Πόσο εφικτή είναι μια αποικία σε άλλο πλανήτη; Οι άνθρωποι θα μπορούν να μετακομίσουν σε 15 χρόνια

 Τώρα περισσότερο από ποτέ, οι διαστημικές υπηρεσίες και οι δισεκατομμυριούχοι έχουν στο μυαλό τους να βρουν ένα νέο σπίτι για την ανθρωπότητα πέρα από την τροχιά της Γης. Ο Άρης είναι ο πρώτος υποψήφιος, δεδομένης της εγγύτητάς του, του 24ωρου κύκλου ημέρας/νύχτας και της ατμόσφαιρας που είναι πλούσια σε διοξείδιο του άνθρακα (CO2). 

Ωστόσο, υπάρχει μια άλλη θεωρία, σύμφωνα με την οποία ο αποικισμός ενός άλλου πλανήτη, οποιονδήποτε πλανήτη, σαν πρότζεκτ φέρνει περισσότερα προβλήματα από λύσεις.

Σύμφωνα με το Live Science, μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στις 6 Ιανουαρίου προσφέρει μια δημιουργική, αντίθετη πρόταση: Παρατήστε τον Κόκκινο πλανήτη (Ditch the Red Planet) και δημιουργήστε ένα γιγαντιαίο πλωτό βιότοπο γύρω από τον νάνο πλανήτη Ceres.

Η μελέτη, η οποία δεν έχει ακόμη αξιολογηθεί από την ακαδημαϊκή κοινότητα, ο αστροφυσικός Pekka Janhunen του Φινλανδικού Μετεωρολογικού Ινστιτούτου στο Ελσίνκι περιγράφει το όραμά του για ένα «μεγα-δορυφόρο» χιλιάδων κυλινδρικών διαστημικών σκαφών, όλα συνδεδεμένα μεταξύ τους σε σχήμα δίσκου που περιστρέφεται μόνιμα γύρω από τον Ceres, το μεγαλύτερο αντικείμενο στην αστεροειδή ζώνη μεταξύ Άρη και Δία. 

Κάθε ένας από αυτούς τους κυλινδρικούς οικισμούς θα μπορεί να φιλοξενήσει πάνω από 50.000 άτομα, να υποστηρίξει μια τεχνητή ατμόσφαιρα και να δημιουργήσει μια γήινη βαρύτητα μέσω της φυγοκεντρικής δύναμης της περιστροφής του, έγραψε ο Janhunen. 

Αυτή η ιδέα, προτάθηκε για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1970 και είναι γνωστή ως κύλινδρος O'Neill.

Γιατί στον Ceres; 

Η μέση απόσταση από τη Γη είναι συγκρίσιμη με εκείνη του Άρη, έγραψε ο Janhunen, καθιστώντας το ταξίδι σχετικά εύκολο, αλλά ο πλανήτης νάνος έχει επίσης ένα μεγάλο στοιχειώδες πλεονέκτημα. Ο Ceres είναι πλούσιος σε άζωτο, κάτι που θα ήταν κρίσιμο για την ανάπτυξη της ατμόσφαιρας του οικισμού σε τροχιά, είπε ο Janhunen. Η ατμόσφαιρα της Γης περιέχει περίπου 79% άζωτο. Αντί να χτίσει μια αποικία στην επιφάνεια του μικροσκοπικού κόσμου, καθώς ο Ceres έχει ακτίνα περίπου το 1/13 από αυτή της Γης, οι έποικοι θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν διαστημικούς ανελκυστήρες για τη μεταφορά πρώτων υλών από τον πλανήτη απευθείας στους βιότοπους τους σε τροχιά.

Αυτός ο τροχιακός τρόπος ζωής θα μπορούσε επίσης να είναι η λύση σε ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα που βλέπει ο Janhunen στην ιδέα μιας αποικίας στον Άρη: τις επιπτώσεις της χαμηλής βαρύτητας στην υγεία.

«Η ανησυχία μου είναι ότι τα παιδιά σε έναν οικισμό στον Άρη δεν θα εξελιχθούν σε υγιείς ενήλικες (από άποψη μυών και οστών) λόγω της πολύ χαμηλής βαρύτητας», δήλωσε ο Janhunen στο Live Science. «Επομένως, έψαξα για μια εναλλακτική λύση που θα παρείχε βαρύτητα [σαν τη Γη] αλλά και έναν διασυνδεδεμένο κόσμο.»

Καλώς ήλθατε στον κόσμο του δίσκου

Σύμφωνα με την πρόταση του Janhunen, κάθε κύλινδρος του δορυφόρου Ceres θα παράγει τη δική του βαρύτητα μέσω περιστροφής. Κάθε κυλινδρικός βιότοπος θα έχει μήκος περίπου 6,2 μίλια (10 χιλιόμετρα), θα έχει ακτίνα 0,6 μίλια (1 χλμ.) και θα ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή κάθε 66 δευτερόλεπτα, η οποία θα παράγει τη φυγοκεντρική δύναμη που απαιτείται για την βαρύτητα, που μοιάζει με της Γης.

Ένας μονός κύλινδρος θα μπορούσε άνετα να χωρέσει περίπου 57.000 άτομα, είπε ο Janhunen.

Αυτή η διασύνδεση δείχνει το άλλο μεγάλο πλεονέκτημα της δορυφορικής διαβίωσης, είπε ο Janhunen: Νέοι κύλινδροι με οικισμούς θα μπορούσαν να προστεθούν στις άκρες της αποικίας επ 'αόριστον, επιτρέποντας σχεδόν απεριόριστη επέκταση.

«Η επιφάνεια του Άρη είναι μικρότερη από της Γης και κατά συνέπεια δεν μπορεί να προσφέρει χώρο για σημαντική πληθυσμιακή και οικονομική επέκταση», δήλωσε ο Janhunen στο Live Science. Μια αποικία στον Ceres, από την άλλη πλευρά, «είναι επεκτάσιμη από έναν έως εκατομμύρια οικισμούς.»

Βλέποντας το φως

Πέρα από τους κυλίνδρους και τον τεράστιο δίσκο που τους πλαισιώνει, τα κύρια χαρακτηριστικά της αποικίας θα είναι δύο τεράστιοι γυάλινοι καθρέπτες, υπό γωνία 45 μοιρών, σε σχέση με το δίσκο, ώστε να αντανακλούν αρκετό φυσικό φως του ήλιου σε κάθε βιότοπο. 

Μέρος κάθε κυλίνδρου θα χρησιμοποιηθεί στην καλλιέργεια σπόρων και δέντρων, που θα προέρχονται από πρώτες ύλες από τον Ceres, έγραψε ο Janhunen. Το φυσικό φως του ήλιου θα τα διατηρεί. Το «αστικό» τμήμα κάθε κυλίνδρου, εν τω μεταξύ, θα βασιστεί στο τεχνητό φως για να προσομοιώσει έναν γήινο ημερήσιο κύκλο. Ο Janhunen, ωστόσο, δεν διευκρινίζει από πού θα προέρχεται το οξυγόνο του οικισμού.

Αυτή η κοινωνία πλωτών, κυλινδρικών οικισμών μπορεί να ακούγεται λίγο παράξενη, αλλά έχει τους υποστηρικτές της. Το 2019, ο Τζεφ Μπέζος, Διευθύνων Σύμβουλος της Amazon και ιδρυτής της ιδιωτικής διαστημικής εταιρείας Blue Origin, μίλησε σε μια εκδήλωση στην Ουάσιγκτον, σχετικά με τα πλεονεκτήματα της οικοδόμησης «αποικιών O'Neill», παρόμοια με αυτήν που περιγράφει ο Janhunen εδώ. Ο Μπέζος ήταν δύσπιστος ότι μια τέτοια αποικία θα μπορούσε να υπάρχει στη ζωή μας, ρωτώντας το κοινό, «Πώς θα χτίσουμε αποικίες τύπου O'Neill; Δεν ξέρω και κανείς σε αυτό το δωμάτιο δεν ξέρει.»

Ωστόσο, ο Janhunen είναι πιο αισιόδοξος, λέγοντας ότι οι πρώτοι έποικοι θα μπορούσαν να αρχίσουν να πηγαίνουν στον Ceres μέσα στα επόμενα 15 χρόνια.

Πηγή: skai.gr