Επειδή οι μέρες πλησιάζουν... Ας θυμηθούμε κάποιες σκηνές ΑΡΜΟΝΙΚΗΣ ΣΥΜΒΊΩΣΉΣ μας με τους Τούρκους ΣΎΜΦΩΝΑ ΠΆΝΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΧΑΡΆΚΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΊΑΣ ΜΑΣ...

 

Περιγράφει ξένος αυτόπτης μάρτυρας:

«ΟΙ Τούρκοι σκότωσαν επιτόπου πολλούς Έλληνες ενώ άλλους τους έδεσαν με σκοινιά και τους έσερναν στα καλντερίμια, ΏΣΠΟΥ ΟΙ ΣΑΡΚΕΣ ΑΠΟΚΟΛΛΉΘΗΚΑΝ ΑΠΌ ΤΑ ΟΣΤΆ και οι δύστυχοι βρήκαν φρικτό θάνατο».

«Το άλλο πρωί είδα πολλούς Έλληνες άνδρες και γυναίκες, κρεμασμένους ΑΝΆΠΟΔΑ στα παράθυρά τους. Τα θύματα ακόμα σπαρταρούσαν ενώ στα οπίσθια πολλών είχαν ΚΑΡΦΏΣΕΙ μαχαίρια και σπαθιά.

...Στο μεταξύ άλλοι Τούρκοι στερέωναν στο χώμα πολλές ΣΙΔΕΡΈΝΙΕΣ ΣΟΎΒΛΕΣ. Εκεί θα κάθιζαν τα θύματά τους για να παραδώσουν το πνεύμα σφαδάζοντας. ... Οι σούβλες ήταν ογδόντα περίπου. Γύμνωσαν τους Έλληνες και τους κύκλωσαν με ξαθηκαρωμένα σπαθιά, μπροστά στις σούβλες. Κάθε τόσο τραβούσαν έναν Έλληνα κοντά στις πυρές και τον βασάνιζαν. Κάρφωναν τα αφτιά τους πάνω σε πάγκους, άδειαζαν με το φτυάρι ΚΆΡΒΟΥΝΑ ΣΤΟ ΣΤΌΜΑ ΤΟΥΣ, που το άνοιγαν με ρόπαλα, ΞΕΚΟΛΛΟΎΣΑΝ ΜΕ ΠΥΡΩΜΈΝΕΣ ΤΑΝΆΛΙΕΣ κομμάτια από τις σάρκες τους».

Ο Στρέιτ περιγράφει κι άλλη τρομακτική σκηνή του μαρτυρίου. Δυο κακούργοι άρπαζαν έναν Έλληνα ή μια Ελληνίδα, τους ανασήκωναν ψηλά και τους ΚΆΘΙΖΑΝ ΜΕ ΔΎΝΑΜΗ ΠΆΝΩ ΣΕ ΚΟΦΤΕΡΌ ΚΑΙ ΜΥΤΕΡΌ ΣΙΔΕΡΟΠΆΛΟΥΚΟ, έτσι που η ΑΙΧΜΗ περνώντας από τα σπλάχνα έφτανε στο στήθος.

Παλούκωσαν 44. Ένα ουρλιαχτό θανατερής αγωνίας υψωνόταν ως τον ουρανό. Κρατούσε μια περίπου ώρα, έσβηνε και τα κεφάλια έγερναν στο πλάι».

Δρ Σύλβια Κατούντα