Οι χρεοκοπημένοι κιμπάρηδες

Γράφει ο
Τάσος Παπαδόπουλος

Σε αυτή τη χώρα όποιος έχει διάθεση να παρακολουθεί τα κοινά-κενά δεν πλήττει ποτέ. Βεβαίως χρειάζεται να επιστρατεύσει όσο χιούμορ διαθέτει, για να τα δει όλα αυτά με ευχάριστη διάθεση, μια και αν τα προσεγγίσει με την σοβαρότητα που τους αξίζει, μπορεί να τρελαθεί.
Όλα τα είχαμε, η εξαγωγή ηλιθιότητας μας έλειπε. Ο λόγος για τις επιστολές-βόμβες δε Σόιμπλε και Τόμσεν. Τώρα δεν μας φταίνε τα ελληνικά λαμόγια, που κατακλέψαν τη χώρα μας, μας φταίνε οι δανειστές που κρατούν ζωντανή τη χώρα δανείζοντάς την με επιτόκιο 2%. Άντε να βρει στις αγορές η χώρα μας τέτοιο επιτόκιο.
Οι ξένοι «τοκογλύφοι» δανείζονται με υψηλότερα επιτόκια, προκειμένου να δανείσουν με την σειρά τους την Ελλάδα. Το γεγονός ότι επί σειρά ετών οι προϋπολογισμοί ήταν άκρως ελλειμματικοί και η αρνητική διαφορά που κάθε φορά προέκυπτε, την κάλυπταν οι «έξυπνοι» πολιτικοί μας με νέα δανεικά, αυτό
είναι κάτι που ουδόλως απασχόλησε όσους πίεζαν να προσληφθούν από το παράθυρο τα παιδιά τους στο δημόσιο.
Τα τεράστιο κράτος, το ατέλειωτο κλέψιμο, από τους παρατρεχάμενους των κομμάτων, και η απουσία νοικοκυριού στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος, οδήγησαν την χώρα στο γκρεμό. Τότε εφευρέθηκε  το κόλπο Grosso, που δεν ήταν άλλο από την διαγραφή των χρεών, κατά το πρότυπο αυτών της Γερμανίας το 1953, που υποστήριξαν μετά θέρμης ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ.
Τώρα ποια η σχέση των σπάταλων πολιτικών, με έναν πόλεμο που κατέληξε με το μοίρασμα του κόσμου σε Ανατολή και Δύση δεν μας λένε. Απλώς τα χαρακτήρισαν όταν πήραν την εξουσία αυταπάτες.
Έτσι υφάρπαξαν την εξουσία και μας έφεραν, αντί για την διαγραφή χρεών, ένα τρίτο μνημόνιο και capital controls. Άλλα το ψέμα δεν έχει κοντά ποδάρια κατά Τσίπρα, αλλά απ’ ότι φαίνεται έχει πολύ μακριά. Μια και ο αρχηγός της Εκτελεστικής Εξουσίας, μας έχει διαβεβαιώσει πλειστάκις σε παρελθούσες ημερομηνίες, ότι την τάδε ημέρα θα κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση, πράγμα που μέχρι σήμερα δεν επαληθεύθηκε.
Τώρα ξέχασαν τις εδώ και ένα πεντάμηνο διαδοχικές διαβεβαιώσεις  και μιλούν για καλοκαίρι και βλέπουμε. Για την ώρα η αβεβαιότητα αυτή είχε σαν αποτέλεσμα το πρώτο τρίμηνο του 2017, να κάνουν φτερά από της τράπεζες 4 δις, να έχει η αγορά παγώσει και να μην υπάρχει στο ορατό μέλλον, ούτε μία σοβαρή επένδυση στη χώρα μας.
Ήδη η ανεργία πήρε τα πάνω της κατά μία ποσοστιαία μονάδα και οι ελπίδες περιορίζονται στην αύξηση του τουριστικού ρεύματος, που όμως όπως έδειξαν τα νούμερα, ενώ αυξήθηκαν οι αφίξεις, δεν συνέβη το ίδιο και με τα έσοδα.
Εκείνοι που ελπίζουν σε αλλαγή του διεθνούς πολιτικού κλίματος προκειμένου να υπάρξει ευνοϊκότερη πολιτική λύση για την χώρα μας, τζογάρουν άγρια στην πλάτη μας, μια και η λαβωμένη οικονομία μας έχει εξαντλήσει τα όρια της. Οι υπερφορολογημένοι πολίτες δεν αντέχουν άλλο και το κράτος των επιδομάτων είναι έτοιμο να καταρρεύσει.
Μέχρι και στην άνοδο Βίλντερς στην Ολλανδία ποντάρισαν, αλλά το χαρτί δεν τους βγήκε. Τώρα αν ελπίζουν στη νίκη Λε Πεν θα διαψευσθούν και θα τους μείνει το εξ ίσου αβέβαιο χαρτί του Σουλτς στη Γερμανία τον προσεχή Σεπτέμβριο. Ζήσε Μάη να φας τριφύλλι που λέει και ο λαός.
Όμως επειδή διατροφή με τριφύλλι δεν γίνεται κι οι υποσχέσεις των κυβερνητικών αξιωματούχων για εντυπωσιακή ανάπτυξη το 2017 δεν φαίνονται στον ορίζοντα, μένει να δούμε τι άλλα ψέματα θα μας ξεφουρνίσουν, για να μας πείσουν να περιμένουμε στο ακουστικό μας μέχρι το … 2019.
Ποντάρουν στο μόνο σίγουρο γι’ αυτούς, που δεν είναι άλλο από το ροκάνισμα του χρόνου, μια και μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει έχουν εξασφαλισμένο ένα σχεδόν επταχίλιαρο, αφορολόγητο κατά το 75% και με μειωμένη εισφορά αλληλεγγύης.
Τι κι αν η Ολλανδία των 17 εκατομμυρίων έχει μόνο 150 βουλευτές, τι κι αν ο νικητής των εκλογών Μαρκ Ρούτε κυκλοφορεί με ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο, τι κι αν πηγαίνει ο ίδιος κάθε Παρασκευή βράδυ να αγοράσει την πίτσα του, όλα αυτά δεν λένε τίποτα στους δικούς μας, που κυκλοφορούν με κρατικά αυτοκίνητα, που διατίθενται απλόχερα όχι μόνο σε υπουργούς και βουλευτές, αλλά και σε κάθε τριτοκλασάτο αξιωματούχο του κόμματος, που του έδωσαν για να παίζει μια καρέκλα σε κάποια γραμματεία.
Αλλά και το γεγονός, ότι οι εκλογές σε πολλές χώρες του τρισκατάρατου βορά διεξάγονται Τετάρτη ή Πέμπτη, κι αυτό δεν λέει τίποτα στους δικούς μας «δημοκράτες», που λόγω  Κυριακής οι δικοί μας κιμπάρηδες καταβάλουν ένα πρόσθετο μισθό και πάμπολλες  υπερωρίες στην εκλογική τους πελατεία, που είναι το απέραντο δημόσιο.
Αυτοί οι κουτόφραγκοι χαλάνε την πιάτσα. Δεν χρησιμοποιούν κρατικά αυτοκίνητα, δεν έχουν στρατιές από παρατρεχάμενους, δεν εισπράττουν παχυλούς μισθούς, δεν κάνουν τσάρκες με πανάκριβα τζετ, αλλά προτιμούν τα αεροπλάνα της γραμμής.
Αυτοί οι τύποι ζουν σαν κανονικοί άνθρωποι, δεν έχουν καβαλήσει τα ελληνικά καλάμια και το κυριότερο, δεν απομυζούν μια χρεοκοπημένη χώρα…