Ακούστηκαν απίστευτα και τελείως στρεβλωμένα θέματα και γεγονότα
Παραμορφωτικός καθρέπτης η Βουλή
Οι πολιτικοί στηρίζονται στο ότι οι πολίτες δεν είναι ή δεν θέλουν να είναι ενήμεροι
(Μέρος 1ο)
Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος Με αφορμή την αντιπαράθεση Πρωθυπουργού Αρχηγού της αντιπολίτευσης στη Βουλή την περασμένη Τρίτη, με την ψήφιση κατάργησης της εφαρμογής της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις, μόνο με παραμορφωτικό καθρέπτη μπορεί κανείς να την παρομοιάσει.
Ξέρετε αυτούς τους πολλαπλώς κυρτούς καθρέπτες που αλλοιώνουν την πραγματικότητα και γελάμε όπως μας παρουσιάζουν. Ακούοντας λοιπόν τον Πρωθυπουργό να καμαρώνει με τα δήθεν κατορθώματά του αφ’ ενός και να ενοχοποιεί την αντιπολίτευση αφ΄ ετέρου, διερωτάται αν ακούει καλά με τα τόσα στρεβλωμένα γεγονότα που ακούει και αμέσως του έρχεται στο νου η εντύπωση που έχει ο απλός λαός για τους πολιτικούς, οι οποίοι δεν λένε ποτέ την αλήθεια αλλά την προσαρμόζουν, χωρίς αιδώ και χωρίς δισταγμό, στο στενό κομματικό τους συμφέρον οι περισσότεροι. Φαίνεται ότι η πλανεύτρα προεκλογική περίοδος, είναι περισσότερο σαγηνευτική και από τις Σειρήνες της Οδύσσειας και έτσι ο λαός παρακολουθεί άναυδος, μη δυνάμενος να παρέμβει παρά μόνο την ώρα των εκλογών και τούτο αν αντιλήφθηκε τις φρούδες υποσχέσεις και τα έωλα λόγια. Ως ενεργός και ενημερωμένος που πιστεύω πως είμαι, αισθάνομαι την ανάγκη να ανακεφαλαιώσω τα πολιτικά και οικονομικά γεγονότα από το 2008 μέχρι σήμερα, διότι το 2008 εμφανίστηκε ξεκάθαρα η παγκόσμια οικονομική κρίση, η οποία έπληξε παγκοσμίως τα κράτη και από όπου ξεκίνησαν τα οικονομικά προβλήματα σε όλα τα δυτικά κράτη που μας ενδιαφέρουν ως συγκριτικά στοιχεία στην ανάλυσή μας. Είναι ενδιαφέρον και σημαντικό να εξετάσουμε πως και ποια μέσα χρησιμοποίησε για την αντιμετώπιση της κρίσης το κάθε κράτος και κυρίως η δική μας κυβέρνηση που μας ενδιαφέρει σε αυτή την ανάλυση.
Ο Κώστας Καραμανλής, ως Πρωθυπουργός το 2008 που εμφανίστηκε η οικονομική κρίση, έλαβε αμέσως μέτρα παγιώνοντας όλες τις συνήθεις ετήσιες αυξήσεις στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, γνωρίζοντας ότι θα δυσαρεστήσει πολλούς αν όχι όλους. Το εθνικό του καθήκον του επέβαλε να σκεφτεί το γενικότερο συμφέρον, για να αποφευχθούν οι συνέπειες της οικονομικής αυτής κρίσης που μπορεί να έφθανε μέχρι την χρεοκοπία. Ήρθε ακόμη και σε σύγκρουση με τον υπουργό του των οικονομικών Γεώργιο Αλογοσκούφη, ο οποίος και παραιτήθηκε αρνούμενος να ακυρώσει το προσφάτως ψηφισθέν με μεγάλη δυσκολία νόμο για περικοπές ευρύτερης έκτασης, όπως του ζητήθηκε, διότι στο μεταξύ σύσσωμη η αντιπολίτευση, προεξάρχοντος του τότε ΣΥΡΙΖΑ, ξεσηκώθηκε και κινδύνευε όχι μόνο να ακυρωθεί στην πράξη η ουσία του νόμου αυτού, αλλά να χειροτερεύσει η οικονομία από τις ζημιές και την γενικότερη αναστάτωση που θα προκαλούσαν οι αφηνιασμένοι αντιτιθέμενοι πολίτες.
Κάλεσε λοιπόν ο κ.Καραμανλής τους αρχηγούς των τότε κομμάτων της Βουλής τον Απρίλιο του 2009, ως στοιχειώδη κίνηση σωφροσύνης, να τους εξηγήσει την επέλαση της οικονομικής κρίσης και την ανάγκη λήψης δραστικότερων οικονομικών μέτρων για αποφευχθούν οι χειρότερες συνέπειες της κρίσης. Ο τότε Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ΓΑΠ, αρνήθηκε να συμμετάσχει σε μια τέτοια προσπάθεια, είπε το περιβόητο ότι «λεφτά υπάρχουν» και ζήτησε εκλογές, τις οποίες θα προκαλούσε έτσι κι αλλιώς με την διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας στη αρχή του επομένου έτους. Η απόφαση αυτή του ΓΑΠ, όπως θα ερμηνεύσουμε πιο κάτω, δεν ήταν καθόλου τυχαία, ούτε και πως την πίστευε, αφού θα ψήφιζε, όπως και ψήφισε τον ίδιο Πρόεδρο, τον Κάρολο Παπούλια.
Να σημειώσουμε στο σημείο τούτο, πρώτον ότι η Κυβέρνηση Καραμανλή, στα εννιά χρόνια που κυβέρνησε την χώρα, έλαβε δάνεια περί των εκατό εκατομμυρίων ευρώ, εκ των οποίων πάνω από τα ενενήντα ήταν για αποπληρωμή δανείων και χρέη προηγουμένων κυβερνήσεων, κυρίως του ΠΑΣΟΚ και μόνο τα επτά εκατομμύρια χρησιμοποιήθηκαν για τις ανάγκες του κράτους. Δεύτερον, παρέδωσε ανεργία 7%, έλλειμμα περί τα 8%, αυξανόμενο από την αρχή του έτους περί το 1% κάθε μήνα, λόγω της οικονομικής κρίσης. Απεριόριστη δανειοληπτική δυνατότητα της χώρας με επιτόκιο μόλις 0,2% πάνω από αυτό που χρεωνόταν η Γερμανία. Η κυβέρνηση ΓΑΠ λοιπόν είχε δυνατότητα να αντιμετωπίσει την κρίση με αρκετή ευκολία χρημάτων από δάνεια. Αντ΄ αυτού, δεν ζήτησε κανένα δάνειο, αλλά έδωσε και κάποιο Χριστουγεννιάτικο δώρο στους εργαζόμενους και ανέργους, για να αποδείξει ενδεχομένως ότι «λεφτά υπάρχουν», κατά τους καλόπιστους, ή για να έρθει η χώρα το γρηγορότερο, σε κατάσταση χρεοκοπίας, κατά τους ειδικότερους.
Έτσι τον Μάιο του 2010, ως οιονεί χρεοκοπημένη χώρα, υπογράψαμε το υπέρογκο γνωστό πρώτο Μνημόνιο 130 δις ευρώ με τα γνωστά αυστηρά περιοριστικά μέτρα της Τρόϊκα, με σκεπτικό να επανέλθουμε στην κανονικότητα σε δύο χρόνια, αν τηρούταν ακριβώς τα μέτρα αυτά. Για να πετύχουν τα μέτρα αυτά προέβλεπαν μείωση των κρατικών δαπανών κατά τα 2/3 του ελλείμματος και το 1/3 από φόρους. Η πρώτη αυτή κυβέρνηση έκανε ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή προκειμένου να μη θίξει την ιερή αγελάδα, το Δημόσιο, οι περικοπές δαπανών έγινα λιγότερο από το 1/3 του ελλείμματος και η φορολογία για το πλέον των 2/3 αυτού. Έτσι αναγκαστήκαμε να συμφωνήσουμε σε δεύτερο Μνημόνιο και να αναγκαστεί να αποχωρήσει από την κυβέρνηση ο ΓΑΠ, με προσωρινή κυβέρνηση Παπαδήμου.
Σημειωτέον, για να θεωρηθεί μια χώρα σε χρεοκοπία, πρέπει το δημόσιο χρέος να υπερβαίνει το 15% του ετήσιου εθνικού εισοδήματος. Έτσι επιστρατεύθηκε ο κ.Γεωργίου το φθινόπωρο του 2010 ως Πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, για να φθάσει το δημόσιο χρέος στο 15,2% το τέλος του 2009, νομιμοποιώντας έτσι εκ των υστέρων το δάνειο του πρώτου Μνημονίου που μας δόθηκε ως πτωχευμένη χώρα. Το υπερβολικό έλλειμμα «βρέθηκε» με τον γνωστό παράνομο τρόπο που καταγγέλθηκε από μέλη του Συμβουλίου του και έχει ήδη τιμωρηθεί από την ελληνική Δικαιοσύνη, και έτσι οι της Ε.Ε. υπερασπίζονται τον κ.Γεωργίου μέχρι σημείου να φοβερίζουν την ελληνική κυβέρνηση για να αθωωθεί. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα 80 δις ευρώ δόθηκαν στην Γερμανία από χρέος εξοπλιστικών προγραμμάτων και πρόλαβαν οι γερμανικές και γαλλικές Τράπεζες να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα, εξ ου και η βράβευση του ΓΑΠ αμέσως μετά, από την Γερμανική κυβέρνηση με το ανώτερο βραβείο της «πύλης του Βρανδεμβούργου». Τα πιο πάνω είναι καθαρά γεγονότα, χωρίς πολιτική κριτική. Η συνέχεια της εξέλιξης των γεγονότων μέχρι σήμερα, στο επόμενο σημείωμα, για να μην γίνει πολύ μακρύ το παρόν και κουράσει.
Νίκος Αναγνωστάτος
e-mail: nanagnostatos@gmail.com
Thiakos.blogspot.com.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου