Σ’ ἀντίθεση μ’ ὅ,τι διδάσκουν στὰ μεταπολιτευτικὰ ἀνθελληνικὰ σχολεῖα, ἐκεῖνον τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1940 οἱ Ἕλληνες δὲν ἔσπευσαν νὰ κρυφτοῦν σὲ ὑπόγεια, ὁ λαὸς δὲν ἦταν ἀκέφαλος καὶ ὁ Ἐθνικὸς στρατὸς δὲν πολέμησε ἰδεολογίες.
Τὰ ξημερώματα τῆς 28ης σ’ ἕνα παλαιὸ νεοκλασσικὸ τῆς Κηφισιᾶς δυὸ μάτια γερασμένα βουρκώνουν, ἕνας εὐτραφὴς κυριούλης μὲ παχὺ μουστάκι καὶ στρογγυλὰ γυαλάκια σηκώνεται ἀπὸ τὴν πολυθρόνα του, τὸ σπιθαμιαῖο ἀνάστημά του ὑψώνεται καὶ μία σταθερὴ φωνὴ γεμάτη πίστη καὶ φιλοπατρία κομματιάζει τὸ τελεσίγραφο μιᾶς αὐτοκρατορίας. Τὸ ὄνειρο τοῦ Μουσολίνι νὰ πιεῖ καφὲ αὐθημερόν κάτωθεν τῆς Ἀκροπόλεως ἀπόλλυται. Ὁ Ἑλληνισμὸς τὴν ὕστατη στιγμὴ εἶχε Ἡγέτη. Τὴν ὥρα ποὺ τὰ δυτικὰ κράτη ἔπιπταν ὡσὰν παραγενομένη ὀπώρα στὰ χέρια τοῦ Ἄξονος, ὁ Κυβερνήτης Στρατηγὸς Ἰωάννης Μεταξᾶς γίνεται ἀρχιτέκτονας τῆς πρώτης μεγάλης νίκης τῶν συμμαχικῶν δυνάμεων κατὰ τοῦ ἰταμοῦ Μπενῖτο.
Μὲ μόνη τὴν εὐχὴ τῆς μάνας, ἕνα πηγαῖο χαμόγελο στὰ χείλη καὶ ἕνα μικρὸ εἰκόνισμα τῆς Ὑπεραγίας ὑπὸ μάλης, τὰ ἔνοπλα παλληκάρια τοῦ Βασιλέως μέσα στὰ χιονισμένα βουνὰ τῆς Πίνδου ἔτειναν τὶς ἀδήριτες ξιφολόγχές τους ἔναντι τοῦ ἐχθροῦ καὶ ἔδωσαν σάρκα καὶ ὀστᾶ στὸ βροντερὸ ΟΧΙ τοῦ Πατέρα τῆς Νίκης. Τὸ Μόροβα, ἡ Τρεμπεσίνα, τὸ Καλπάκι, ἡ Κορυτσὰ καὶ οἱ κάμποι τῆς Χειμάρρας γέμισαν ἀπὸ τὰ σκέλη τῶν πύλινων μεραρχιῶν ἑνὸς φρενοβλαβοῦς τυραννίσκου.
Παρὰ τὰ ψεύδη τῶν ἀπάτριδων κατσαπλιάδων, οἱ ἔνδοξοι στρατιῶτες τοῦ ἀλβανικοῦ μετώπου γαλουχημένοι στὰ Ἐθνικὰ ἰδεώδη μιᾶς Ἑλλάδος ἡρώων καὶ ἀγωνιστῶν δὲν ἤλεγξαν τὴν πολιτικὴ ταυτότητα τοῦ εἰσβολέως, πρὶν τὸ μολύβι τους τρυπήσει ἀνεπιστρεπτὶ τὸ κορμί του. Θὰ ὑπερασπίζονταν μὲ τὸ αἷμα τὶς οἰκογένειες, τὴν Ἐλευθερία τῆς Πατρίδος καὶ τὴν πίστη τὴν πατρῴα, ἀκόμα κι ἂν οἱ Ἰταλοὶ ἦσαν σοβιετικοὶ ἢ θιασῶτες τῆς δημοκρατίας. Ὁ Μπάρμπα-Γιάννης μὲ τὸ διαμέτρημα καὶ τὸ παράδειγμά του ταπείνωσε ἕναν γίγαντα, ἀνέδειξε μία ἀπαράμιλλη γενεὰ ἀνδρείων καὶ προστέθηκε ἐπαξίως στοὺς τελευταίους μεγάλους Ἕλληνες τῆς Φυλῆς μας, ποὺ δὲν προσκύνησαν ἕναν ἀδίστακτο κατακτητή. Τὸ ἀνάστημα τῶν σημερινῶν ῥαγιάδων, ποὺ καταργοῦν παρελάσεις καὶ δοξολογίες, ὠχριᾷ μπροστὰ στὸ μέγεθος τοῦ νικητοῦ τοῦ Ντοῦτσε.
Ὕψιστο χρέος μας τὸ ΟΧΙ τοῦ Πατρὸς Μεταξᾶ νὰ γίνει στάση ζωῆς τῶν Ἑλλήνων τοῦ σήμερα, ἕνας αἰώνιος ὁδοδείκτης Ἀντίστασης και Ἀντεπίθεσης!
~ Ἐμὸν περσινὸ κείμενο ἐκ τοῦ ὁποίου δὲν θὰ ἤλλαζα οὔτε λέξη ~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου