Η εκτεταμένη ανομία, φαινόμενο των ημερών

Γράφει ο
Τάσος Παπαδόπουλος

Οι γιορτινές μέρες δεν προσφέρονται για ακατάσχετη πολιτικολογία. Παρ’ όλα αυτά και μετά την ψήφιση του προϋπολογισμού του 2018, οι κόντρες μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης καλά κρατούν. Αφορμή η νέα τρομοκρατική ενέργεια με στόχο τον Άρειο Πάγο, έργο μιας εκ των πολλών ποικιλώνυμων οργανώσεων, που δρουν ανεξέλεγκτα τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.
Η Ένωση Δικαστών με αυστηρή ανακοίνωσή της κατηγορεί ούτε λίγο ούτε πολύ την Κυβέρνηση, ως ηθικό αυτουργό, με την τελευταία να καταδικάζει μεν, αλλά ταυτόχρονα να καταγγέλλει την Δικαιοσύνη ότι αποφασίζει με τρόπο μεροληπτικό.

Σε αυτό το σκηνικό του πολέμου Κυβέρνησης-Δικαιοσύνης έρχεται να προστεθεί μια δεύτερη κόντρα ανάμεσα στις Πρυτανικές Αρχές του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και τον Υπουργό Παιδείας, που δήλωσε ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι ο επικεφαλής του Ιδρύματος με την συμπεριφορά του προκάλεσε τους αναρχικούς, που εισέβαλαν στο Πανεπιστήμιο και τα έκαναν γυαλιά καρφιά.
Να σημειώσουμε επίσης, τον πόλεμο και τις κινητοποιήσεις ακόμη και την προ-εορταστική εβδομάδα, ανάμεσα στους νοσοκομειακούς γιατρούς με την ηγεσία του υπουργείου Υγείας, με αφορμή τις τεράστιες ελλείψεις που υπάρχουν σήμερα στα δημόσια θεραπευτήρια, τόσο σε προσωπικό όσο και σε αναλώσιμα.
Στο όλο σκηνικό θα πρέπει να προστεθεί και η ολιγωρία των διωκτικών αρχών στην δραστηριότητα των πάσης φύσεως και εθνικότητας αναρχικών που δρουν στην περιοχή των Εξαρχείων, αξιοποιώντας τους χώρους του ασύλου του ΕΜΠ ως ορμητήριο εξόρμησης κατά των οργάνων της Τάξης κάθε Σαββατοκύριακο, άλλα και μετά από απεργίες, αξιοποιώντας την αναταραχή που προκαλείται στη ζωή της πόλης.
Όλα αυτά συνθέτουν ένα δύσοσμο πολιτικό περιβάλλον, στο οποίο καλείται να ζει και να δημιουργεί σήμερα η κοινωνία μας, μέσα σε ένα πλαίσιο αφόρητης πίεσης στους πολίτες, που υποφέρουν, από την βαριά φορολογία, άμεση και έμμεση, είτε είναι μισθωτοί, είτε συνταξιούχοι, είτε ελεύθεροι επαγγελματίες.
Αποτέλεσμα σήμερα, που διανύουμε την όγδοη χρονιά της κρίσης και των μνημονίων, να οφείλονται στο δημόσιο 100 δις και πάνω από είκοσι δις στα ασφαλιστικά Ταμεία. Αν προσθέσει κανείς και τα άλλα 100 δις μη εξυπηρετούμενα δάνεια ιδιωτών και επιχειρηματιών στις Τράπεζες, τότε αντιλαμβάνεται κανείς σε τι ζοφερό περιβάλλον βρίσκεται τόσο το κράτος όσο και η οικονομία.
Όλα αυτά προσπαθούν να διασκεδάσουν οι κυβερνώντες, με το χάπι που μας ζητούν να καταπιούμε, που δεν είναι άλλο από την λεγόμενη καθαρή έξοδο από τα μνημόνια.
Καθαρή έξοδος, παρά την προπαγάνδα την συνοδεύει, είναι γνωστό σε όσους γνωρίζουν ελάχιστα  οικονομικά ότι είναι αδύνατον να συμβεί, μια και ο έλεγχος των δανειστών θα παραμείνει ασφυκτικός, για την τήρηση των όσων έχει υπογράψει και δεσμευτεί η παρούσα συγκυβέρνηση.
Μολονότι η κυβέρνηση δεν χρησιμοποιεί τον όρο success story τον οποίο και αναθεματίζει, μια και τον  έκαψε η προηγούμενη συγκυβέρνηση, εν τούτοις διατυμπανίζει ότι τον προσεχή Αύγουστο περίπου τα βάσανά μας τελειώνουν.
Το ψέμα δυστυχώς δεν έχει κοντά ποδάρια, που διαλαλεί κάθε λίγο και λιγάκι ο Α. Τσίπρας, μια και πασάρει καθημερινά το παραμύθι, περί νέου κεφαλαίου, που ανοίγεται μπροστά μας, μετά το επόμενο καλοκαίρι, στους απελπισμένους πολίτες, που αναζητούν μια κάποια σανίδα σωτηρίας, όπως οι καρκινοπαθείς, που αρνούνται να πιστέψουν την κακή τους μοίρα και ότι αυτή τους επιφυλάσσει.
Η χώρα έχει μεταβληθεί σε ξέφραγο αμπέλι, στα πανεπιστήμια και στους δρόμους. Πλήττεται η καρδιά της ίδιας της κοινωνίας, μια και η  παρακώλυση της παροχής γνώσης, που δεν αντιμετωπίζεται βεβαίως από κανένα  ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα όπως μας είπε ο κ. Γαβρόγλου, εμποδίζει στα ΑΕΙ διδακτικό προσωπικό και φοιτητές να μεταδώσουν και να αποκτήσουν τη γνώση.
Την ίδια ώρα η ανομία στους δρόμους πλήττει ευθέως το αίσθημα ασφαλείας που οφείλει να παρέχει η έννομη τάξη στους πολίτες της χώρας.
Παρατηρούμε λοιπόν, καίριοι τομείς, όπως είναι η Παιδεία, η Ασφάλεια και η Υγεία να πλήττονται καίρια, με ευθύνη τόσο της ολιγωρίας και των παραλείψεων όσο και των ιδεοληψιών, που διακατέχουν την παρούσα κυβέρνηση, με αποτέλεσμα η χώρα να βρίσκεται αιχμάλωτη και οι πολίτες σε κατάσταση απελπισίας.
Η παρούσα κυβέρνηση ενδιαφέρεται μέσω των προπαγανδιστικών της μηχανισμών, κυρίως για την επικοινωνιακή πολιτική και ελάχιστα για την ουσία, που θα δώσει στους πολίτες υπηρεσίες αυτονόητες που παρέχονται εδώ και πολλές δεκαετίες σε άλλες χώρες της Ευρώπης.
Αυτή η απελπισία, αποδεκατίζει νέους της Ελλάδας, που φεύγουν μαζικά, όχι μόνο για να βρουν εργασία, αλλά κυρίως για να ανακτήσουν την χαμένη τους αξιοπρέπειά …