Γράφει ο πολίτης Παναγιώτης Παπαγαρυφάλλου
Είπαν:
Γκαίτε: «Δεν ήρθαμε στη γη για να λύσουμε προβλήματα αλλά για να θέσουμε νέα».
Μαρξ: «Η ανθρωπότητα θέτει για λύση μόνο τα προβλήματα που μπορεί να λύσει».
Αλμπέρ Καμύ: «Ούτε η εξέγερση ισχυρίζεται πως μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα».
Η ιστορία, η κοινωνική εμπειρία και η διαλεκτική διδάσκουν το αδύνατο της λύσης των προβλημάτων της κοινωνίας, γιατί ένα
λύνεται δέκα γεννιούνται.
Αν έτσι έχουν τα πράγματα – και έτσι έχουν – τότε οι εν Αθήναις πολιτικοί αλχημηστές και Μπερτόδουλοι της πολιτικής που βρίσκουν αυτό το ιταμό θράσος να υπόσχονται «λύση» των προβλημάτων μιας σάπιας και αιχμάλωτης κοινωνίας στους τοκογλύφους;
Εκτός εάν:
Ο Κούλης στέκει πιο ψηλά απ’ τον Γκαίτε, ο Αλεξούλης πιο ψηλά απ’ τον Μαρξ και οι Κουτσούμπας πιο ψηλά απ’ την εξέγερση!
Αν όμως αυτό το πιστεύει ο «κυρίαρχος» λαός τότε ν’ αναστήσουμε τον Κάφκα να μας γράψει ένα θεατρικό έργο με τίτλο: «Οι παράλογοι Έλληνες».
Αν, πιο πέρα, έτσι έχουνε τα πράγματα – και έτσι έχουν – γιατί αυτές οι ταπεινωμένες και αποδεκατισμένες μάζες των ψηφοφόρων εξακολουθούν να χτυπούν παλαμάκια και να πάνε στην κάλπη;
Μήπως πρέπει ν’ ανασύρουμε στη μνήμη μας την παλιά φράση του «εθνάρχη»: «Η Ελλάς είναι ένα απέραντο φρενοκομείο» και να προσθέσω: Ελλάδα του 2016: Η χώρα των τυχοδιοκτών πολιτικών, της ιδιοτέλειας, της υποκρισίας, του μίσους, της ανευθυνότητας, της υπερβολής, του χαβαλέ, του νοσηρού κομματισμού, του ερζάτς πολιτισμού, των ηθικών ερειπίων, της μίζας, της συκοφαντίας, της διαπλοκής, της καριέρας, της ατιμωρησίας, της λαμογιάς, της πολιτικής χυδαιότητας, έμπλεης μικροφιλοδοξιών και μωροφιλοδοξιών, κατοικούμενη από συνταξιούχους και γηρασμένους εφήβους και κοπρίτες πολλούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου