Σήμερα έχει γενέθλια η αθλιότητα!

Γράφει ο Δευκαλίων

Πριν 2 χρόνια τέτοια ημέρα, στις 3 Οκτωβρίου 2009, ο Γιώργος Παπανδρέου ετοιμάζονταν να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας. Την αμέσως επόμενη ημέρα θα διεξάγονταν Βουλευτικές εκλογές των οποίων το αποτέλεσμα ήταν σχεδόν βέβαιο. Νίκη και Αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ.

Όντως έτσι συνέβη. Το βράδυ της 4^ης Οκτωβρίου το ΠΑΣΟΚ κατήγαγε περιφανή νίκη επικρατώντας της Νέας Δημοκρατίας με 10 μονάδες και εκλέγοντας μία άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία 160 Βουλευτών. Μία νέα περίοδο διακυβέρνησης με αισιόδοξες και ευοίωνες προοπτικές άρχιζε. Μπορεί μεταξύ όσων πανηγύριζαν να υπήρχαν αρκετοί σκεπτικιστές που φοβόντουσαν την οικονομική συγκυρία και την δημοσιονομική κατάσταση της χώρας. Αλλά και αυτοί δεν ανησυχούσαν τόσο πολύ. Θα υπήρχαν προβλήματα αλλά στο τέλος όλα θα πήγαιναν καλά.

Σήμερα δύο χρόνια μετά όλα όσα συνέβαιναν εκείνο το βράδυ έχουν διαψευστεί. Την αισιοδοξία για την νέα πορεία της χώρας μέσα από την νέα διακυβέρνηση έχει διαδεχθεί η απαισιοδοξία και η οργή. Οι Έλληνες είναι απαισιόδοξοι όπως θα ήταν ο κάθε λογικός άνθρωπος του οποίου τις τύχες διαφεντεύει το φοβερό και τρομερό ΔΝΤ. Οι Έλληνες είναι οργισμένοι γιατί τους είπαν ψέματα προκειμένου να τους υφαρπάξουν την ψήφο τους.

Η προβληματικότατη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας έχει μετατραπεί πλέον σε εφιάλτη που πνίγει τον κάθε Έλληνα και καταστρέφει την οποιαδήποτε αναπτυξιακή προσπάθεια της χώρας. Άμεσο συνεπακόλουθο το...

άλλο μεγάλο φάντασμα, η ύφεση, να έχει μπήξει τα γαμψά του νύχια πάνω στο σώμα της χώρας. Από πού να αρχίσει κανείς και που να τελειώσει.

Από την ανεργία που κοντεύει να φθάσει στα προπολεμικά επίπεδα. Από τον πληθωρισμό που συνεχίζει να εξανεμίζει τα πενιχρά λαϊκά εισοδήματα. Από την αναλγησία των κυβερνώντων που δανείζουν τις τράπεζες με δανεικά που βαρύνουν το Ελληνικό Κράτος, αφού τα πήρε το Ελληνικό Δημόσιο με επαχθείς όρους εν ονόματι του Ελληνικού Λαού. Με το φοροκυνηγητό των φτωχών και των αδυνάμων. Και όλα αυτά σύμφωνα με τον Γιώργο Παπανδρέου εν ονόματι της σωτηρίας της πατρίδας. Ιδεολόγημα με το οποίο επιχειρεί ο Γιώργος Παπανδρέου να κρύψει την έλλειψη λαϊκής νομιμοποίησης που χαρακτηρίζει και καταδιώκει την πολιτική του.

Δύο χρόνια ήταν αρκετά για να βρεθεί ο μεγαλύτερος δημαγωγός και ψεύτης της Ελληνικής Πολιτικής Ιστορίας. Δύο χρόνια ήταν αρκετά για να καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος ο μύθος του καλού παιδιού που μπορεί να μην μιλάει καλά Ελληνικά, αλλά έχει καλή ψυχή και πρόθεση. Δύο χρόνια ήταν αρκετά για να αποκαλυφθεί με την μεγαλύτερη δυνατή ένταση η έλλειψη δημοκρατική παιδείας και κουλτούρας για τα περισσότερα από τα στελέχη που ανέδειξε ο ΓΑΠ και δυστυχώς κυβερνούν ακόμα την χώρα.

Τι δεν είδαν τα μάτια μας και δεν άκουσαν τα αυτιά μας αυτά τα δύο χρόνια… Από το «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα», βρεθήκαμε ξαφνικά στο απόγειο του Νεοφιλελευθερισμού. Από το «Λεφτά Υπάρχουν», στο «Δεν έχουμε Λεφτά να βγάλουμε το 15νθήμερο». Από ηγέτης των απεργών στους δρόμους της Αθήνας και στις προβλήτες του Λιμανιού του Πειραιά, σε αρχηγό των ΜΑΤ που καθημερινά ξυλοκοπούν και ψεκάζουν με χημικά τον κάθε λογής αδικημένο.

Και τώρα τελευταία είδαμε και το φρούτο της εποχής. Φτιάχνουν εντελώς ανερυθρίαστα τις πεθερές τους (Α. Παπανδρέου) και τις γυναίκες τους (Δ. Δρούτσας), σύμπτωμα και αυτό του νεποτισμού και της πολιτικής και κοινωνικής αναισθησίας που διακατέχει και χαρακτηρίζει τον Γιώργο Παπανδρέου. Την ώρα που η πείνα χτυπάει τις πόρτες των σπιτιών των πιο λαϊκών στρωμάτων, η πεθερά του κ. Αντρίκου Παπανδρέου θα απολαμβάνει τους κόπους μίας ζωής υπό την μορφή του ενοικίου που καταβάλει το ΤΤ για την ενοικίαση καταστήματος της εν λόγω κυρίας. Την ίδια ώρα η γυναίκα του κ. Δ. Δρούτσα, ως εκπρόσωπος του ΑΠΕ θα περιδιαβαίνει τις οδούς του Βερολίνου και άλλων πόλεων της Γερμανίας πασχίζοντας να κάνει ρεπορτάζ. Αυτή απολαμβάνει την επαγγελματική επιτυχία.

Αυτά είναι μερικά από όσα μπορώ να πω για την πολιτεία και θητεία του Γιώργου Παπανδρέου στην Πρωθυπουργία της Χώρας. Έγιναν τόσα πολλά ειπώθηκαν τόσες κουταμάρες τα τελευταία 2 χρόνια, χάθηκαν χρυσές ευκαιρίες για τον Ελληνισμό κλπ. Πραγματικά δυσκολεύομαι να βρω πιο άθλια περίοδο στην μεταπολιτευτική περίοδο. Σήμερα έχει γενέθλια η αθλιότητα!