Πώς χάνεται μια χώρα

Γρ. Νικολόπουλος

Ο φρικτός θάνατος που βρήκαν από τη φωτιά δεκάδες άνθρωποι είναι το αποτέλεσμα της άθλιας συμπεριφοράς του πολιτικού κόσμου και της δημόσιας διοίκησης συνολικά. Η σημερινή κυβέρνηση έχει τεράστιες ευθύνες διότι δεν κατάφερε να προστατεύσει τους πολίτες, δεν εκκένωσε τις περιοχές προτού επεκταθεί η φωτιά και σε κάθε περίπτωση χειρίστηκε το γεγονός αναποτελεσματικά και καταλήξαμε στην καταστροφή. Πέραν αυτού, οι αθλιότητες του επικοινωνιακού επιτελείου της, περί ασύμμετρης απειλής, οι συνωμοσιολογίες για σχέδιο εξόντωσης της κυβέρνησης, αλλά και τα προκλητικά χυδαία μέτρα που εξήγγειλε για να βοηθήσει τους πυρόπληκτους, όπως ότι οι μαθητές που δίνουν εξετάσεις για το πανεπιστήμιο θα πάρουν μεγαλύτερο βαθμό κατά 20% και ότι όλοι θα έχουν δικαίωμα πρόσληψης στο Δημόσιο, δείχνουν το πολύ χαμηλό ηθικό και πολιτικό επίπεδο της κυβέρνησης αυτής.

Πέραν όμως των ευθυνών αυτής της κυβέρνησης, η οποία θα υποστεί και το αντίστοιχο πολιτικό κόστος, η πυρκαγιά στην Αττική δείχνει τους ενόχους και σε όλη τη διάρκεια των προηγούμενων δεκαετιών. Και οι ένοχοι είναι οι αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες και όλοι ανεξαιρέτως οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι. Διότι όταν ευθύνεται η δημόσια διοίκηση ουσιαστικά ευθύνεται ο πολιτικός κόσμος που τη δημιούργησε και τη διοίκησε όλα αυτά τα χρόνια.

Πολλοί λένε ότι οι φωτιές το καλοκαίρι είναι ένα έκτακτο φαινόμενο που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί. Λάθος. Οι φωτιές το καλοκαίρι είναι ένα φαινόμενο που εμφανίζεται τακτικότατα κάθε Ιούλιο και όλοι γνωρίζουν ακόμη και την ημέρα που θα εκδηλωθούν, αφού εξαρτώνται από τη δύναμη του ανέμου η οποία προβλέπεται από τη Μετεωρολογική Υπηρεσία  πολλές ημέρες νωρίτερα. Συνεπώς, οι δημόσιες υπηρεσίες πρέπει να μεριμνούν, τουλάχιστον, να είναι έτοιμες για να εκκενώσουν αν χρειαστεί τις περιοχές που κινδυνεύουν. Αν δεν το έχουν φτιάξει αυτό το σχέδιο πρόληψης και εκκένωσης, φταίνε οι ίδιες οι υπηρεσίες και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι.

Γιατί οι δημόσιες υπηρεσίες δεν είναι ποτέ έτοιμες για τίποτα; Γιατί το επίπεδό τους στην Ελλάδα είναι τόσο χαμηλό σε όλους τους τομείς: Πολεοδομία, Δασοφυλακή, Πυροσβεστική, Αστυνομία, Υγεία, Παιδεία; Διότι ουδέποτε κρίνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι, ουδέποτε τιμωρούνται ό,τι κι αν κάνουν, ουδέποτε απολύονται. Επιπλέον, επειδή το όλο σύστημα της δημόσιας διοίκησης είναι φτιαγμένο έτσι από τους πολιτικούς και τους γραφειοκράτες ώστε να δημιουργεί και να συντηρεί πελατειακές σχέσεις με τους ψηφοφόρους. Ενα παράδειγμα: παλιά, οι φαντάροι περνούσαν την ημέρα τους καθαρίζοντας δάση και χωράφια από τα ξερά χόρτα (αποψίλωση). Αυτό σταμάτησε για να προσληφθούν από τους πολιτικούς οι ψηφοφόροι τους. Προσλήφθηκαν, λοιπόν, χιλιάδες για να κάνουν αυτή τη δουλειά. Και όπως γίνεται συνήθως στον δημόσιο τομέα, προσλαμβάνονται ως εποχικοί, κάνουν τη δουλειά στους αγρούς και στα δάση και στη συνέχεια μονιμοποιούνται και αράζουν σε ένα γραφείο, ώστε ο πολιτικός να προσλάβει ξανά νέους εποχικούς, διότι «έχουμε ανάγκες». Το ίδιο συμβαίνει σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες: σχολεία, νοσοκομεία, Αστυνομία κ.λπ. Τα γραφεία των υπουργείων είναι γεμάτα, τα «πεδία μαχών» άδεια. Αυτοί που προσλαμβάνονται συνήθως δεν κάνουν για τη δουλειά. Πάρτε για παράδειγμα αυτούς που θα προσληφθούν για τη δασοπροστασία τώρα. Με βάση τη μοριοδότηση προτιμώνται οι έχοντες πάνω από 50% αναπηρία και οι άνω των 45 ετών άνεργοι. Καταλαβαίνουμε ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να τους βοηθήσει, αλλά μην απορήσουμε ποιος φταίει όταν καεί ένα δάσος το οποίο ένας πενηντάρης με βαριά αναπηρία είχε αναλάβει να προφυλάξει από τις φωτιές. Φυσικά όχι ο ίδιος, αλλά ο πολιτικός που τον έκανε δασοφύλακα και δασοπυροσβέστη. Το ίδιο συνέβαινε πάντα. Προσλαμβάνονται άνθρωποι ακατάλληλοι για τις θέσεις, αρκεί να φέρνουν ψήφους. Κομματικοί, φίλοι, συγγενείς. Και προσλαμβάνονται για να βολευτούν, όχι για να δουλέψουν. Υπάρχουν βέβαια πολλοί ικανοί και φιλότιμοι δημόσιοι υπάλληλοι. Η απόδοσή τους όμως οφείλεται στο προσωπικό τους φιλότιμο και ενίοτε στον ηρωισμό τους. Το θετικό αποτέλεσμα δεν το φέρνει το σύστημα της δημόσιας διοίκησης, το φέρνουν τα συγκεκριμένα πρόσωπα. Το σύστημα εξασφαλίζει τη χαμηλή παραγωγικότητα, τη μηδενική ανταγωνιστικότητα και τελικά φέρνει την καταστροφή όπως έγινε τώρα με τις φωτιές, λίγο καιρό νωρίτερα με τις πλημμύρες κ.λπ.

Υπάρχουν και κάποιοι που λένε ότι κάηκαν σπίτια που είχαν κτιστεί εκτός σχεδίου, σε δασικές περιοχές και ήταν αυθαίρετα. Μάλιστα, σωστό. Ωστόσο, αυτά τα σπίτια κάποια στιγμή νομιμοποιήθηκαν από το κράτος. Ή δεν γκρεμίστηκαν. Κι αν η περιοχή όπως το Μάτι δεν είχε σωστή ρυμοτομία, αν οι δρόμοι ήταν στενοί και αδιέξοδοι, αν δεν υπήρχε τρόπος διαφυγής, γιατί νομιμοποιήθηκαν τα σπίτια ή γιατί δεν απαλλοτριώθηκαν; Ποιος φταίει; Η δημόσια διοίκηση και οι πολιτικοί. Οχι ο «στρατηγός άνεμος», ούτε οι Τούρκοι πράκτορες. Σε κάθε δημόσια υπηρεσία υπάρχουν πρόσωπα που έχουν ευθύνη και δεν κάνουν τη δουλειά τους γιατί έχουν την προστασία του πολιτικού, στον οποίο καταλήγουν τελικά όλες αυτές οι ευθύνες.

Η ευθύνη, λοιπόν, όχι μόνο για τις φωτιές αλλά για όλα ανεξαιρέτως βαραίνει τον πολιτικό κόσμο, ο οποίος δεν νοιάζεται καθόλου για το επίπεδο των δημόσιων υπηρεσιών αλλά για τις ψήφους. Αποτέλεσμα είναι να χάνουμε -κυριολεκτικά με τις φωτιές- τη χώρα. Μια χώρα που τη χάσαμε επειδή δεν μπορούσαμε να τη διοικήσουμε και τη διοικούν τώρα οι ξένοι δανειστές, μια χώρα που δεν μπορούμε να προστατεύσουμε και ελπίζουμε στη μεγαλοψυχία των συμμάχων μας.
Πού θα καταλήξουμε με αυτούς τους πολιτικούς που έχουμε; Η Ελλάδα θα υπάρχει, όμορφη, καμένη, βρώμικη, αλλά δεν θα ανήκει στους Ελληνες. Θα ανήκει τελικά σε όποιον μπορεί να τη διοικήσει σωστά και να τη διασώσει. Διότι οι Ελληνες πολιτικοί και εμείς μαζί τη χάσαμε ήδη τη χώρα.