Η πολλαπλή στήριξη Γεωργίου αποκαλύπτει τον διεθνή έλεγχο της χώρας μας

Γράφει ο
Νίκος Αναγνωστάτος

Ποιος είναι τελικά αυτός ο Γεωργίου που βάλθηκαν όλοι αυτοί να τον υπερασπιστούν; Πέραν του απαράδεκτου της παρέμβασης της Commission στην ελληνική δικαιοσύνη, έκπληξη αποτελεί η ευθεία και αποκαλυπτική αυτή παρέμβαση! Έκπληξη διότι με τον τρόπο αυτόν ομολογούν ότι ο Γεωργίου είναι άνθρωπός τους, και όχι μόνο αυτών, και άρα εκτελεί εντολές τους. Τόση αφέλεια ή η αλαζονεία τους έφθασε στο σημείο να μην ενδιαφέρονται για την αποκάλυψη, παρά μόνο πως θα προστατεύσουν τον άνθρωπό τους ή μήπως φοβούνται ότι ο Γεωργίου θα αναγκαστεί να μιλήσει και να αποκαλύψει ότι εκτελούσε εντολές τους; Θα μου πείτε ότι δεν γνωρίζουμε ότι οι δυνατοί αυτοί του κόσμου ενεργούν πάντοτε μέσω των ανθρώπων
τους, τους οποίους επιβάλουν στις κατάλληλες θέσεις; Σύμφωνοι αλλά και χωρίς προσχήματα και τόσο φανερά, δεν είναι σύνηθες.
Τα ποινικά αδικήματα του Γεωργίου,  σε κάθε περίπτωση είναι πασιφανή, τόσο που η παρέμβαση της δικαιοσύνης να είναι απλά τυπική. Το πρώτο αμάρτημα του Γεωργίου, το οποίο είναι πασιφανές και αδιαμφισβήτητο, είναι ο συνυπολογισμός των ελλειμμάτων των ΔΕΚΟ και άλλων οργανισμών, στο εθνικό έλλειμμα, χωρίς έστω να τηρήσει τις προϋποθέσεις που προβλέπει και η Eurostat. Δηλαδή τα έσοδα των πωλήσεων/εισπράξεων, να μην καλύπτουν τουλάχιστον το 50% των λειτουργικών τους δαπανών. Το δεύτερο αμάρτημά του είναι η ανακοίνωση του ελλείμματος, του πολυπόθητου και αναγκαίου 15,4%, χωρίς την γνωστοποίηση στο ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ και την έγκρισή του, όπως ρητά προβλέπεται από τον σχετικό νόμο 3832/2010.
Και τα δύο αυτά ποινικά αδικήματα του Γεωργίου είναι αυταπόδεικτα και ασφαλώς η ελληνική δικαιοσύνη δεν μπορεί να τα παραβλέψει. Αυτό που θα έχει τη δική του αξία να διερευνηθεί από την δικαιοσύνη είναι, πρώτον αν, όπως φημολογείται, για να θεωρηθεί μια χώρα σε πτώχευση, θα πρέπει το έλλειμμα να είναι τουλάχιστον 15% του ΑΕΠ. Και δεύτερον ποιοι και για ποιο λόγο είχαν όφελος και ποιο, από την πτώχευση της χώρας μας. Λένε πως σε μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα χρωστούσαμε περί τα 80 δις από εξοπλιστικά προγράμματα προηγουμένων κυβερνήσεων και αυτός ίσως ήταν ο μόνος τρόπος να τα εισπράξουν! Είναι έτσι;
Εδώ που φθάσαμε είναι αδήριτη ανάγκη να διερευνηθεί αν η πτώχευση ή έστω και το 13,6 % που μπόρεσε να φθάσει το έλλειμμα η κυβέρνηση Παπανδρέου, ήταν πραγματικό ή οι παντοειδείς προσπάθειες δεν ήταν αρκετές να το φθάσου στο 15% και έτσι επιστρατεύτηκε ο κ. Γεωργίου. Είναι γνωστό ότι τουλάχιστον από το 2008 υπήρξε παγκόσμια οικονομική κρίση, για λόγους και τρόπους που δεν είναι της στιγμής, και επομένως κάθε υπεύθυνη και μυαλωμένη κυβέρνηση όφειλε να λάβει τα μέτρα της για να μειώσει κατά το δυνατόν, τις δυσμενείς επιπτώσεις για τον λαό της, όπως ενήργησαν οι κυβερνήσεις της Ιταλίας, της Ισπανίας και άλλες, οι οποίες, πήραν μεν σκληρά μέτρα από μόνες τους, αλλά δεν χρειάστηκε να μπουν σε πρόγραμμα.
Η κυβέρνηση Καραμανλή το έκανε; Πρώτον πάγωσε τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. Μάλιστα κατέβηκε στις εκλογές του Οκτωβρίου 2009 με την πρωτοφανή αλλά ειλικρινή και αναγκαία δήλωση, ότι θα πάρει μέτρα περιορισμού των δημοσίων δαπανών. Δεύτερο, ψήφισε νόμο για περικοπή δημοσίων δαπανών, νόμο που δεν μπόρεσε ποτέ να εφαρμόσει διότι η αριστερή ηγεμονία ξήλωνε πεζοδρόμια για να μην εφαρμοστεί. Τρίτον, τον Μάρτιο του 2009 κάλεσε τους αρχηγούς των κομμάτων για να τους εξηγήσει την οικονομική κατάσταση και την ανάγκη να ληφθούν μέτρα για να αντιμετωπιστεί η οικονομική κρίση και ο κ. Παπανδρέου όχι μόνο δεν ανταποκρίθηκε, αλλά ζήτησε εκλογές για να ... λύσει εκείνος το οικονομικό πρόβλημα με το «λεφτά υπάρχουν». Επομένως ο Καραμανλής έκανε όλες τις αναγκαίες προσπάθειες αλλά φευ χωρίς ανταπόκριση. Πολλοί λένε ότι από τότε υπήρχεσχέδιο πτώχευσης της χώρας, κάτι που εκ των πραγμάτων εκτελέσθηκε απόλυτα.
Παρόλα αυτά ο Καραμανλής παρέδωσε 7,5 % ανεργία, έλλειμμα πολύ κάτω του 10%, όπως ο Διοικητής της ΤτΕ κ. Προβόπουλος, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου τον Σεπτέμβριο του 2009, ότι αν δεν ληφθούν μέτρα, το έλλειμμα θα γίνει διψήφιο. Πιστοληπτική δυνατότητα για όσα χρήματα χρειαζόταν να δανειστούμε, με επιτόκιο μόνο 0,3 % πάνω από αυτό που είχε η Γερμανία. Άρα υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις για μια συνετή και υπεύθυνη πολιτική, χωρίς σοβαρές δυσκολίες. Αντί αυτού, ξεκίνησε την θητεία της η νέα κυβέρνηση με παροχές, μεταφέροντας όλες τις εισπράξεις για το επόμενο έτος και όλες τις δαπάνες στο τρέχον έτος, διότι έπρεπε να αυξηθεί το έλλειμμα. Μέχρι τέλος Δεκεμβρίου του 2009, κατόρθωσε με τους τρεις μήνες διακυβέρνησης, να το φθάσει στο 13,6% και επέλεξε το Καστελόριζο να μας ανακοινώσει την ένταξη μας στο Μνημόνιο. Εκ των υστέρων φαίνεται ότι δεν ήταν αρκετό και επιστρατεύθηκε ο Γεωργίου να το πάει στο 15,4%.
Πώς είναι λοιπόν δυνατό να επιρρίπτουν ευθύνες στην κυβέρνηση Καραμανλή; Ως άλλοθι ή για να πλήξουν τον Καραμανλή, ως την μόνη ελπιδοφόρο πολιτική προσωπικότητα στην οποία η πλειοψηφία των Ελλήνων προσβλέπει; Η όποια λάσπη δεν κολλάει στον Καραμανλή, διότι η εντιμότητα και η ικανότητά του είναι αδιαμφισβήτητη. Τα ενενήντα τόσα δις που δανείστηκε η κυβέρνησή του, έχει διευκρινιστεί ότι μόνο επτά χρησιμοποιήθηκαν από την κυβέρνηση και τα υπόλοιπα ήταν πληρωμή χρεών της δεκαετίας του 80.

nanagnostatos@gmail.com
Thiakos.blogspot.com