Η κρίση με τα Σκόπια: Quid prodest;

Γράφει ο
Παναγιώτης Καραφωτιάς

Νομίζω, χρήσιμο θα είναι να επισημανθούν ορισμένα σημεία στο «φαύλο κύκλο» του ζητήματος της αναγνώρισης του κράτους των Σκοπίων. 
Οσον αφορά στο εσωτερικό μας μέτωπο, αναρωτιέται κάποιος, ποιούς και τι εξυπηρετεί η επίμονη και υπερβολική «ανακύκλωση» από τα ΜΜΕ των γνωστών επεισοδίων για το θέμα των Σκοπίων, που, αντί ν’ αναλίσκουν πολύτιμη φαιά ουσία σε παρελθόντα γεγονότα, τα οποία  βεβαίως, με μέτρο και τεκμηριωμένα, είναι απαραίτητα για την καλύτερη κατανόηση του προβλήματος και την εμπέδωση των σφαλμάτων των εμπλεκομένων ηγεσιών, δεν θα ήταν προτιμότερο αν γνήσια ειδικοί
αναλάμβαναν «εκστρατεία» για τη χάραξη ενιαίας στρατηγικής για την  εξεύρεση εθνικά ορθής και συμφέρουσας λύσης; Η παρελθοντολογία με, μάλιστα, αποπροσανατολιστικά, διχαστικά και ατεκμηρίωτα, ορισμένες φορές, επιχειρήματα, επιφέρει σύγχυση και προκαλεί αρνητικές εντυπώσεις εντός και εκτός της Επικράτειας. Αρκετά εθνικά δεινά έχουν προκαλέσει οι ασυνάρτητες, αλλοπρόσαλλες, διχαστικές, εθελοδουλικές πολιτικές ορισμένων ηγεσιών και ΜΜΕ. ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! ΕΛΕΟΣ! 
Οσον αφορά στα Σκόπια, η έως τώρα στάση των ηγεσιών τους είναι εντελώς προκλητική, νέο-ιμπεριαλιστική, αλυτρωτική, διχαστική, εγωπαθητική, που παραπέμπει σε μεταπολεμικές, ψυχροπολεμικές εποχές. Ποιές είναι οι εγγυήσεις ότι δεν θα συνεχίσουν να προκαλούν προβλήματα που εξυπηρετούν μόνον πολεμοκάπηλα κερδοσκοπικά κυκλώματα αν, μάλιστα, ενταχθούν στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ; Και ποια πιο τρανή απόδειξη της επικίνδυνης στάσης των Σκοπιανών ηγετών υπάρχει από την  πρόσφατη αδιανόητη  δήλωση του αμφιλεγόμενου πρωθυπουργού τους ότι η Ελλάδα θα πρέπει να σκεφθεί για το όνομα της δικής της Μακεδονία; Αυτό και μόνον αποκαλύπτει το μέγεθος  της τραγελαφικής πολιτικής των Σκοπίων. Όμως, το κρίσιμο ερώτημα είναι ποιοι βρίσκονται πίσω τους και ποιούς σκοτεινούς σκοπούς εξυπηρετούν στην «πυριτιδαποθήκη», στα Βαλκάνια που υπήρξαν αιτία πολλών πολεμικών συγκρούσεων; Συνεπώς,  QUID PRODEST?    
Οσον αφορά στον ΟΗΕ, υποτίθεται, θεσμικά, ότι οι εκάστοτε ΓΓ και οι εκπρόσωποί τους είναι θεματοφύλακες του Οργανισμού, υπηρετούν πιστά το Χάρτη και τις πρόνοιές του, ιδιαίτερα την προάσπιση της διεθνούς ειρήνης όχι, όμως, σε βάρος του δικαίου όπως στο Κυπριακό όπου ορισμένοι  ταυτίζουν θύμα και θύτη και επενδύουν στην όποια ή στις όποιες αδυναμίες του θύματος παραγνωρίζοντας ή αγνοώντας τις αποφάσεις του Οργανισμού και προτείνουν «Σχέδια» και «Σχέδια» απλά για να «σχεδιάζουν» λες και θα πάρουν μέρος σε διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό αψηφώντας και την πραγματική βούληση του λαού. Οι ατελέσφορες, εκατοντάδες συνομιλίες, συσκέψεις, διασκέψεις κ.λπ. δεν υπονομεύουν το κύρος και την αξιοπιστία του Οργανισμού εξυπηρετώντας οργανωμένα συμφέροντα ορισμένων που τον θέλουν υποχείριό τους;  Όμως, δυστυχώς, υπάρχει μια άδηλη τάση στον Οργανισμό, που ευθύνεται σε ένα βαθμό  για την απαξίωσή του από κράτη-μέλη, να ταυτίζουν θύτες και θύματα στο πλαίσιο  του γνωστού «αξιώματος» ότι «πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού». Πολύ σωστά όταν πρόκειται περί διμερών ή πολυμερών ζητημάτων εκτός, όμως, διεθνών οργανισμών που λειτουργούν βάσει θεσμικών και απαράγραπτων κανόνων. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση ο κανόνας του δικαίου αποτελεί sine qua non κεφάλαιο στον ΟΗΕ. Συνεπώς, με ποιό δικαίωμα ένα τεχνητό κράτος, απαρτιζόμενο από  διάφορες αντιμαχόμενες εθνικότητες, προκαλεί διεθνές ζήτημα διεκδικώντας αποκλειστικά-ως κράτος όχι ως περιοχή- το όνομα «Μακεδονία»; Και είναι γνωστό το προηγούμενο της απόπειρας Στάλιν και Τίτο το 1944 να ιδρύσουν ενιαίο κράτος «Μακεδονίας», που, όμως, χάρη στην αντίδραση Συμμάχων, απετράπη. Όμως, μετά την κατάρρευση του τότε «εχθρού», της ΕΣΣΔ, και της πάγιας  θέσης ορισμένων ισχυρών Δυνάμεων ότι  ο εχθρός είναι απαραίτητος, η ομόδοξη Ρωσία αναγνώρισε τα Σκόπια ως «Μακεδονία» και τη μιμήθηκε η στενή «φίλη» και Σύμμαχος Αμερική, και στη συνέχεια με τη συνέργεια ανθελληνικών χωρών, που επενδύουν στο «διαίρει και βασίλευε» και στο «χάος», αναγνωρίστηκαν από δεκάδες χώρες. Μήπως έχει αναβιώσει μια καινούρια Γιάλτα και δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει, και μήπως, όπως αποτυπώνεται στα λόγια απλών ανθρώπων, «Ο ΟΗΕ ακολουθεί το δρόμο της ΚτΕ»; ΕΛΕΟΣ! Θα σημαίνει νέο πολεμικό χάος!
Είναι δε περίεργο που ορισμένοι εντεταλμένοι του ΓΓ του ΟΗΕ, όπως ο νυν, αντί να έχουν μελετήσει την ιστορία και να έχουν σωστή και υπεύθυνα τεκμηριωμένη άποψη για το θέμα της Μακεδονίας, εξυπηρετώντας συμφέροντα ισχυρών που τους «χειραγωγούν», προτείνουν λύσεις οι οποίες, είτε είναι  καθ’ υπαγόρευση αδιέξοδες, είτε εξ’ αγνοίας, και διαιωνίζεται το πρόβλημα για να διαιωνίζεται. Δεν είναι παράδοξο ότι προτείνει μόνον ονόματα που περιλαμβάνουν τον όρο «Μακεδονία», ωσάν να συμβουλεύτηκε μόνον την ηγεσία των Σκοπίων χωρίς να λάβει υπόψη του άλλα ονόματα που έχουν προταθεί από την ελληνική πλευρά, εκτός κι αν η ελληνική πλευρά σιώπησε ή συμβιβάστηκε οπόταν είναι συνυπεύθυνη; Ωστόσο, κι αν ακόμη η ελληνική πλευρά δεν κατέθεσε δικά της ονόματα, ο ίδιος, ως εκπρόσωπος του ΓΓ, και, συνεπώς, θεματοφύλακας του Χάρτη, δεν όφειλε- και για το δικό του κύρος και τη δική του αξιοπιστία- να προτείνει, με δική του πρωτοβουλία, και άλλα ονόματα; Συνεπώς, QUID PRODEST ? Κρίμα που το συγκλονιστικό, ανεπανάληπτο  παράδειγμα του  DAG HAMMARSKJOLD  δεν βρίσκει μιμητές!
Και όσοι «παροικούν την Ιερουσαλήμ» αναρωτιούνται : Εκτός από τις 5 προτεινόμενες ονομασίες, που δεοντολογικά δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές από τον ελληνισμό γιατί αφήνουν ενδεχόμενες αλυτρωτικές τάσεις εν υπνώσει και μπορεί κάποτε να αφυπνισθούν (το πιθανότερο), δεν υπάρχουν άλλες που ν’ ανταποκρίνονται στην ιστορία, στο κράτος δικαίου, στην α priori προάσπιση  της ειρήνης και της αγαστής συνεργασίας;  Τέτοιες προτάσεις έχουν γίνει από ειδικούς εγνωσμένου κύρους, π.χ. «Δημοκρατία Βαρντάσκα», «Δημοκρατία Δαρδανίας», «Κεντρο-Βαλκανική Δημοκρατία». Κατά ποια λογική και σύμφωνα με ποιο άρθρο του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, θέλουν να επιβάλουν όνομα-όχι αυτό που, όπως προαναφέρθηκε, ήδη δικαιωματικά έχουν σαν περιοχή και κανένας δεν μπορεί να τους το αφαιρέσει-αλλά σαν νέο κράτος για να προκαλεί συνεχώς αλυτρωτισμό, διχασμό κ.λπ. όπως επί Στάλιν και Τίτο; Είναι γνωστή η παρόμοια περίπτωση της Αγγλίας που ήθελε να γίνει μέλος της ΕΟΚ ως «Μεγάλη Βρετανία» και η Γαλλία αντέδρασε λόγω της περιοχής της «Βρετάνης» και η Αγγλία συμβιβάστηκε και έγινε μέλος ως «Ηνωμένο Βασίλειο». Και μιλάμε για μια πολύ ισχυρή χώρα! Γιατί λοιπόν οι ηγέτες των Σκοπίων δεν «ανακρούουν πρύμναν» αλλά, με την υποστήριξη  πολεμοκάπηλων κυκλωμάτων, επιχειρούν - ως ταραχοποιοί ή δόλωμα- να προκαλέσουν ταραχές στην περιοχή όπως κάποιοι όμοιοί τους στη Μ. Ανατολή κ.α.; Η δε άλλη «σταθερή» ταραχοποιός και «ισορροπιστής» στην ευρύτερη περιοχή, η Τουρκία, συνεργός των Σκοπίων, με την ανοχή και παρασκηνιακή υποστήριξη των «γνωστών-αγνώστων» παιχτών της τραγικής παγκόσμιας σκακιέρας, προκαλούν, απειλούν, υπονομεύουν την ειρήνη. Και γιατί «σιγή ιχθύος» εκ μέρους του ΟΗΕ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ; QUID PRODEST?     
Κάποιοι προβάλλουν το επιχείρημα  της αμφιλεγόμενης συμφωνίας του Βουκουρεστίου για την οποίαν εξακολουθούν να υπάρχουν ασάφειες και ερωτηματικά στο λαό εξαιτίας του γεγονότος ότι τα ΜΜΕ διαιωνίζουν την αοριστία για ευνόητους λόγους. Προηγήθηκε όμως η μη αμφιλεγόμενη απόφαση του Συμβουλίου Αρχηγών. Εξάλλου, μπορεί κάποια κυβέρνηση, για λόγους αδυναμίας ή σκοπιμότητας να δέχθηκε ένα όνομα ad hoc, και για de facto αναγνώριση, αλλά όχι de jure, και αυτό αποτελεί καταλυτικό παράγοντα! Εξάλλου,  υπάρχουν κράτη που άλλαξαν το συνταγματικό τους όνομα και οι υπόλοιπες χώρες τις αναγνώρισαν με το νέο όνομα. Γιατί δεν μπορεί να ισχύσει το ίδιο για τα Σκόπια για να ηρεμήσουν τα πνεύματα στην «πυριτιδαποθήκη» και να μη συνεχισθούν και στα Βαλκάνια οι ανθρωποθυσίες της Μέσης Ανατολής κ.λπ.; Και αν, τελικά, κατορθώσουν οι «γνωστοί-άγνωστοι» να επιβάλουν ένα τέτοιο κράτος-έκτρωμα, θα είναι παγκοσμίως πρωτότυπο! Μην ξεχνάμε δε ότι χάσαμε τη Βόρειο Ηπειρο με το επιχείρημα  «συμμάχων» ότι η Αλβανία θα πήγαινε με την ΕΣΣΔ (sic). Σήμερα θα χρησιμοποιήσουν το ίδιο σαθρό επιχείρημα και για τα Σκόπια; Αραγε, κινδυνεύει το ΝΑΤΟ αν δεν γίνουν μέλος του τα Σκόπια (sic); Ποιών τη νοημοσύνη υποτιμούν; Προφανώς άλλοι είναι οι «άστοχοι» στόχοι. Όμως, στο μεταξύ οι λαοί υποφέρουν. Ανθρωποθυσίες, πείνα, προσφυγιά, οικονομική και κοινωνική υποδούλωση κ.λπ. Τελικά, φαίνεται ότι τα εκατοντάδες εκατομμύρια  ανθρώπινα θύματα των δύο Παγκόσμιων Πολέμων κ.λπ. δεν αρκούν να ικανοποιήσουν τους νέους «ανθρωποφάγους», πολεμόχαρους «δράκουλες». Επιστροφή στην αρχαία Ρώμη και στο Μεσαίωνα! Οι Τζιχαντιστές εντός των τειχών!  ΕΛΕΟΣ!