Το 1954, ο Μ. Στεφανόπουλος διαπράττει φόνο εκ προμελέτης (γιατί έτσι του την έδωσε) σκοτώνοντας στον Λαιμό Βουλιαγμένης έναν άντρα που βρισκόταν εκεί με την σύντροφό του. Ομολογεί, δικάζεται και εκτελείται με τουφεκισμό στην θέση Τούρλος των Κυκλάδων.
Το 1972, ο Β. Λυμπέρης διαπράττει φόνο εκ προμελέτης σκοτώνοντας την σύζυγο του, την πεθερά του και τα δύο παιδιά του. Ομολογεί, δικάζεται και εκτελείται με τουφεκισμό στο πεδίο βολών εφέδρων αξιωματικών.
Προφανώς το 1954 και το 1972, το κράτος μας ήταν ‘’οπισθοδρομικό’’, ‘’φασιστικό’’, ‘’ανάλγητο’’, ‘’τριτοκοσμικό’’ και όποιο άλλο επίθετο θέλεις…
Από το 1993 (με τον νόμο 2172) η θανατική ποινή καταργήθηκε διότι είμαστε ‘’Ευρωπαίοι’’, ‘’μοντέρνοι’’, ‘’ανθρωπιστές’’ και το κράτος λέει δεν ‘’εκδικείται’’, αλλά ‘’σωφρονίζει’’. (Κι εγώ νόμιζα ότι μόνο οι ανήλικοι σωφρονίζονται…)
Αποτέλεσμα: Σήμερα, ο πάσας ένας, έχων σώας τας φρένας ή και ψυχάκιας (δεν με ενδιαφέρει) σκοτώνει την γυναίκα του, κρεμάει τον σκύλο του, αφήνει ανάπηρη την Μυρτώ, βιάζει, σκοτώνει και πετάει το πτώμα της άλλης κοπέλας στα βράχια, μπαίνει στο σπίτι της γιαγιάς και της σιδερώνει το πρόσωπο για να της πάρει την σύνταξη, σκοτώνει την φοιτήτρια και ομολογεί ότι τον διέγειρε ο κτύπος των τακουνιών της (κι εμένα με διεγείρει ο κτύπος των τακουνιών, αλλά δεν έχω φανταστεί να σκοτώσω) και ότι άλλο ιδιαζόντως ειδεχθές έγκλημα κάνει. Στην χειρότερη, δικάζεται σε ισόβια κάθειρξη που ως γνωστόν (και μην το αναλύσουμε γιατί βαριόμαστε) δεν εκτίει ποτέ! Εν τω μεταξύ τα θύματα που τους έχει αφαιρεθεί η ζωή βρίσκονται στα οστεοφυλάκια των νεκροταφείων με μεταλλικά κουτιά γεμάτα αράχνες.
Σημείωση: Ως γνωστόν σε μερικές Πολιτείες της Αμερικής οι εγκληματίες κατά της ανθρώπινης ζωής, οδηγούνται στην ηλεκτρική καρεκλίτσα. Κι εγώ αποκαλώ τους Αμερικανούς βαρβαρούληδες. Το παίρνω πίσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου