Όταν το Κράτος μας ληστεύει…

Γράφει ο
Τάσος Καραλίγκας

Έχω καταγγείλει επανειλημμένως τη δυναστική συμπεριφορά του ελληνικού Κράτους απέναντι στον Έλληνα πολίτη. Δημόσια και επώνυμα έχω καταδικάσει τις πρακτικές του ελληνικού Δημοσίου και των Υπηρεσιών του απέναντι στους υπηκόους του, που ταιριάζουν πιο πολύ σε νταβατζή αγοραίου έρωτα, παρά σε ευνομούμενο και δημοκρατικό Κράτος!
Πρακτικές,  που πάντοτε στοχεύουν στην οικονομική εξόντωση του υπηκόου, ξεπερνώντας πολλές φορές τα όρια της νομιμότητας… Αυτή την εκκωφαντική διαπίστωση μας προσφέρει τώρα τελευταία το Συμβούλιο της Επικρατείας, επιβεβαιώνοντας με τον πλέον σαφή τρόπο, πόσο παράνομο είναι το ελληνικό Κράτος…

Πριν από λίγες μέρες, στις 27 Ιουνίου δημοσιεύθηκε η υπ’  αριθμ. 1738/2017 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, σύμφωνα με την οποία ομόφωνα οι ανώτατοι Δικαστές χαρακτήρισαν παράνομη ως αντισυνταγματική, την πρακτική των κυβερνήσεων, να παρατείνουν με νόμο την παραγραφή των φορολογικών ελέγχων πέραν της πενταετίας, που προβλέπεται από το ελληνικό Σύνταγμα !  
Η Ολομέλεια του ΣτΕ ασχολήθηκε με το θέμα της συνταγματικότητας της παραγραφής μετά την υπ’ αριθμ.  675/2017 απόφαση  του   Β΄  Τμήματος  του ίδιου δικαστηρίου που παρέπεμψε το όλο θέμα προς οριστική κρίση στην Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου. Η  απόφαση της Ολομέλειας είναι σε απόλυτη αρμονία με το πνεύμα της απόφασης του Β΄  Τμήματος του ΣτΕ, επικυρώνοντας την ενιαία δικαστική άποψη περί παρανομίας του Κράτους…
Οι Δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας προχώρησαν σε μία Απόφαση – Καταπέλτη εναντίον του ελληνικού Κράτους, το οποίο διαχρονικά παρανομεί και καταληστεύει τους πολίτες του, καταπατώντας τις συνταγματικά κατοχυρωμένες Αρχές: της ασφάλειας δικαίου, της σαφήνειας και της προβλεψιμότητας, καθώς και της αναλογικότητας.
Παραθέτω αυτούσιο το σκεπτικό της Απόφασης, προκειμένου να γίνω ο πομπός της προς όλους μας, ώστε να συνειδητοποιήσουμε το νταβατζηλίκι του ελληνικού Κράτους.
<< (Α) Η αρχή της ασφάλειας του δικαίου, η οποία απορρέει από την αρχή του κράτους δικαίου και ιδίως από τις διατάξεις των άρθρων 2 παρ. 1 και 25 παρ. 1 εδ. α΄ του Συντάγματος και ειδικότερη εκδήλωση της οποίας αποτελεί η αρχή της προστατευόμενης εμπιστοσύνης του διοικουμένου επιβάλλει, ιδίως, τη σαφήνεια και την προβλέψιμη εφαρμογή των εκάστοτε θεσπιζομένων κανονιστικών ρυθμίσεων και πρέπει να τηρείται με ιδιαίτερη αυστηρότητα, όταν πρόκειται για διατάξεις που μπορούν να έχουν σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις στους ενδιαφερόμενους, όπως είναι οι διατάξεις που προβλέπουν την επιβολή επιβαρύνσεων υπό την μορφή φόρων, τελών, εισφορών και οποιασδήποτε φύσεως κυρώσεων για παράβαση των σχετικών διατάξεων.
Ειδικότερα, η ως άνω θεμελιώδης αρχή, η οποία εξυπηρετεί σκοπούς δημοσίου συμφέροντος, επιτάσσει η κατάσταση του διοικουμένου, όσον αφορά την εκ μέρους του τήρηση των κανόνων της σχετικής με τις ανωτέρω επιβαρύνσεις νομοθεσίας, να μη μπορεί να τίθεται επ' αόριστον εν αμφιβόλω.
Συνακόλουθα, για την επιβολή επιβαρύνσεων, υπό την μορφή φόρων, τελών, εισφορών και σχετικών κυρώσεων, απαιτείται να προβλέπεται προθεσμία παραγραφής, η οποία, προκειμένου να εκπληρώνει τη συνιστάμενη στη διασφάλιση της ως άνω αρχής λειτουργία της, πρέπει να ορίζεται εκ των προτέρων και η διάρκειά της να είναι επαρκώς προβλέψιμη από τον διοικούμενο, μετά δε την λήξη της να μην είναι πλέον δυνατή η επιβολή εις βάρος του διοικουμένου ούτε της σχετικής οικονομικής επιβαρύνσεως (φόρου, τέλους, εισφοράς) ούτε οποιασδήποτε σχετικής κυρώσεως
(Β) Εκδήλωση της αρχής της ασφάλειας δικαίου ειδικώς στο φορολογικό δίκαιο αποτελούν οι θεσπιζόμενες με το άρθρο 78, παρ. 1 και 2, Σ. ρυθμίσεις, κατά την έννοια των οποίων η πρόβλεψη στο νόμο ότι με την πάροδο ορισμένου χρονικού διαστήματος παραγράφεται η αξίωση του Δημοσίου για τη βεβαίωση και επιβολή συγκεκριμένου φόρου συνιστά ουσιαστικό στοιχείο της οικείας φορολογικής ενοχής.
Ως τέτοιο στοιχείο, η διάρκεια της παραγραφής πρέπει να καθορίζεται εκ των προτέρων, ενώ μεταβολή της με την πρόβλεψη επιμηκύνσεως είναι δυνατή μόνον υπό τις προϋποθέσεις της παραγράφου 2 του άρθρου 78 Σ., δηλαδή με διάταξη θεσπιζόμενη το αργότερο το έτος, που έπεται εκείνου, στο οποίο ανάγεται η φορολογική υποχρέωση.
Κατά συνέπεια, διάταξη νόμου περί παρατάσεως χρόνου παραγραφής φορολογικών αξιώσεων, οι οποίες ανάγονται σε ημερολογιακό έτος προγενέστερο του προηγουμένου της δημοσιεύσεως του νόμου αυτού έτους, είναι ανίσχυρη ως αντικείμενη στην (απορρέουσα από την αρχή του κράτους δικαίου) αρχή της ασφάλειας δικαίου και στις εξειδικεύουσες αυτήν ειδικώς στο φορολογικό δίκαιο ανωτέρω συνταγματικές διατάξεις
(Γ) Ενόψει της συνταγματικής αρχής της αναλογικότητας και προς αποφυγή ενθαρρύνσεως ενδεχόμενης απραξίας της φορολογικής διοικήσεως, η παραγραφή πρέπει να έχει εύλογη διάρκεια, λαμβανομένου, μάλιστα, υπόψη του ότι πλέον διευκολύνεται η διαδικασία ελέγχου τόσο λόγω των συγχρόνων ηλεκτρονικών μεθόδων ελέγχου όσο και λόγω του γεγονότος ότι πολλά δεδομένα που αφορούν την πάσης φύσεως οικονομική δραστηριότητα των φορολογουμένων εισάγονται στο σύστημα ηλεκτρονικής υποβολής των δηλώσεων φόρου εισοδήματος, χωρίς να χρειάζεται καμία ενέργεια εκ μέρους των φορολογουμένων, και, ως εκ τούτου, δεν δικαιολογείται ο καθορισμός μακρού χρόνου παραγραφής πέραν των χρονικών ορίων που όριζαν προϊσχύσασες διατάξεις σε χρόνο, κατά τον οποίο η φορολογική διοίκηση δεν διέθετε τα εργαλεία αυτά.
Άλλωστε, η ταχύτητα των εξελίξεων σε όλους τους τομείς, μεταξύ των οποίων και ο οικονομικός και ο επιχειρηματικός, επιβάλλει, προς προστασία του δημοσίου συμφέροντος, την ταχύτερη κατά το δυνατόν εκκαθάριση των υποχρεώσεων των φορολογουμένων.
(Δ) Με τις διατάξεις των άρθρων 11 του ν. 3513/2006, 29 του ν. 3697/2008, 10 του ν. 3790/2009 και 82 του ν. 3842/2010 παρατάθηκε διαδοχικώς ο χρόνος παραγραφής φορολογικών αξιώσεων του Δημοσίου λίγο πριν από την λήξη είτε της αρχικής παραγραφής είτε της προηγούμενης παρατάσεως αυτής, ώστε η θεσπιζόμενη με το άρθρο 84 παρ. 1 του ΚΦΕ πενταετής παραγραφή, που είναι, άλλωστε, εύλογη, να φαίνεται ότι δεν έχει πλέον σε καμία περίπτωση εφαρμογή για τις φορολογικές υποχρεώσεις που γεννήθηκαν κατά τις χρήσεις στις οποίες αφορούν οι ανωτέρω διατάξεις και, αντιθέτως, να διαφαίνεται από τις ρυθμίσεις αυτές αδυναμία οποιασδήποτε προβλέψεως περί του χρόνου λήξεως της παραγραφής τους.
Οι παραπάνω νομοθετικές διατάξεις αντίκεινται στην αρχή της ασφάλειας δικαίου και στις διατάξεις των παραγράφων 1 και 2 του άρθρου 78 του Συντάγματος.  >>
Το συμπέρασμα είναι ξεκάθαρο: Οι συνεχείς παρατάσεις παραγραφής παραβιάζουν τις συνταγματικές  αρχές της  αναλογικότητας, του κράτους δικαίου και της  αρχής της ασφάλειας δικαίου, όπως και το άρθρο 78 του Συντάγματος περί φορολογίας.
Οι Δικαστές ξεμπροστιάζουν το Κράτος-Ληστή… Κι όμως, οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί ξεκινάνε σύντομα, οι πρόσφυγες απολαμβάνουν προνόμια που τα ζηλεύουμε οι αυτόχθονες, κι οι άνεργοι Έλληνες θα ξεπεράσουν τους εργαζόμενους…  Τα χειρότερα έρχονται…