Τα κροκοδείλια δάκρυά μας

Βασίλης Στεφανακίδης

Το ανείπωτο δράμα των πληγέντων από τις φονικές πυρκαγιές δεν είναι πια μόνο δικό τους. Οσο περνάνε οι μέρες και όλοι μαζί μετράμε ακόμα νεκρούς, ο πόνος και η οδύνη απλώνονται σε όλη τη χώρα. Τίποτα δεν είναι πια ίδιο. Αυτό το καλοκαίρι του 2018 μας στιγμάτισε όλους και η άδικη θυσία τόσων ανθρώπων στον βωμό της εθνικής μας ανευθυνότητας θα μας στοιχειώνει για πολλά χρόνια. Αντέξαμε πολλά όλα αυτά τα χρόνια, μα αυτό το τελευταίο είναι αβάστακτο. Και ουδείς εξ ημών είναι άμοιρος ευθυνών. Εμείς φτιάξαμε αυτό το χαοτικό κράτος της ανευθυνότητας, της προχειρότητας, της δυσλειτουργίας και της ασυδοσίας, είτε έμμεσα είτε άμεσα.

Εμείς εκλέγουμε όλους αυτούς τους τοπικούς και τους εθνικούς ηγέτες, οι οποίοι στη συνέχεια, κατά μάνα κατά κύρη, τοποθετούν σε θέσεις ευθύνης τους δικούς τους και όχι τους καταλληλότερους με αξιοκρατικά κριτήρια σε υπηρεσίες και οργανισμούς.

Εμείς ανεχόμαστε να μας κοροϊδεύουν μέσα στα μούτρα μας και να παίζουν τα επικοινωνιακά τους παιχνίδια με όρους προσωπικής επιβίωσης.

Εμείς καταπατούμε τους νόμους, αυθαιρετούμε κατά βούληση και χτίζουμε όπου μας βολεύει και στη συνέχεια απαιτούμε από τις πολιτικές ηγεσίες όχι μόνο να μη μας τα γκρεμίσουν αλλά και να μας τα νομιμοποιήσουν.

Εκβιάζουμε με την ψήφο μας και οι πολιτικές ηγεσίες όλων των αποχρώσεων υποκύπτουν και κάνουν τα στραβά μάτια για τα αυθαίρετα κτίσματα πάνω σε ρέματα, μέσα στα δάση και πάνω στον αιγιαλό.

Εμείς λαδώσαμε δημοσίους υπαλλήλους για να κάνουν τα στραβά μάτια, να θάψουν τον φάκελό μας, να σβήσουν τα πρόστιμα, να μας αφήσουν ήσυχους να χαρούμε το αυθαίρετο δημιούργημά μας. Να κάνουμε τη δουλειά μας, να βολευτούμε και άσε τους άλλους να κουρεύονται.

Εμείς φτιάξαμε χιλιάδες οικισμούς ανά την επικράτεια, εκτός σχεδίου, χωρίς πολεοδομικές προδιαγραφές και στη συνέχεια βάζουμε τον βουλευτή μας να μας φέρει ρεύμα και νερό και στο τέλος επιτυγχάνουμε τον σκοπό μας. Ανταλλάσσουμε το μικροσυμφέρον μας με την ψήφο μας και εκλέγουμε αντιπροσώπους που μας μοιάζουν και έχουν την ίδια νοοτροπία.

Εχετε ακούσει ποτέ κάποιον πολιτικό να υπόσχεται εφαρμογή των νόμων που οι ίδιοι ψηφίζουν, να πει ότι θα εφαρμόσει τα πρωτόκολλα κατεδάφισης που σαπίζουν στα συρτάρια των υπηρεσιών για δεκαετίες;

Εμείς οι ίδιοι όταν έρθει η κακιά ώρα και η εκδίκηση της φύσης, ρίχνουμε το ανάθεμα στο κράτος και στους πολιτικούς που δεν μας φρόντισαν και δεν προστάτεψαν την περιουσία και το βιος μας.

Εμείς ζητάμε ευθύνες από κυβερνήσεις, δημάρχους και περιφερειάρχες για την ολιγωρία και την ανικανότητά τους, όταν εμείς είμαστε αυτοί που τους αναδείξαμε σε αυτές τις θέσεις εξουσίας.

Κι εμείς είμαστε αυτοί που τους απειλούμε με μαύρο την ώρα που ψάχνουμε τον επόμενο που μας χαϊδεύει τ’ αυτιά και μας υπόσχεται τα δικά του θαύματα.
Θα πει όμως κάποιος ότι όλα αυτά είναι οι παθογένειες από καταβολής του νεοελληνικού κράτους και ότι τώρα έχουμε μπροστά στα μάτια μας ένα τεράστιο έγκλημα και μια εκατόμβη νεκρών και πρέπει να αναζητηθούν επιτέλους οι υπεύθυνοι.

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, αγαπητοί. Τίποτα απολύτως δεν πρόκειται να γίνει και όλα θα ξεχαστούν λίγο μετά την ταφή των νεκρών του Ματιού. Η έρευνα δεν πρόκειται να καταλήξει πουθενά, όπως και όλες οι προηγούμενες. Αραγε έχουμε μάθει ποτέ τι έγινε με τη δικαστική έρευνα για τις φονικές πλημμύρες της Μάνδρας;

Το πολύ-πολύ καμιά παραίτηση κάποιου άνευ ειδικού βάρους μανδαρίνου για τα μάτια και μόνο. Αλλωστε αν τούτη η κυβέρνηση ήταν διαφορετική από τις προηγούμενες, θα ανακοίνωνε ότι η ανοικοδόμηση της περιοχής θα γίνει με όρους νομιμότητας και δεν θα εξίσωνε τους νόμιμους με τους αυθαίρετους στην επιδότηση της ανοικοδόμησης. Θα έβαζε τάξη από εδώ και στο εξής, έστω και μετά από αυτή την τραγωδία, και ας επιδοτούσε την απώλεια περιουσίας αλλά όχι να χτίσουν ξανά πάνω στις στάχτες τη νέα γενιά αυθαιρέτων. Αυτό βέβαια απαιτεί γενναιότητα, την οποία δεν διαθέτει, όπως δεν διαθέτει τσίπα.