Γράφει ο πολίτης Π. Παπαγαρυφάλλου
Αυτός είναι ο τίτλος ενός εμπεριστατωμένου επιστημονικού δοκιμίου του εγκύρου οικονομολόγου Σ. Λαβδιώτη στο περιοδικό "NEXUS", του Απριλίου, σελ.48, με τον χαρακτηριστικό υπότιτλο: "Οι "ταχυδακτυλουργικές" πρακτικές των τραπεζών. Πως δημιουργούνται λεφτά εκ του μηδενός".
Επισημαίνοντας ο συγγραφέας το ιστορικό κοινωνικό γεγονός ότι το "χρήμα καθορίστηκε συμβατικά και δεν είναι δημιούργημα της φύσης", και ανασκοπώντας την ιστορική του εξέλιξη γράφει επίσης πως αυτό "είναι προμηθευτής του οποιουδήποτε αγαθού στην ανθρώπινη ζωή εκτός της ευτυχίας" (σελ.48), αποτελώντας "ένα διαβατήριο για οτιδήποτε εκτός του ουρανού".
Τα πάντα, λοιπόν, μπορεί να αγοράσει το χρήμα, εκτός από την αιωνιότητα, όπως έλεγε ένας διάσημος ξένος συγγραφέας.
Αυτή την καταλυτική δύναμη του χρήματος ανέδειξα στο άρθρο μου : "Alles Kaufen" (βλ. "Πολιτικά θέματα", της 18-4-2003), υπογραμμίζοντας τον ηθικοκτόνο ρόλο του στο δημόσιο βίο της χώρας.
Τα πάντα, λοιπόν, μπορεί ν' αγοράζει το καταραμένο χρήμα, όπως λένε και οι Γάλλοι, πλην της αιώνιας ζωής και της ευτυχίας, η οποία αποτελεί μια εντελώς υποκειμενική υπόθεση του ανθρώπου, αφού ο κάθε άνθρωπος δίνει διαφορετικό νόημα στην "ευτυχία" (Το ζήτημα αυτό το αναπτύσσω στο έργο μου : "Η Κομμουνιστική Ουτοπία -Διαλεκτικές και φυσικές λογικές αντιφάσεις της κοσμοθεωρίας του ιστορικού και διαλεκτικού υλισμού", εκδ. "Κάδμος", 2010, σελ. 173 επ. όπου το κεφάλαιο: "Η σχετικότητα της ευτυχίας, της ηδονής και του ωφελιμισμού ως μεταβλητοί παράγοντες της κομμουνιστικής Κοινωνίας".
Εκεί σημειώνεται και ετούτη η άποψη του Γερμανού φιλοσόφου G. Hegel (1770 -1831), που λέει: "Ευτυχισμένος είναι αυτός που έχει προσαρμόσει την ύπαρξη του στο χαρακτήρα, στις επιθυμίες και στις επιλογές του και αποδέχεται τον εαυτό του στα πλαίσια της ύπαρξής του".
Όμως, και το πιο σπουδαίο, ο φιλόσοφος καταλήγει με ετούτη την πραγματική κοινωνική κατάσταση: "Η ιστορία δεν έχει κρατήσει θέση για την ευτυχία. Οι περίοδοι ευτυχίας είναι λευκές σελίδες στο βιβλίο της ιστορίας" (Πρβλ.και Χ. Μαρκούζε: "Αρνήσεις", Αθήνα, 1985, σελ. 106).
Καταλήγοντας, ως προς τις κοινωνιοκτόνες ιδιότητες του χρήματος, σημειώνω ότι ο Σοφοκλής, στην "Αντιγόνη" ανέδειξε την κοινωνιοφθόρο λειτουργία του χρήματος λέγοντας: "Γιατί κανένα νόμιμο κακό για τους ανθρώπους δε βγήκε σαν τα χρήματα που κάνουν τις τίμιες ψυχές να στρέφονται στ' αχρεία", ενώ ο Σαίξπηρ θα σκιαγραφήσει το απαίσιο πρόσωπο του χρήματος στο ποίημα του "Τίρων ο Αθηναίος" επιλέγοντας: "Καταραμένο μέταλλο, ώ πόρνη εσύ του γένους των ανθρώπων" (ολόκληρα τα ποιήματα τα χρησιμοποίησε ο Μαρξ για να υπογραμμίσει την αρνητική κοινωνική λειτουργία του χρήματος στον Α΄ του "Κεφαλαίου" από το οποίο και τα μεταφέρω στην "Κομμουνιστική Ουτοπία", ..... σελ. 288).
Το πιο τραγικό όμως για τον άνθρωπο και τα πεπρωμένα του είναι το γεγονός,, όπως σημειώνει ο Σ. Λαβδιώτης στο κατατοπιστικό του κείμενο, ότι η έκδοση του χρήματος ανατέθηκε σε εμπορικές τράπεζες και αυτό οδήγησε στην απληστία και τη φιλοχρηματία, με τελική κατάληξη "να δημιουργηθεί το απίστευτο παράδοξο της πείνας και της ανεργίας στο μέσο της αφθονίας".
Μ' αυτή, λοιπόν, την πρόστυχη Κίρκη, το χυδαίο χρήμα, πορεύεται η ανθρωπότητα σερνόμενη στο άρμα του και αναγκάζει τους ανθρώπους να μην είναι αυτό που είναι ή που θα πρέπει να είναι. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου