Χριστόφορος Μπουτσικάκης
Το πανεπιστημιακό άσυλο θεσπίστηκε με το Ν. 1268/1982. Τότε προβλέφθηκε ότι δεν μπορούν να επεμβαίνουν οι αστυνομικές αρχές στο πανεπιστήμιο για την πρόληψη και καταστολή εγκλημάτων, αν προηγουμένως δεν τηρηθούν συγκεκριμένες διαδικαστικές προϋποθέσεις.
Να μη μπορεί δηλαδή να επέμβει η αστυνομία αν προηγουμένως δεν
προσκληθεί επίσημα από τα κατά νόμο αρμόδια όργανα του πανεπιστημίου.
Και τα όργανα αυτά, είτε λόγω ιδεοληψίας είτε για άλλους λόγους, δεν
καλούσαν την αστυνομία παρά μόνο σε ελάχιστες, εξαιρετικές περιπτώσεις.
Όπως για παράδειγμα το 1995 όταν κάηκε το ιστορικό κτήριο του
Πολυτεχνείου ή το 2002 όταν εντοπίστηκε χασισοφυτεία σε δασώδη έκταση
του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Έτσι -και παρά τις διαχρονικές διακηρύξεις των υποστηρικτών του- το πανεπιστημιακό άσυλο δεν κατοχυρώθηκε ως άσυλο ιδεών, αλλά ως άσυλο ανομίας και παραβατικότητας. Η αδυναμία επέμβασης της αστυνομίας ευνόησε σε βάθος χρόνου τη διενέργεια κάθε είδους παράνομων πράξεων. Ακόμα και εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου μπορούσαν να καταφεύγουν στο πανεπιστήμιο προκειμένου να αποφύγουν τη σύλληψή τους!
Το πανεπιστημιακό άσυλο θεσπίστηκε στην πραγματικότητα για να μπορούν οι διάφορες μειοψηφίες να επιβάλλουν τη δική τους θέληση, το δικό τους «δίκαιο» εντός του πανεπιστημίου. Αυτή η κατάσταση, όπως διαμορφώθηκε κατά τις τελευταίες δεκαετίες, αντίκειται ευθέως στη συνταγματικά κατοχυρωμένη ακαδημαϊκή ελευθερία.
Το Σύνταγμά μας κατοχυρώνει την ελευθερία της επιστήμης, της έρευνας και της διδασκαλίας. Κατοχυρώνει το δικαίωμα στη μόρφωση. Αυτές τις συνταγματικές επιταγές έρχεται να αποκαταστήσει το διυπουργικό νομοσχέδιο που ψηφίζουμε σήμερα.
Στόχος μας είναι να αποκαταστήσουμε επιτέλους την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών. Οι καθηγητές και οι φοιτητές δεν πρέπει να φοβούνται ότι θα υποστούν οποιαδήποτε μορφή βίας ή δυσμενούς μεταχείρισης επειδή υποστηρίζουν μια επιστημονική άποψη. Επιπλέον, στους χώρους όπου διεξάγεται επιστημονική έρευνα πρέπει να αποτρέπεται η πρόκληση υλικών ζημιών ή η καταστροφή τους επειδή κάποιοι μπορεί να μη συμφωνούν ιδεολογικά με το αντικείμενο της έρευνας ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο.
Γι’ αυτό με το διυπουργικό νομοσχέδιο προβλέπεται ρητά ότι:
α) κατοχυρώνεται και προστατεύεται η ακαδημαϊκή ελευθερία στην έρευνα και τη διδασκαλία, η οποία αποτελεί θεσμική εγγύηση της αδέσμευτης και απαραβίαστης επιστημονικής σκέψης, έρευνας και διδασκαλίας, και
β) η ακαδημαϊκή ελευθερία, καθώς και η ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών, προστατεύονται σε όλους τους χώρους του πανεπιστημίου, έναντι οποιουδήποτε προσπαθεί να τις καταλύσει ή να τις περιορίσει.
Και για αυτό ακριβώς με το διυπουργικό νομοσχέδιο προβλέπεται ειδικότερα ότι θα μπορούν οι αρμόδιες αρχές να ασκούν τις κατά νόμο αρμοδιότητές τους και να παρεμβαίνουν όταν τελούνται αξιόποινες πράξεις στο πανεπιστήμιο ή όταν οι δράστες αξιόποινων πράξεων καταφεύγουν σε αυτό, με τον ίδιο τρόπο που παρεμβαίνουν σε όλους τους δημόσιους χώρους.
Ζούμε σε Κράτος Δικαίου.
Τέλος στη βία και την ανομία!
Όποιος παρεμποδίζει την επιστημονική έρευνα και την ακαδημαϊκή διδασκαλία πρέπει να υφίσταται τις προβλεπόμενες έννομες συνέπειες.
Έτσι -και παρά τις διαχρονικές διακηρύξεις των υποστηρικτών του- το πανεπιστημιακό άσυλο δεν κατοχυρώθηκε ως άσυλο ιδεών, αλλά ως άσυλο ανομίας και παραβατικότητας. Η αδυναμία επέμβασης της αστυνομίας ευνόησε σε βάθος χρόνου τη διενέργεια κάθε είδους παράνομων πράξεων. Ακόμα και εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου μπορούσαν να καταφεύγουν στο πανεπιστήμιο προκειμένου να αποφύγουν τη σύλληψή τους!
Το πανεπιστημιακό άσυλο θεσπίστηκε στην πραγματικότητα για να μπορούν οι διάφορες μειοψηφίες να επιβάλλουν τη δική τους θέληση, το δικό τους «δίκαιο» εντός του πανεπιστημίου. Αυτή η κατάσταση, όπως διαμορφώθηκε κατά τις τελευταίες δεκαετίες, αντίκειται ευθέως στη συνταγματικά κατοχυρωμένη ακαδημαϊκή ελευθερία.
Το Σύνταγμά μας κατοχυρώνει την ελευθερία της επιστήμης, της έρευνας και της διδασκαλίας. Κατοχυρώνει το δικαίωμα στη μόρφωση. Αυτές τις συνταγματικές επιταγές έρχεται να αποκαταστήσει το διυπουργικό νομοσχέδιο που ψηφίζουμε σήμερα.
Στόχος μας είναι να αποκαταστήσουμε επιτέλους την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών. Οι καθηγητές και οι φοιτητές δεν πρέπει να φοβούνται ότι θα υποστούν οποιαδήποτε μορφή βίας ή δυσμενούς μεταχείρισης επειδή υποστηρίζουν μια επιστημονική άποψη. Επιπλέον, στους χώρους όπου διεξάγεται επιστημονική έρευνα πρέπει να αποτρέπεται η πρόκληση υλικών ζημιών ή η καταστροφή τους επειδή κάποιοι μπορεί να μη συμφωνούν ιδεολογικά με το αντικείμενο της έρευνας ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο.
Γι’ αυτό με το διυπουργικό νομοσχέδιο προβλέπεται ρητά ότι:
α) κατοχυρώνεται και προστατεύεται η ακαδημαϊκή ελευθερία στην έρευνα και τη διδασκαλία, η οποία αποτελεί θεσμική εγγύηση της αδέσμευτης και απαραβίαστης επιστημονικής σκέψης, έρευνας και διδασκαλίας, και
β) η ακαδημαϊκή ελευθερία, καθώς και η ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών, προστατεύονται σε όλους τους χώρους του πανεπιστημίου, έναντι οποιουδήποτε προσπαθεί να τις καταλύσει ή να τις περιορίσει.
Και για αυτό ακριβώς με το διυπουργικό νομοσχέδιο προβλέπεται ειδικότερα ότι θα μπορούν οι αρμόδιες αρχές να ασκούν τις κατά νόμο αρμοδιότητές τους και να παρεμβαίνουν όταν τελούνται αξιόποινες πράξεις στο πανεπιστήμιο ή όταν οι δράστες αξιόποινων πράξεων καταφεύγουν σε αυτό, με τον ίδιο τρόπο που παρεμβαίνουν σε όλους τους δημόσιους χώρους.
Ζούμε σε Κράτος Δικαίου.
Τέλος στη βία και την ανομία!
Όποιος παρεμποδίζει την επιστημονική έρευνα και την ακαδημαϊκή διδασκαλία πρέπει να υφίσταται τις προβλεπόμενες έννομες συνέπειες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου