Ο Παρασκευόπουλος μιλάει για «μυθιστόρημα”, αλλά ο νόμος του είναι υπαρκτός και οι εγκληματίες που αποφυλάκισε σκοτώνουν έλληνες ΑΒΕΡΤΑ

Με μια ανακοίνωση στην οποία τοποθέτησε τίτλο «ο κιτρινισμός επαναλαμβάνεται” , θέτοντας εκ ποσών το σύνολο των ΜΜΕ που άσκησαν κριτική για την υπόθεση αποφυλάκισης του Αρ. Φλώρου, ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλος επιχειρεί να περάσει την αντεπίθεση, μιλώντας για «μυθιστόρημα” περί νόμου Παρασκευόπουλου....

Η ανακοίνωση όμως έρχεται λίγες ώρες μετά την δήλωση της Ένωσης Δικαστών Εισαγγελέων η οποία – με την επιστημονικότητα που εκ της θέσεως τους έχουν τα μέλη τους- αναφέρεται σε αυτές ακριβώς τις διατάξεις (άρθρο 110α ΠΚ) ως μόνες υπαίτιες για την αποφυλάκιση του 39χρονου ο οποίος «λόγω ψυχολογικών διαταραχών και επιληψίας , διαγνώστηκε με ποσοστό αναπηρίας άνω του 67%”.

Ο πρώην υπουργός αγνοώντας μάλιστα τις φωνές απο τον επιστημονικό , δικαστικό ή και ευρύτερα προοδευτικό πολιτικό χώρο ανακαλύπτει προσπάθεια «στοχοποίησής του” και αναφέρεται σε απειλές που δέχεται «και θα γίνουν πράξη” με υπαιτιότητα – προφανώς- όσων ασκούν κριτική. Ανακαλύπτει επίσης «ακροδεξιά” αντίληψη σε όσους ασκούν κριτική.

Αναφέρει:

«Όταν τελεστεί ένα έγκλημα που συγκινεί την κοινή γνώμη, ή εκδοθεί μια εντυπωσιακή ποινική απόφαση στο φιλικό προς την αντιπολίτευση Τύπο συχνά εμφανίζεται μια ακολουθία αντιδράσεων:
Α). Ένα – δύο «πρωτοπόρα” έντυπα ανακαλύπτουν μια σχέση με τον «νόμο Παρασκευόπουλου”. Άλλα φιλικά τους σπεύδουν να αναπαραγάγουν την «είδηση”και τους βαρύγδουπους τίτλους.

Β).Αν η συγκεκριμένη συσχέτιση μοιάζει αδύνατη, αναζητείται μια σύνδεση με άλλον νόμο της ίδιας περιόδου.

Γ). Ένας δύο αρθρογράφοι, συνήθως οι ίδιοι, θα εξηγήσουν «επιστημονικότατα” ότι το πρόβλημα αποκλείεται να συνδέεται με κάτι άλλο πέρα από τον αποδιοπομπαίο τράγο. Από τα άρθρα αυτά απουσιάζουν τελείως τα δεδομένα, π.χ. στατιστικά ή και νομολογιακά του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Δ).Στα κοινωνικά δίκτυα, αλλά και εξατομικευμένα, εξαπολύονται στερεότυπα μηνύματα με ύβρεις και απειλές κατά του στιγματιζόμενου.

​Στον ίδιο χρόνο αποσιωπώνται:

• Κείμενα με αντεπιχειρηματολογία. Όταν αυτά δημοσιεύονται σε «εκτός γραμμής” μέσα δεν αναπαράγονται.
• Αν ο στιγματιζόμενος δεχθεί πλήγματα («δυναμική επίσκεψη” του Ρουβίκωνα,ρίψεις μολότωφ ή κόκκινης μπογιάς στην πόρτα του γραφείου του), αυτά αμέσως ξεχνιούνται.
• Αν ο στόχος είχε ζητήσει στο παρελθόν πειθαρχικές διώξεις λειτουργών, που χειρίστηκαν υποθέσεις ιδιοκτητών συγκεκριμένων Μέσων Ενημέρωσης, αυτό καλώς δεν ενδιαφέρει και δεν αναφέρεται.

Το μυθιστόρημα περί του «νόμου Παρασκευόπουλου” και του αποκλειστικού δήθεν κατασκευαστή του ξεφεύγει από τη σοβαρότητα. Χρειάζεται όμως απάντηση: το θέμα δεν είναι απλώς ότι κάποιες από τις απειλές, αν αφεθούν χωρίς όρια, μπορεί να πραγματοποιηθούν. Περισσότερο απασχολεί η διαχεόμενη ακροδεξιά αντίληψη, ότι η εκτός κράτους δικαίου καταστολή, η υπέρβαση της λογικής και η κατασκευή αποδιοπομπαίων τράγων, εμφανίζονται σαν πανάκεια για τα κοινωνικά προβλήματα”.

Η διαφοροποίηση

Κι όμως η διαφοροποίηση του σχετικού άρθρου, 110α ΠΚ, που έγινε το 2015 από τον κ.Παρασκευόπουλο, είναι αυτή (όπως εξήγησαν επαρκώς σε πρωινή ανακοίνωσή τους οι δικαστές) που οδήγησε στην αποφυλάκιση Φλώρου. Κι αυτό γιατί τότε εισήχθη στον Ποινικό Κώδικα (μεταξύ άλλων) η περίπτωση β’, σύμφωνα με την οποία αποφυλακίζονται αυτοί που έχουν αναπηρία 67% και άνω ανεξαρτήτως παθήσεως με την προϋπόθεση ότι έχουν εκτίσει το 1/5 της ποινής τους , για το οποίο βέβαια υπολογίζεται διπλή κάθε ημέρα φυλάκισης με βάση τη διάταξη της παρ. 7 του άρθρου 105 . Εν ολίγοις ο Αρ. Φλώρος διαγνώστηκε με αναπηρία 70% λόγω ψυχιατρικών ευρημάτων και επιληψίας και αποφυλακίστηκε έχοντας συμπληρώσει το 1/5 της ποινής των 21 ετών αφού κάθε μέρα του στη φυλακή (περίπου 36 μήνες) μέτρησε διπλά λόγω της αναπηρίας.