Η Κυριαρχία των Ελλήνων από τα Πανάρχαια Χρόνια

Η Αμερική ανακαλύφθηκε από τους Έλληνες και όχι από τον Κολόμβο, παρότι πήρε εκείνος τα εύσημα. Σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες, με πρώτη του Όμηρου, η περιγραφή της Οδύσσειας σε καμία περίπτωση δεν αναφέρεται στο Αιγαίο και στην Μεσόγειο, αλλά σε χώρες της Αφρικής και της Αμερικής.
Σύμφωνα με τις ίδιες έρευνες, ο Οδυσσέας δεν περιπλανιόταν 10 χρόνια στην Μεσόγειο προσπαθώντας να βρει την Ιθάκη, αλλά στον Ατλαντικό ωκεανό εξερευνώντας νέες ηπείρους.
Απόδειξη αυτού, είναι τα πάμπολλα ελληνικά τοπωνύμια που υπάρχουν στις χώρες αυτές από πολύ παλιά και υποδηλώνουν ελληνική παρουσία. Ακόμα και σε φυλές της Αμερικής και Αφρικής που καλούνται «ιθαγενείς» και δεν έχουν εκπολιτιστεί ακόμα.

Η Henriette Mertz, Αμερικανίδα δικηγόρος-ερευνήτρια, η οποία είχε υπηρετήσει στον Β Παγκόσμιο πόλεμο στο αμερικανικό ναυτικό και περιήλθε από όλα τα νησιά του Ατλαντικού, μελετώντας την πορεία του Οδυσσέα στις περιπλανήσεις του στον Ατλαντικό, γράφει στο βιβλίο της «Οίνωψ Πόντος» πως το νησί αυτό ήταν η Μαδέρα.
Σύμφωνα με τον πανεπιστημιακό καθηγητή Enrico Mattievich, ο Άδης και η Περσεφόνη έζησαν στις κεντρικές Άνδεις του Περού,. Ο γεννημένος στην Ιταλία Enrico Mattievich, ο οποίος σπούδασε και εργάστηκε σε πανεπιστήμια του Περού και της Βραζιλίας, δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία πως οι Έλληνες ανακάλυψαν την Αμερική πολλά χρόνια πριν από το Χριστόφορο Κολόμβο (για τον οποίο κάποιοι υποστηρίζουν ότι ήταν επίσης Έλληνας).
Τις απόψεις του για την ανακάλυψη της Αμερικής από τους Έλληνες τις διατυπώνει εμπεριστατωμένα ο Λατινοαμερικάνος καθηγητής στο βιβλίο του »Ταξίδι στη Μυθολογική Κόλαση» το οποίο έχει κυκλοφορήσει και στα ελληνικά από τον εκδοτικό οίκο »Εκάτη». Τις επαναλαμβάνει όμως και τώρα, στο πλαίσιο ταξιδιού που πραγματοποιεί στην Αυστραλία. Μιλώντας στα μέσα ενημέρωσης, ο καθηγητής Mattievich σημειώνει: »Στις κεντρικές Άνδεις του Περού, κοντά στον συνοικισμό του Chavin de Huantar, βρίσκονται τα υπολείμματα ενός φημισμένου μαντείου άνω των 3.000 ετών. Αυτό το αρχαίο μαντείο αναγνωρίστηκε από εμένα ως η Κατοικία του Άδη και της Περσεφόνης, τα φοβερά ανάκτορα των θεοτήτων του χθόνιου κόσμου. Οι παραστάσεις του Chavin συμπίπτουν στις μικρότερες λεπτομέρειες με τις οντότητες των Ταρτάρων, οι οποίες περιγράφονται στη »Θεογονία» του Ησίοδου».
Η τοπωνυμική ονομασία της Ευρώπης είναι λέξη ελληνική. Μυθολογικά προήλθε από την Ευρώπη, κόρη του Φοίνικα από την Φοινίκη της Ηπείρου, ο οποίος είχε κτίσει την Φοινίκη στην Μικρά Ασία στις ακτές του σημερινού Λιβάνου, την οποία απήγαγε ο Δίας και την μετέφερε στην Κρήτη. Αφού γεννήθηκε από την Ευρώπη και τον Δία ο Μίνως, ο Ραδάμανθυς και ο Σαρπηδόνας, η Ευρώπη παντρεύτηκε τον βασιλιά της Κρήτης Αστέριο.
Για πρώτη φορά η Ευρώπη αναφέρεται ως γεωγραφική ονομασία από τον Όμηρο, στον Ύμνο του προς τον Πύθιο Απόλλωνα. Η ετυμολόγηση της λέξεως Ευρώπη, αντικειμενικά και γραμματολογικά προέρχεται από τις λέξεις: Εύρος, Ευρύς, που σημαίνει μεγάλη, πλατειά επιφάνεια γης και την λέξη Οψ – Οφθαλμός και το ρήμα ορώ. Από το ευρέως ορώ – Ευρωπία – Ευρώπη.
Στην Αγγλία, ακόμα και σήμερα υπάρχουν στο χάρτη της ελληνική τοπωνύμια. Ενδεικτικά σημειώνονται μερικά πολύ γνωστά τοπωνύμια:
Στη Σκωτία, που είναι ελληνικό τοπωνύμιο, στο σύμπλεγμα των νήσων Φαρόεο, υπάρχει νησί «myggenes», Μυκήνες και οι κάτοικοί του διατηρούν ήθη και έθιμα όμοια των αρχαίων μυκηναίων. Άλλο νησί ονομάζεται «Othonea», όπως τα νησιά του Ιονίου Οθωνοί. Στην Βρετανία υπάρχει ποτάμι «Axium», Αξιός. Υπάρχει πόλη «Pindum» Πίντος. Στη Γλασκόβη υπάρχει πόλη Αλεξάνδρεια. Στην δυτική Ιρλανδία υπάρχει νησί, ακρωτήρι και χωριό «Achill» Αχιλλέας.
Πρώτη φορά αναφέρεται από τον Αλκίνοο πως τα πλοία των Φαιάκων δεν είχαν πηδαλιούχους ούτε πηδάλια, όπως τα πλοία των άλλων λαών, και παρόλα αυτά διέσχιζαν τα πελάγη χωρίς πρόβλημα και χωρίς να χάνονται.
Το 1853 στο Κούζκο της Βολιβίας στη Νότιο Αμερική βρέθηκε η χρυσή πλάκα Εκένικ η οποία είχε διάφορα σημεία χαραγμένα επάνω της και στο τέλος κατέληξαν από τον προσδιορισμό των τεσσάρων σημείων των ανέμων και την τρίαινα του Ποσειδώνα που διακρινόταν, πως η πλάκα αυτή αποτελούσε την πρώτη ναυτική πυξίδα. Το 1968 ανακοινώθηκε στο Διεθνές Συνέδριο στην Στουτγάρδη από την Ενριέττα Μερτζ, ότι που ότι αυτός ο δίσκος χρησιμοποιούνταν ως πυξίδα από τους αρχαίους Έλληνες ναυτικούς.
Το Γαλλικό περιοδικό «Φιγκαρό» σε δημοσίευσή του το 1997 έγραψε πως οι Γαλάτες χρησιμοποιούσαν το Ελληνικό αλφάβητο στην γλώσσα τους. Το ίδιο ακριβώς έκαναν και οι Δρυίδες, χρησιμοποιούσαν την ελληνική γραφή. Η πινακίδα επίσης του «Γκλοζέλ» που βρέθηκε το 1924 κοντά στο όρος Βισύ στη Ν. Γαλλία, καταμαρτυρεί την ελληνική παρουσία στην Ευρώπη.
Το άγαλμα του Έλτσε που βρέθηκε στην Ισπανία και τα 196 ελληνικά τοπωνύμια που υπάρχουν στην Ιβηρική χερσόνησο αποτελούν και αυτά μια μνημειακή απόδειξη της παρουσίας των Ελλήνων στην Ευρώπη.
Και επειδή υπάρχουν απόψεις και θεωρήσεις που λένε ότι οι Φοίνικες έδωσαν το αλφάβητο στους Έλληνες, παραθέτω το εξής:
Στο Γκλοζέλ της Γαλλίας, ανακαλύφθηκε το 1924 ανθρωπόμορφο αγγείο στο οποίο ήταν χαραγμένα ελληνικά σύμβολα γραμμάτων Γραμμικής γραφής. Η εκτίμηση χρονολογήσεως που έγινε είναι της 4ης π.Χ. χιλιετίας. Ο Rober Charruh γράφει ότι οι πλάκες του Γκλοζέλ που χάραζαν προϊστορικοί άνθρωποι αποτελούν σημαντικό μνημείο της εποχής τους και τις χάραζαν Έλληνες αφού είναι ελληνική γραμμική β’.
Οι Φοίνικες εμφανίστηκαν στο προσκήνιο της ιστορίας 3.000 χρόνια μετά από την εποχή της γραφής της πινακίδας του Γκλοζέλ και δεν έχουν αφήσει κανένα πολιτισμικό σημάδι. Ούτε καλλιτεχνικό, ούτε ιστορικό. Επίσης, το φοινικικό αλφάβητο δεν περιέχει φωνήεντα.
Δεν είναι λοιπόν περίεργη η θεωρία πως μας έδωσαν το αλφάβητο;
Επίσης, η πινακίδα αν συγκριθεί με διάφορες επιγραφές της Γραμμικής Α και Β διαπιστώνεται πως πρόκειται για την ίδια γραφή και η αποκρυπτογράφησή της σε ελεύθερη απόδοση στην ελληνική γλώσσα μιλάει για τον Δία, τον Άρη, τον Μίνωα.
Σχετικά με την εξέλιξη των λέξεων, να πω εδώ, ότι στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια Irvine, στο πρόγραμμα «Ίβυκος», υπάρχουν καταχωρημένες αυτή την στιγμή 78.540.000 ελληνικές λέξεις και παράγωγά τους.

Καμία άλλη γλώσσα δεν έχει μέχρι στιγμής τέτοια πληθώρα λέξεων.