είχε άμεσο προσωπικό όφελος, βρισκόμαστε μπροστά στο εξής σκηνικό:

Τη στιγμή που καταρρέει το σκηνικό για τους ιδιοκτήτες της Folli Follie, ένας βουλευτής επαρχίας ζητάει ενίσχυση νοσοκομείου. Ο μηχανισμός της εταιρείας είτε ξέρει πως είναι "δικός μας", είτε εκλαμβάνει (πώς;) το αίτημα ως συνδεόμενο με τις (όχι και τόσο καθαρές) προσπάθειες παρέμβασης στον έλεγχο. Αυτό που μετράει γι' αυτούς δεν είναι το "επαρχίας", αλλά το "βουλευτής", το "προεδρείο της Βουλής", το "στενός κύκλος του πρωθυπουργού". Στην καλύτερη περίπτωση, λοιπόν, ο μπροστάρης πουλούσε φούμαρα (ή άφηνε να καταναλωθούν) στους στριμωγμένους επιχειρηματίες, με προσδοκώμενο όφελος την προσωπική πολιτική ενδυνάμωση στην εκλογική του περιφέρεια. Για να μπορεί να ξανακάνει τα ίδια, εκμεταλλευόμενος την πολιτική ισχύ του, πραγματική ή πλασαριζόμενη.

Ο μπροστάρης του αγώνα της Folli Follie είναι μπροστάρης του αριστερού Τζουμπέ.

Υποψιάζομαι πως η υπόθεση θα έχει και άλλες εξελίξεις. Κατά την περίοδο των καθυστερήσεων χάθηκαν πολλά λεφτά από την σταδιακή απαξίωση της εταιρείας. Ας πούμε, το ομολογιακό δάνειο των €150 εκατ έγινε πασατέμπος. Δεν θα εκπλαγώ εάν οι χαμένοι της υπόθεσης στραφούν και κατά των μπροστάρηδων, ή και να διεκδικήσουν τα ογδόντα χιλιάρικα από το νοσοκομείο.

ΠΦΑ θα πει Πρώτη Φορά Αλμπάνηδες.