Ιδρυτή Ελλήνων Πολιτεία
*Πτυχιούχου Πολιτικών Επιστημών
Παντείου Πανεπιστημίου
Το μόνο βέβαιο, όπως τελικά δείχνουν τα πράγματα, είναι ότι δεν υπάρχει στην πραγματικότητα καμία διαπραγμάτευση ανάμεσα στα στελέχη της νέας Ελληνικής Κυβέρνησης και τους δανειστές. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι ο Πρωθυπουργός Α. Τσίπρας δεν συνομιλεί με τους δανειστές της χώρας και εταίρους, το αντίθετο… γιατί πίσω από την πολιτική που πρέπει να ακολουθήσει μια εκλεγμένη κυβέρνηση υπάρχουν και εκείνες οι «νοητές» γραμμές που δεν παραβιάζονται από την κεντρική ιδέα και τις διακηρυγμένες αρχές σε κάθε κόμμα.
Ο Πρωθυπουργός Α. Τσίπρας γνωρίζοντας ότι κάθε νέο μέτρο δημοσιονομικής προσαρμογής είναι και ένα χτύπημα στην Αριστερά δεν διαπραγματεύεται πλέον για την Ελλάδα αλλά για
την ίδια την ιδεολογία που ο ίδιος έχει υιοθετήσει και προσαρμόσει σε έναν κομματικό μηχανισμό ο οποίος αφενός μεν δεν ξορκίζει την Ευρώπη αφετέρου όμως πρέπει να απαγκιστρωθεί από μονολιθικές αντιλήψεις και να περάσει στην επόμενη μέρα κάνοντας ακόμη και επανάσταση στο εσωτερικό του κόμματος του.
Όλα αυτά συνθέτουν ένα πρώτο συμπέρασμα, ότι αργά ή γρήγορα η Ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να συνυπογράψει μια συμφωνία η οποία αν και έχει χτιστεί πάνω στις αρχές του δογματικού νεοφιλελευθερισμού δεν μπορεί να αλλάξει πάνω σε άλλα πρότυπα, για αυτόν το λόγο πιθανότατα το επιτελείο στο Μαξίμου να επιδιώκει πολιτική λύση με τους θεσμούς και όχι την εμμονή των κλιμακίων που πίσω από την ανθρώπινη ύπαρξη βλέπουν μόνο αριθμούς.
Το ίδιο αυτό επιτελείο είναι αυτό που στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης απάντησε με νούμερα τα οποία δυστυχώς δεν θα πραγματοποιηθούν ποτέ. Οι αριθμοί δεν βγαίνουν, αναπόφευκτα λοιπόν ένα νέο μνημόνιο, άσχετα από το πως θα βαπτιστεί, θα καταδικάσει και πολύ πιθανόν να σηματοδοτήσει το τέλος της κοινωνικής αριστεράς.
Αν όλα αυτά αποτελούν την πρόγευση της επόμενης μέρας στην Ελληνική κοινωνία εκείνο που δεν μπορεί να λησμονηθεί είναι ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες κινούνται σε μια παγκόσμια κλίμακα στην οποία οι ιδεολογίες έχουν πεθάνει. Δεν μπορεί 1,5 δις πληθυσμός στην Κίνα να λαμβάνει μισθό κατά 40 έως 60% λιγότερα από τον μέσο Ευρωπαίο πολίτη και να προτάσσει κοινωνικές πολιτικές η οποίες είναι υποχρέωση όλων των κυβερνήσεων να συμπεριλαμβάνουν σε ελεγχόμενους προϋπολογισμούς λιτότητας και δημοσιονομικών μέτρων για το έλεγχο του ελλείμματος σε κάθε χώρα και εντέλει στην ίδια την Ε.Ε.
Συνεπώς όλα δείχνουν πως το εγχείρημα με τίτλο «πρώτη φορά αριστερά» δεν οδηγεί πουθενά και αυτό γιατί με τον ίδιο τρόπο που τα δύο πρώτα μνημόνια στην Ελλάδα τελείωσαν τον δικομματισμό και τις λογικές του κυβερνόντος κόμματος, ένα νέο μνημόνιο δεν θα έχει καθόλου αγκυλώσεις να τελειώσει και την αριστερή λογική στα πράγματα. Αυτό ακριβώς δεν θέλει να αφήσει ανεξέλεγκτο ο Αλέξης Τσίπρας γιατί καλές οι προτάσεις για την ανάκαμψη της οικονομίας αλλά η οικονομία εκτός από ψυχολογία θέλει και πρώτες ύλες. Τις οποίες δυστυχώς θα πρέπει να μας προμηθεύσουν μόνο οι δανειστές. Και αυτό για να γίνει δεν γεννήθηκε ακόμη εκείνη η εφαρμογή που κάποιος δίνει χωρίς να πάρει ή να θέσει όρους.
Η Ελληνική κυβέρνηση πρέπει τάχιστα να απαγκιστρωθεί από τις ιδεοληψίες της, και σε έναν κόσμο που μεταβάλλεται πιο γρήγορα σχεδόν κι από την ταχύτητα του φωτός να προσαρμόσει τέτοιες πολιτικές που αφενός μεν δεν θα δηλητηριάσει εκ νέου τον αστικό ιστό της χώρας αφετέρου δε, πρέπει να επινοήσει ένα νέο μοντέλο παραγωγικής ανασυγκρότησης τέτοιο που θα μπορεί να συνομιλεί με τους δανειστές και γιατί όχι και να απαιτεί. Όσο δεν είναι ορατό στον ορίζοντα κάτι τέτοιο δυστυχώς οι Έλληνες είναι καταδικασμένοι να ζουν υπό την πίεση πάντα μιας νέας χρεοκοπίας και αυτό γιατί η δύναμη του πλούτου έχει περάσει σε άλλα χέρια.
Στην εποχή του άκρατου ελεγχόμενου πλουτισμού, στην εποχή των αριθμών και στην αυγή μιας νέας εποχής για τον πλανήτη καμία αριστερά αλλά και καμία ιδεολογία δεν μπορεί να φανεί χρήσιμη για την ανθρωπότητα και ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας πρέπει να καταλάβει ότι το δίλλημα «ευρώ ή εθνικό νόμισμα» είναι απλά μια επικοινωνιακή φούσκα στην οποία διακυβεύονται πολλά περισσότερα από όσα οι ψηφοφόροι μπορούν να κατανοήσουν.
Η Αριστερά όπως την γνωρίζαμε κατέρρευσε με το τέλος του τείχους του Βερολίνου και η Ελληνική κοινωνία ποτέ δεν κατάλαβε πως τα Ίμια ήταν η αρχή του τέλους μιας παλιάς Ελλάδας στην οποία θέση είχε μόνο ο δικομματισμός. Το πρώτο μνημόνιο τελείωσε το ΠΑΣΟΚ, το δεύτερο τελείωσε τη Νέα Δημοκρατία και το νέο τρίτο μνημόνιο θα τσακίσει την Αριστερά. Και αυτό για ένα πολύ απλό λόγο οι παροχές και η κοινωνική πολιτική που πρέπει να ακολουθήσει κάθε κράτος έχει όρους και περιορισμούς τέτοιους που οι πολίτες πολύ πιθανόν να μην θέλουν να αποδεχθούν.
Ανάμεσα λοιπόν στην λογική των αριθμών και στην κοινωνική ευελιξία κάθε κυβέρνησης, η μεγάλη αλλαγή που μπορεί να κρατήσει ζωντανές πια της επιλογές μιας πρώτης αριστερής ελληνικής κυβέρνησης δεν είναι άλλη από το να αλλάξει την εντολή των εκλογών του Ιανουαρίου και γιατί όχι να χρησιμοποιήσει την λέξη «ρήξη» σε σχέση με το παρελθόν και όχι με τους δανειστές. Μια ρήξη με το παρελθόν πιθανόν να κρατήσει λίγο ακόμη ζωντανή την αριστερά διαφορετικά πολύ σύντομα θα δούμε και το κόμμα του Πρωθυπουργού να γυρίσει σε μονοψήφιο αριθμό σε εκλογικά ποσοστά με τον κίνδυνο πλέον να είναι ορατός. Πως το τέλος των ιδεολογιών ήρθε ανεπιστρεπτί!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου