Το τελευταίο (αλλά όχι έσχατο) ψέμα

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Δεν ξέρω αν πρόκειται για πρόοδο – μάλλον για πρόοδο στον τρόπο σερβιρίσματος των ψεμάτων τη βλέπω – αλλά οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχουν αλλάξει τακτική.
Αφού είδαν και αποείδαν πως δεν μπορούν να πείσουν κανέναν ότι είναι… φιλαλήθεις, αφού συνειδητοποίησαν πως όλοι (και οι ψηφοφόροι τους) δεν έχουν καμιά αμφιβολία πως η ίδια η ύπαρξή τους είναι ταυτισμένη με το ψέμα, αφού δηλαδή όση προπαγάνδα και αν επιστρατεύσουν το μέγεθος και το πλήθος των ψεμάτων τους (επί παντός) έρχεται κάθε φορά και τους διαψεύδει, εδώ και αρκετό καιρό το έχουν αλλάξει το βιολί.
Είπαν ψέματα (ως συνέπεια των… αυταπατών τους) πριν από τις εκλογές του 2015, αλλά μετά έπαθαν ξαφνικά κρίση ειλικρίνειας και γι’ αυτό και πήγαν στις εκλογές του Σεπτεμβρίου,
εξοπλισμένοι με… αλήθειες.
Όταν τους λες πως ούτε τον Σεπτέμβριο είπαν την αλήθεια (διότι και τότε έλεγαν πως θα προστατέψουν και τις επικουρικές συντάξεις και θα φτιάξουν ενδιάμεσο φορέα για τα κόκκινα δάνεια – και πάντως οπωσδήποτε δεν θα τα έδιναν στα ξένα Funs, τα «κοράκια της καταστροφής» και τα λοιπά και τα λοιπά), σφυρίζουν αδιάφορα.
Εξάλλου, τα ψέματα του Ιανουαρίου απέχουν από τα ψέματα του Σεπτεμβρίου.
Επομένως, μπορούσαν άνετα να μας καλούν να πιστεύουμε όλα τα ψέματά τους – και τα παλιά και τα νέα – διότι στο μεταξύ έχουν αλλάξει οι συνθήκες, εκβιαστήκαμε, υποχρεωθήκαμε και τα λοιπά και τα λοιπά.
Τώρα, όμως, έχουν στριμώξει πολύ τα πράγματα. Και λένε το ένα ψέμα πάνω στο άλλο. Δηλαδή, έχουμε συνεχείς… επιστρωματώσεις, χωρίς να μπορούν να ισχυριστούν πως υπήρξε κάποια χρονική απόσταση και επομένως άλλαξαν οι συνθήκες και όλα τα γνωστά.
Για παράδειγμα, είναι δυνατόν ακόμη και σε διάστημα μιας ημέρας, άντε το πολύ δύο, να πουν διαφορετικά πρόσωπα διαφορετικά πράγματα για το ίδιο θέμα.
Όπως συνέβη, ας πούμε με τις λεγόμενες τηλεοπτικές άδειες: Την μια μέρα ότι θα είναι μόνο 4 και τέλος, μετά ότι θα δοθούν και θεματικές (Παππάς στο τουίτερ), μετά ότι δεν είναι σωστό αμέσως μετά να δοθούν θεματικές (Γεροβασίλη), μετά ότι θα δοθούν και περιφερειακές και θεματικές, μετά ότι η συζήτηση για θεματικές είναι «άκαιρη» (γενικός γραμματέας Κρέτσος, που με τον τρόπο αυτό «άδειασε» τον πολιτικό του προϊστάμενο, προφανώς επειδή ούτε οι ίδιοι δεν θυμούνται πια τα ψέματά τους.
Βρήκαν, όμως, και γι’ αυτό το πρόβλημα μια λύση.
Τώρα, φαίνεται ότι μας καλούν να πιστεύουμε κάθε φορά το… τελευταίο ψέμα τους (προφανώς όχι το έσχατο, αφού κάθε φορά θα πιστεύουμε ένα άλλο ψέμα, αρκεί να είναι το τελευταίο).
Και για άλλη μια φορά επιβεβαιώθηκε ο Νόρμαν Μέιλερ που έλεγε πως ο ψεύτης είναι το ίδιο ασφαλής με τον έντιμο και ειλικρινή άνθρωπο, που ουδέποτε διανοήθηκε να πει ψέματα ή να παραπλανήσει. Όταν του λες πως άλλα έλεγε πριν, απαντά: «Εγώ ποτέ δεν είπα κάτι τέτοιο». Κι’ όταν του προσκομίζεις τα αδιάσειστα στοιχεία που τον διαψεύδουν, επιμένει: «Δεν εννοούσα αυτό, αλλά εκείνο».
(Ξανα)θυμίζω και τον Τάκιτο: «Όταν το ψεύδος αποκαλύπτεται, δεν υπάρχει άλλο καταφύγιο από το θράσος»…