ΕΛΛΑΣ ΕΜΕΙΝΕΣ ΕΝΑ ΤΑΠΕΙΝΟ ΛΥΧΝΑΡΙ(2)

         Ιωάννης Μ. Ασλανίδης

Αντγος ε.α.

Επίτιμος Δκτης της Σ.Σ.Ε.

     Η Πατρίδα μας εδίδαξε στην ανθρωπότητα εδώ και 25 αιώνες την αξία της Δημοκρατίας, την αξιοκρατία στην επιλογή της Ηγεσίας και τις αρχές και αξίες που πρέπει να διέπουν τους Ηγέτες και γενικά τους πολίτες που έχουν την Ευθύνη των Κοινών.

            Κατά τον 5^ον αιώνα π.Χ. δηλ. κατά τον Χρυσούν αιώνα της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, για να γίνει Βουλευτής ένας πολίτης στην Πόλη-Κράτος, όπως ήταν τότε, στην Αθήνα, ο νόμος προέβλεπε:

            Πρώτον: Να είναι Έλλην πολίτης, να κατέχει την Ελληνική Θρησκεία και Παιδεία.

            Δεύτερον: Να καταγραφεί όλη του η περιουσία ατομική και οικογενειακή μέχρι και τα σανδάλια που φοράει.

            Εάν ετηρούντο όλα τα παραπάνω ο πολίτης αυτός μπορούσε να βάλει υποψηφιότητα για να γίνει Βουλευτής.

            Εάν στην συνέχεια, ο οποιοσδήποτε Βουλευτής πρότεινε και περνούσε νόμο, ο οποίος στην εφαρμογή του αποδεικνυόταν οικονομικά ζημιογόνος για την Αθήνα, τότε έπρεπε να κατασχεθεί από την περιουσία του, όλο το ποσόν κατά το οποίο ζημιώθηκε οικονομικά η Αθήνα. Εάν η περιουσία του δεν κάλυπτε το ποσόν, τότε το υπόλοιπο ποσόν το κάλυπτε ο εν λόγω πολιτικός εργαζόμενος σε δημόσια έργα.

            Αν όμως, ο νόμος που επρότεινε ο εν λόγω πολιτικός ζημίωνε ηθικά, ιστορικά, εθνικά ή εδαφικά την Πόλη-Κράτος, τότε ο νόμος προέβλεπε «Αυθημερόν τελευθησάτω…». Μπορείτε να φαντασθείτε τι θα γινόταν την εποχή εκείνη, εάν πολιτικός υπέγραφε συμφωνία σαν αυτήν των Πρεσπών;

            Αυτά τον 5^ο π.Χ. αιώνα, τον χρυσούν αιώνα του Περικλέους. Σήμερα τον 21^ο αιώνα:

             .Ψάχνουμε να βρούμε χρήματα να πληρώσουμε τα μεγάλα μας χρέει, εξ αιτίας της αλόγιστης πολιτικής, των τελευταίων 40 ετών.

           .Νοιώθουμε θλίψη και απογοήτευση από το γεγονός ότι, πολλές φορές η Αθήνα βυθίζεται, στις ιδεολογικές αντιπαραθέσεις των Ελλήνων   κάθε τόσο, τα καταστήματα καταστρέφονται από αταξικές ομάδες, ο τουρισμός, το ισχυρότερο μέσο εισροής εσόδων δεν είναι ότι το καλύτερο, η ανεργία καλπάσει, η φτώχεια κτυπά και σπίτια πλέον νοικοκυραίων , μπρος στην αδυναμία κρατικής θωράκισης. Και, τέλος μια συμπεριφορά κομμάτων και πολιτικών, σαν να ζουν σε άλλο πλανήτη.

        .Και! δεν ξέρω τι έφταιξε και η πατρίδα μας, η φωτοφόρος του ευρωπαϊκού Πολιτισμού είναι σήμερα για τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, «κακόν παράδειγμα προς μίμηση».

Εγώ βέβαια δεν είμαι οικονομολόγος, σαν όμως προβληματισμένος πολίτης πιστεύω ότι βρισκόμαστε σε λάθος δρόμο, διότι από την απλή οικιακή οικονομία γνωρίζουμε ότι, όταν βγάζουμε «Α» χρήματα και ξοδεύουμε στο σπίτι μας «2Α» μετά από κάποιο χρονικό διάστημα θα πάμε οπωσδήποτε φυλακή το λιγότερο. Όσο και εάν επιεικής είμαστε στην κρίση μας, ακεραία την ευθύνη έχουν οι Κυβερνήσεις και ειδικότερα οι ηγέτες των τελευταίων τριάντα ετών οι οποίοι έφεραν την χώρα μας σ’ αυτή την κατάσταση.

Ακούμε να λέει η Κυβέρνηση και μερικοί ειδήμονες ότι τα μέτρα είναι προς την σωστή κατεύθυνση, εμείς δεν πρέπει ν’ αμφιβάλλουμε, αλλά τα γεγονότα άλλα μαρτυρούν.

Οι Κυβερνήσεις με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα μας,  εδανείζοντο χρήματα για υποδομές και αυτά πήγαιναν, δυστυχώς σε αυξήσεις, για την άρδα ψήφων, έτσι όλοι μας ήμασταν ευτυχισμένοι. Σήμερα διερωτάται ο σκεπτόμενος Έλλην πολίτης, αυτά ποιος μπορεί να τα πληρώσει!!!! Κανείς.

Έτσι χωρίς να το καταλάβουν και οι απερίσκεπτοι Πολιτικοί μας, η εξουσία μετακινήθηκε στο Κεφάλαιο και στους Συνδικαλιστές και στην ουσία διέλυσε το Κράτος μας στην λειτουργία του.

Εμείς πιστεύουμε ότι χρειάζεται η χώρα μας σκληρά μέτρα, αλλά δίκαια. Δεν χρειαζόμαστε προστάτες για να μας πουλήσουν φθηνό χρήμα, ενώ εκείνοι το αγοράζουν φθηνότερα.

Πρέπει λοιπόν να βρεθεί ο ηγέτης εκείνος, ο οποίος θα πείσει τον Ελληνικό λαό ότι: «Πρέπει να τρώμε όσα βγάζουμε».

Αυτό μπορεί να γίνει μόνο, εάν η Πολιτική Ηγεσία της χώρας μας δώσει πρώτη αυτή το παράδειγμα.

Αυτός ο Ηγέτης και αυτή η ηγετική ομάδα λείπει από την Χώρα μας, η οποία έδωσε το παράδειγμα προ 2.500 ετών για την συμπεριφορά του πρώτου πολίτη στην Δημοκρατία. Έστω και αργά, υπάρχει ελπίδα, διότι η κατάσταση της χώρας ελπίζουμε ότι κάποτε θα πείσει τους πολιτικούς μας ηγέτες ότι, πρέπει να αλλάξουμε, γιατί αλλιώς θα βουλιάξουμε.

Τέλος! Με θλίψη στην σημερινή κρίσιμη φάση για την χώρα μας, της πανδημίας και των πυρκαγιών, παρακολουθούμε τις αλόγιστες ύβρεις, των με διαφορετική ιδεοληψία Ελλήνων και με τόσο μίσος, που όχι μόνο δεν πρόκειται να απαλλαγούμε, από την διχόνοια που μας κατατρώει, αλλά την συνδέουμε και με μίσος. Κριμα στην ιστορική Πατρίδα μας και τους Έλληνες που έχουν τόσα πολλά άλλα χαρίσματα.

Λέει ο ΣΕΝΕΚΑΣ: «Η σπουδαιότερη ανταμοιβή της Αρετής είναι η γαλήνη της συνείδησης και η μεγαλύτερη τιμωρία της Κακίας οι τύψεις της ενοχής». Υπάρχει άραγε σήμερα!!!