Μνημόνια μετά μουσικής και Σύνταγμα με λαϊκές συνελεύσεις

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Όταν το πρωί κόβεις συντάξεις και ρίχνεις χημικά στους συνταξιούχους και το βράδυ τραγουδάς πλάι στο πιάνο τη «Δραπετσώνα», όταν δηλαδή επιβάλλεις «μνημόνιο μετά μουσικής», τότε είναι βέβαιο πως είσαι ικανός για όλα.
Ακόμη και για μια αναθεώρηση του Συντάγματος με τη Βουλή σε δεύτερο πλάνο – αν και πρόκειται για μια καθαρά κοινοβουλευτική διαδικασία.
Με τον κ. Τσίπρα και τον κ. Καμμένο πρέπει να είσαι συνεχώς υποψιασμένος.
Άλλα λένε, άλλα εννοούν και άλλα κάνουν.
Και κυρίως, παραπλανούν και παραπληροφορούν.
Γι’ αυτό και όσοι δέχθηκαν να λάβουν μέρος στην περίφημη Επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος, πρέπει πια να έχουν ανακαλύψει πως αυτή που ανακοίνωσε μετά φανών και ιαχών ο κ. Τσίπρας δεν είναι η «κανονική» επιτροπή, αλλά κάποια άλλη, που θα αναλάβει τον… «διάλογο με τον λαό» και θα επισκεφθεί τις 13 περιφέρειες για να καταγράψει τις απόψεις των πολιτών!
Σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα και την κυβέρνησή του, η αναθεώρηση δεν αφορά μόνο τους ειδικούς ή τους πολιτικούς, αλλά όλους τους πολίτες.
Σωστά! Όπως και όλους τους πολίτες αφορούν οι νόμοι που ψηφίζει η κυβέρνηση στη Βουλή.
Τους πολίτες τους αφορά και η εκχώρηση των δανείων τους (κόκκινων και πράσινων) στα ξένα funds, δηλαδή στα κατά Τσίπρα «κοράκια της καταστροφής». Αλλά δεν τους ρώτησε ο κ. Τσίπρας πριν τα εκχωρήσει!
Τους πολίτες αφορά και η παράδοση του συνόλου του εθνικού πλούτου στο περίφημο Υπερταμείο για εκατό χρόνια. Αλλά ούτε και σ’ αυτήν την περίπτωση έστερξε ο κ. Τσίπρας να ρωτήσει κανέναν πολίτη!
Αυτά τα κανόνισε μέσα στα «στενά όρια του Κοινοβουλίου». Που δεν είναι «στενά» όταν πρέπει να ψηφίσει νόμους με τους οποίους διαφωνεί ο λαός, αλλά τα βρίσκει «στενά» όταν πρέπει να αναθεωρηθεί το Σύνταγμα.
Τον πήρε δηλαδή ο πόνος να ρωτήσει τους πολίτες για το Σύνταγμα!
Είναι προφανές ότι οι πολίτες πρέπει να έχουν λόγο για όλα.
Αλλά η αναθεώρηση του Συντάγματος είναι μια πολύ περίπλοκη και πάντως αμιγώς κοινοβουλευτική διαδικασία.
Μια διαδικασία που ξεκινά στο Κοινοβούλιο και ολοκληρώνεται εκεί, αλλά στη διάρκεια των συνεδριάσεων οργανώνονται τηλεοπτικές συζητήσεις, αλλά και εκδηλώσεις με τη συμμετοχή του κόσμου, πλην όμως παράλληλα.

Έτσι ώστε ο λαός να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στη Βουλή, να λαμβάνει τις αναγκαίες πληροφορίες, να ακούει τις θέσεις των κομμάτων και των εισηγητών τους και επ’ αυτών να αποφαίνεται.

Στις 6 Οκτωβρίου, ο κ. Τσίπρας μας ανακοίνωσε πως η Συντονιστική Επιτροπή Διαλόγου πρόκειται να αναλάβει τη διεξαγωγή μιας «πλατιάς, ανοιχτής διαδικασίας διαλόγου σε εθνική κλίμακα. Αποστολή της Επιτροπής είναι η διοργάνωση θεματικών συζητήσεων και εκδηλώσεων διαβούλευσης για τη Συνταγματική Αναθεώρηση σε όλους τους δήμους της χώρας, με τη συμμετοχή επιστημονικών και κοινωνικών φορέων, κινήσεων πολιτών και συλλογικοτήτων, αλλά και μεμονωμένων πολιτών. Διάλογος θα διεξαχθεί επίσης μέσω ανοιχτής διαδικτυακής πλατφόρμας, όπου κάθε πολίτης θα δύναται να καταθέτει τις προτάσεις του».
Ενημερωθήκαμε επίσης πως σε δεύτερη φάση, τα συμπεράσματα από τη δημόσια αυτή διαβούλευση θα συγκεντρωθούν με τη διοργάνωση 13 συνελεύσεων σε κάθε Περιφέρεια της Χώρας. Μετά την ολοκλήρωση της διαβούλευσης, την άνοιξη του 2017, η Συντονιστική Επιτροπή Διαλόγου θα συγκεντρώσει τα αποτελέσματα του διαλόγου και θα παραδώσει την έκθεσή της σε ειδική Επιστημονική Επιτροπή προς τελική επεξεργασία. Το φθινόπωρο του 2017, και αφού το υλικό της διαβούλευσης έχει παραδοθεί σε όλα τα πολιτικά κόμματα, αναμένεται να εκκινήσει η κοινοβουλευτική διαδικασία, όπως ακριβώς ορίζεται από το άρθρο 110 του Συντάγματος και τον Κανονισμό της Βουλής».
Με ποια «ύλη» θα γίνει αυτή η «πλατιά διαδικασία»; Θα παραδίδονται μαθήματα συνταγματικού δικαίου σε όλη τη χώρα; Θα γίνουν συνταγματολόγοι τα μέλη της Επιτροπής; Γιατί από ό,τι είδαμε, οι άνθρωποι συνταγματολόγοι δεν είναι.
Είναι προφανές πως έμπλεξαν άθελά του σε μια διαδικασία που ο κ. Τσίπρας ξεκίνησε τον περασμένο Ιούλιο, την επομένη της επετείου για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού, σάλπισε από το προαύλιο της Βουλής το τέλος του κοινοβουλευτισμού.
«Θέλουμε μια διαδικασία που θα εμπλέκει, θα οργανώνει, θα κινητοποιεί τους πολίτες. Μια διαδικασία ενεργού συμμετοχής των πολιτών και όχι μια διαδικασία περιορισμένη, στους τέσσερις τοίχους της Ολομέλειας της Βουλής», είχε πει ο κ. Τσίπρας. Και δεν δίστασε να μιλήσει για «στενά πλαίσια του Κοινοβουλίου»!
Αλήθεια, ποιος μη φανατικός οπαδός των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα πήγαινε σ’ αυτές τις «λαϊκές συνελεύσεις» για να συζητήσει τα περί συνταγματικών αλλαγών, με βάση τις προτάσεις μιας εξουσίας που του επιβάλλει σκληρή φορολογία και φτωχοποίηση;
Επομένως, ο κ. Τσίπρας φεύγει από το κοινοβούλιο, όπου υπάρχει ο αντίλογος, και πάει εκεί που θα βρει μόνο όσους συμφωνούν μαζί του. Δηλαδή μια μικρή μειοψηφία! Με αυτήν θα συγκροτήσει τις «Συνελεύσεις» που εξαγγέλλει, που δεν είναι άλλες από τα δικά του «Σοβιέτ», τη δική του «δικτατορία του προλεταριάτου».
«Στην ελληνική συνταγματική ιστορία συνταγματικές αλλαγές με “διαβούλευση” και “δημοψήφισμα” επιχείρησε μόνο η δικτατορία το 1968 και το 1973», ανέφερε τότε ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Και πράγματι, του δημοψηφίσματος για το «Σύνταγμα» της 29^ης Σεπτεμβρίου 1968, είχε προηγηθεί «διαβούλευση», με τη χούντα να καλεί τον λαό να… συντάξει τα άρθρα του νέου Συντάγματος, παρακινώντας τον να… εκφράσει ελευθέρως τη γνώμη του!
Οι εφημερίδες δημοσίευαν καθημερινά επιστολικά δελτάρια με τα υπό αναθεώρηση άρθρα του Συντάγματος, την πρόταση της περίφημης «Επιτροπής Μητρέλια» και μερικές κενές σειρές για να λέει ο λαός τη γνώμη του – «ελευθέρως» φυσικά.
Συγγνώμη, αλλά έχει πλέον έλθει η ώρα να συνειδητοποιήσουμε ότι η Δημοκρατία μας κινδυνεύει…