Όταν ο Μακάριος αρνήθηκε 120 άρματα από την Ελλάδα, για την Ε.Φ.

 

Πρωθυπουργός Παπαδόπουλος, Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και αντιβασιλέας Γεώργιος Ζωϊτάκης. Οι σχέσεις του Κυπρίου Προέδρου με τη «Χούντα», ήταν συνήθως πάνω από άριστες. Ο Μακάριος μίλησε για «Χούντα» μόλις το 1974.

Μια άγνωστη αποκαλυπτική πτυχή του κυπριακού δράματος

ΟΙ άριστες σχέσεις του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπισκόπου Μακαρίου με το στρατιωτικό καθεστώς της 21ης Απριλίου 1967 είναι γνωστές. Και ιστορικά τεκμηριωμένες με τόμους δηλώσεων , πρωτοβουλιών και ενεργειών. Όπως γνωστή είναι και η τακτική Μακαρίου να χρησιμοποιεί την εκάστοτε Ελληνική Κυβέρνηση για ίδιον όφελος, χειροκροτώντας ή επικρίνοντάς την, ανάλογα με τα συμφέροντά του.

ΕΠΡΟΚΕΙΤΟ για κλασική περίπτωση λυκοφιλίας, η οποία, μπορεί μεν να επιτύγχανε και να βοηθούσε προσωρινά τον Μακάριο να αυξήσει το γόητρό του και να ξεπεράσει δυσκολίες, που συνήθως ο ίδιος δημιουργούσε, αλλά πάντοτε η τακτική αυτή ζήμιωνε το εθνικό μας θέμα, το Κυπριακό. Την ίδια ώρα, α) έθετε σε λειτουργία το μηχανισμό λιβανίσματος του από τον ελεγχόμενο από αυτόν κυπριακό και αθηναϊκό Τύπο, β) τις συκοφαντικές επιθέσεις εναντίον προσωρινών «αντιπάλων» του σε Κύπρο και Ελλάδα και γ) τη «βιομηχανία» έκδοσης και αποστολής προς αυτόν τηλεγραφημάτων «ευρείας λαϊκής υποστήριξης», με πληρωμένους μηχανισμούς τόσο στον κυπριακό όσο και στον ελλαδικό χώρο.

Η ΔΗΛΩΣΗ Μακαρίου τον Φεβρουάριο του 1972 «επέζησα 12 Ελληνικών Κυβερνήσεων», εννοώντας ότι θα κέρδιζε και τη μάχη της περιόδου εκείνης, όταν η Κυβέρνηση Γεώρργιου Παπαδοπούλου του έστειλε αυστηρή διακοίνωση απαιτώντας την άμεση παραίτησή του, παραπέμπει καθαρά στον εγωισμό και την κομπορρημοσύνη του. Χαρακτηριστική και ενδεικτική του χαρακτήρα του και η δήλωση σε Άγγλο δημοσιογράφο, «εγώ είμαι η Κύπρος»!

ΠΙΟ κάτω ένα άγνωστο αποκαλυπτικό γεγονός, που βεβαιώνει την αρχομανία του Μακαρίου και τη ζημιά που προκάλεσε κατά καιρούς, με ενέργειες, εμμονές και εμπάθειές του, στο εθνικό θέμα:

Πρόποση Μακαρίου υπέρ υγείας του Παπαδόπουλου!

ΣΤΙΣ 16 του Γενάρη 1970, ο Μακάριος επισκέφθηκε την Αθήνα, κατά την επιστροφή του στην Κύπρο από περιοδεία στην Αφρική. Στο αεροδρόμιο τον υποδέχτηκε ο αντιβασιλέας Γεώργιος Ζωϊτάκης, ο υπουργός Εξωτερικών Παναγιώτης Πιπινέλης και πολλοί άλλοι επίσημοι. Κατέλυσε, όπως πάντα, στο πολυτελές ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία» και την επομένη παρακάθησε σε σύσκεψη στο γραφείο του Πρωθυπουργού Παπαδόπουλου, ο οποίος και του παρέθεσε γεύμα. Σε πρόποσή του, ο Μακάριος, απευθυνόμενος στον Παπαδόπουλο, είπε: «Προπίνω υπέρ της υγείας σας, ευχόμενος την ευώδοσιν του έργου τα Εθνικής Κυβερνήσεως, δια προκοπήν και πρόοδον του ελληνικού λαού».

ΚΙ αυτό, λίγους μόνο μήνες μετά τη δολοφονική απόπειρα κατά του Παπαδόπουλου από τους Παναγούλη και Κλωνιζάκη, με όπλα και εκρηκτικές ύλες που είχαν σταλεί από την Κύπρο – με το διπλωματικό σάκο και άλλως πως – από τον υπουργό Εσωτερικών του Μακαρίου, τον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη, ο οποίος υποχρεώθηκε στη συνέχεια σε παραίτηση με απαίτηση του Παπαδόπουλου. (Αν υπάρχει κάποιος που πιστεύει πως ο Γιωρκάτζης ενεργούσε από μόνος του και τίποτε δεν γνώριζε ο Μακάριος, ας βγει να το ισχυρισθεί. Για να γελοιοποιηθεί).

Γαλλικά άρματα τελευταίας τεχνολογίας

ΚΑΤΑ την επίσκεψη εκείνη του Κύπριου Προέδρου, επισυνέβη και κάτι που για τους πολλούς είναι άγνωστο: Η Ελληνική Κυβέρνηση, η «Χούντα» για τον Μακάριο μετά το Πραξικόπημα του 1974, του είχε προτείνει όπως η Ελλάδα ενισχύσει την Εθνική Φρουρά με 120 γαλλικά άρματα μάχης τελευταίας τεχνολογίας, αλλά ο Μακάριος απέρριψε την πρόταση! Η σχετική μαρτυρία προέρχεται από τον Νικόλαο Μακαρέζο, τον ένα της τριανδρίας των συνταγματαρχών που διενήργησαν το πραξικόπημα στην Ελλάδα το 1967 (Παπαδόπουλος, Παττακός, Μακαρέζος). Ο Μακαρέζος ήταν τότε μέλος της στρατιωτικής Κυβέρνησης και είχε επισκεφθεί τον Ιούνιο του 1969 τη Γαλλία, για την αγορά σύγχρονου πολεμικού υλικού για τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις.

ΝΑ δούμε, όμως, τι ανέφερε γραπτώς ο Μακαρέζος, στον δημοσιογράφο και συγγραφέα Μάνο Ν. Χατζηδάκη:

«Συμφωνήσαμε με τον Πρωθυπουργό Γ. Παπαδόπουλο, να ερευνήσουμε και τη δυνατότητα αγοράς μέσων αρμάτων μάχης, που θα προορίζονταν δήθεν για τον ελληνικό στρατό και τα οποία, αφού τα φέρναμε στην Ελλάδα, θα τα στέλναμε στην Κύπρο με τον ίδιο τρόπο που είχαν σταλεί τα αμερικανικά (εννοεί, με μυστικές αποστολές).

»Κατά τύχη, την περίοδο εκείνη οι Γάλλοι αντικαθιστούσαν τα μέσα άρματα του στρατού τους ΑΜΧ-30 με πυροβόλο των 90 χιλιοστών με τον μοντέρνο τύπο ΑΜΧ-30 με πυροβόλο των 105 χιλιοστών και με άλλες τελειοποιήσεις. Από τα αποσυρόμενα άρματα, οι Γάλλοι δέχτηκαν να μας προσφέρουν 60. (Δηλαδή, 120 ΑΜΧ-30 των 90 χιλιοστών).

»Όταν ο Μακάριος – Τον Ιανουάριο 1970 – ήρθε στην Ελλάδα, του προτείναμε να του στείλουμε τα άρματα μάχης για τον κυπριακό στρατό. Του εξηγήσαμε ότι ήταν, όχι απλά ισοδύναμα, αλλά σε μερικά σημεία καλύτερα από τα αμερικανικά Μ-47 και Μ-48, που διέθετε η ελληνική μεραρχία που είχε αποσυρθεί από την Κύπρο αρχές του 1968. Η βολιδοσκόπηση έγινε, για ευνόητους λόγους, προσωπικά προς τον Μακάριο και μονάχα προς αυτόν. Του τονίσθηκε μάλιστα, ότι μέχρι τη στιγμή εκείνη, το θέμα αυτό το γνωρίζαμε μόνο τρεις: Εκείνος, ο Παπαδόπουλος και εγώ και ότι το σχέδιο έπρεπε να παραμείνει απόρρητο μέχρι της υλοποιήσεώς του. Ο Μακάριος δεν κατόρθωσε να υποκρύψει το γεγονός ότι αιφνιδιάστηκε και ζήτησε μια μικρή πίστωση χρόνου, για να σκεφθεί το πράγμα και να μας απαντήσει. Όμως, η απάντηση του Κυπρίου Προέδρου δεν έφθασε ποτέ!..»

Περί «Εθνικού Μετώπου»

ΔΕΝ ήθελε, λοιπόν, ο Μακάριος την ενίσχυση της Εθνικής Φρουράς, προφανώς φοβούμενος ότι μια μέρα, με βάση την πολιτεία του, ίσως θ’ αποτελούσε στόχο της. Άλλωστε, εκδιωκόμενη η ελληνική μεραρχία από την Κύπρο το 1968, με απεμπόληση για μια ακόμα φορά της Ένωσης και ατέρμονα διάλογο για λύση του Κυπριακού στα πλαίσια της «ανεξαρτησίας», κάθε άλλο παρά ισχυρή Εθνική Φρουρά επιθυμούσε ο Μακάριος. Να μην ξεχνούμε ακόμα, ότι το εσωτερικό μέτωπο της Κύπρου ταλανιζόταν από το 1969 με τη δράση του «Εθνικού Μετώπου» το οποίο, μπορεί να έλεγχε σε μεγάλο βαθμό ο Μακάριος – από πλευράς ηγεσίας περισσότερο  – αλλά ποσώς δεν μπορούσε να δει με καλό μάτι την όποια ενίσχυση του κυπριακού στρατού, ο οποίος στην ολότητά του ελεγχόταν από Ελλαδίτες αξιωματικούς.

ΚΑΙ κάτι συναφές και άγνωστο: Με την αποχώρηση της μεραρχίας, το στρατιωτικό καθεστώς των Αθηνών φρόντισε να παραμείνουν στην Κύπρο το σύνολο των αξιωματικών. όλο το βαρύ στρατιωτικό υλικό και πυρομαχικά και εφόδια που θα αρκούσαν για αγώνα 20 τουλάχιστον ημερών. Περί αυτού, σε άλλη περίπτωση.

(Αρχείο Νίκου Παπαναστασίου)

nikospa.wordpress.com