ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΤΩΝ ΡΑΜΕΣΙΔΩΝ

Γράφει ο Σπίνος Κωνσταντίνος

 ΕΝΑ ΑΙΝΙΓΜΑ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΡΑΜΕΣΙΔΩΝ

 

Το 1880 η σκαπάνη του διακεκριμένου Ελβετού αιγυπτιολόγου Henri Edward Naville (Ένρι Έντουαρντ Ναβιλλέ 1844-1926), έφερε στο φως την βασιλική πόλη των Ραμεσιδών, την Λεοντόπολη ή Λεόντων Πόλις γνωστή και ως Τελ-ελ-Γιαχουντία,  ΒΑ του Καΐρου. Μεταξύ των σπουδαίων ευρημάτων ήταν και τα ανάκτορα του 2^ου Φαραώ της 20^ης δυναστείας της Αιγύπτου, Ραμσή Γ΄, ο οποίος βασίλεψε στην Αίγυπτο κατά το χρονικό διάστημα 1198-1166. Οι τοίχοι του ανάκτορου ήταν διακοσμημένοι με έγχρωμα πλακίδια, τα οποία παρουσίαζαν μια ιδιαίτερη ιδιομορφία. Στην πίσω όψη των πλακιδίων ήταν χαραγμένα γράμματα του ελληνικού φωνητικού αλφαβήτου, είτε για να ορίζεται η θέση τους, είτε ως αρχικά του τεχνίτη.

Και τότε τέθηκε το μεγάλο ερώτημα. Πως είναι δυνατόν να γράφονται σύμβολα του ελληνικού αλφαβήτου, το οποίο κατά την κρατούσα επιστημονική (;) άποψη δεν υπήρχε κατά τον 12 αιώνα π.Χ. αιώνα, αφού υποτίθεται ότι ανακαλύφθηκε 4 ή 5 αιώνες αργότερα;

Ειρήσθω εν παρόδω, ακόμα και σήμερα η κρατούσα

επιστημονική άποψη είναι ότι οι Δωριείς που έφθασαν στην Ελλάδα το 1125 π.Χ. δεν διέθεταν γραφή, κατέστρεψαν τους Μυκηναΐους και μαζί τους και την γραφή τους. Ακολούθησαν 300 έτη χωρίς γραφή έως ότου περί το 800 π.Χ. παρέλαβαν το αλφάβητο από τους Σημιτοφοίνικες.

Το πρόβλημα απασχόλησε έντονα τους σημαντικότερους γλωσσολόγους, αιγυπτιολόγους αρχαιολόγους της εποχής, οι οποίοι δέσμιοι της συμβατικής ιστορίας που θέλει το ελληνικό αλφάβητο ανύπαρκτο εκείνη την εποχή, δεν μπόρεσαν ή δεν ήθελαν να δώσουν λύση. Απλώς χαρακτήρισαν το ανακύπτον θέμα «ιστορικόν αίνιγμα» και το άφησαν ως να μην υπήρχε. Δεν τους άφησε όμως εκείνο.

 

ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ

 

Σαράντα οκτώ χρόνια μετά, το 1928, στην περιοχή Καντίρ στο Δέλτα του Νείλου, η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως ένα ακόμη ανάκτορο των Ραμεσιδών, κατά εκατό περίπου χρόνια αρχαιότερο του προηγουμένου. Και σ’ αυτό βρέθηκαν πάλιν πλακίδια με τις βασιλικές σφραγίδες και εγχάρακτα γράμματα του κλασσικού ελληνικού αλφαβήτου. Το «ιστορικό αίνιγμα» επανήλθε στο προσκήνιο. Νέες συζητήσεις, καινούργια συγγράμματα, συνέδρια. Λύση δεν δόθηκε με αποτέλεσμα «το πρόβλημα παραμένει ελπίζοντας πως κάποια μέρα να λυθεί».

Το πρόβλημα όμως αντί να λυθεί έγινε εντονότερο, όταν λίγα έτη αργότερα, ήλθε στο φως μια νεκρόπολη. Οι τάφοι ήταν ελληνικής τεχνικής, οι δε νεκροί δεν είχαν μουμιοποιηθεί, όπως συνήθιζαν οι Αιγύπτιοι. Τα σχέδια στα φέρετρα είχαν ελληνική τεχνοτροπία. Οι ανασκαφές συνεχίσθηκαν και έφεραν στο φως δεύτερο κοιμητήριο, όπου τα ονόματα  των ενταφιασμένων είναι ελληνικά: Γλαυκίας, Αγαθοκλής, Ωνέσιμος, Αριστόβουλος,  κ.α.  Η νεκρόπολη διαπιστώθηκε  ότι άρχισε να λειτουργεί επί Φαραώ Σέτναχτ, πατέρας του Ραμσή Γ΄ και συνέχισε έως και επί Ραμσή Στ΄. Επιπλέον στο μέχρι τώρα «ιστορικό αίνιγμα» του ελληνικού αλφαβήτου προστέθηκε και η παρουσία Ελλήνων στην Αίγυπτο τον 14^ο αιώνα π.Χ. ενώ η συμβατική ιστορία θέλει την εγκατάσταση των Ελλήνων τον 7^ο αιώνα π.Χ. επί βασιλείας του Ψαμμήτιχου. 

 

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΛΗΜΑΤΟΣ

 

Άλυτο αίνιγμα δεν υπάρχει. Το «άλυτο» οφείλεται στο ό,τι οι «ειδικοί» παραμένουν δέσμιοι των θέσεων της κρατούσης ιστορικής αντιλήψεως. Εάν απηλλάσσοντο από τα δόγματα θα εύρισκαν αμέσως την λύση. Το χειρότερο όμως είναι ότι οι δήθεν ειδικοί προσπάθησαν με διασκεδαστικές έως εξοργιστικές  απόψεις να εξηγήσουν την παρουσία των Ελλήνων και κατ’ επέκταση του ελληνικού αλφαβήτου από τον 14^ο π.Χ αιώνα στην Αίγυπτο.

 Έτσι λοιπόν οι υποκριτές και Φαρισαίοι και πρωταγωνιστές της αρλούμπας, με ένα καταιονισμό ανελλήνιστης πλαστογραφίας, ανθελληνικής κιβδηλείας, και μπουρδολογικής ανεπιστημοσύνης έγιναν πλασιέ μιας στρεβλής και απρόσωπης εικόνας που σκοπό είχε την εξουδετέρωση ή έστω την μείωση του παγκόσμιου Ελληνικού Πολιτισμού.

Για να δικαιολογήσουν την αβελτηρία τους άρχισαν να ρίχνουν μύδρους, ευτυχώς άσφαιρους.  Και ίσως να μην τους ένοιαζε, γιατί ξέρουν ότι οι μπούρδες τους είναι τυλιγμένες στην συσκευασία του πανεπιστημιακού τους τίτλου:

Αρχικά είπαν: «Ίσως κατά τον 3^ο αιώνα π.Χ., οι Πτολεμαίοι να ανήγειραν το ανάκτορο ως μνημείο του Ραμψή Γ΄, οπότε και χρησιμοποίησαν τα εν λόγω πλακίδια». Η ανοησία αυτή απερρίφθη μετ’ επαίνων  διότι ουδαμού αναφέρεται τέτοιο έργο των Πτολεμαίων, ενώ τα πλακίδια φέρουν την προσωπική σφραγίδα του Ραμψή Γ΄. Επιπλέον η χρονολόγηση των ανακτόρων και των νεκροπόλεων έδειξαν ως χρονολογία κτίσεως τον 14^ο αιώνα π.Χ.

Μια δεύτερη ανοησία ενός εκ των ειδικών επιστημόνων ήταν η εξής: «Ίσως οι Πτολεμαίοι αναστήλωσαν το ανάκτορο». Η πρόταση απερρίφθη παταγωδώς, γιατί ήδη υπήρχε η εργασία του Αιγυπτιακής καταγωγής αιγυπτιολόγου Μαχμούτ Χάμζα, ο οποίος αναστήλωσε το Καντιρ και έγραφε ότι:  «Ανάκτορα και κοιμητήρια ανήκουν αναμφισβητήτως στην εποχή του Ραμψή Γ΄ χωρίς το ελάχιστο ίχνος Πτολεμαϊκής αναστηλώσεως».

Το κακό τρίτωσε με τον Βρετανό Αιγυπτιολόγο Sir William Matthew Flinders Petrie, ο οποίος εξέφρασε την υπόθεση ότι πρόκειται για άγνωστο αιγυπτιακό αλφάβητο που αργότερα υιοθέτησαν οι Έλληνες! Η ανοησία αυτή απερρίφθη δια βοής, (ίσως έπεσαν και μούτζες), διότι θα έπρεπε να δεχθούμε ότι οι Αιγύπτιοι βρήκαν την φωνητική γραφή, αλλά συνέχισαν να γράφουν με ιδεογράμματα και συλλαβογράμματα και την χρησιμοποίησαν μόνον στην οπίσθια όψη των πλακιδίων! Επί πλέον έδωσαν ελληνικά ονόματα στους ενταφιασμένους Αιγυπτίους!

Μια τέταρτη ανοησία ακούσθηκε από τον G. Moller, ο οποίος ισχυρίσθηκε ότι: «Τα εκληφθέντα ως ελληνικά σύμβολα, είναι της αιγυπτιακής ιερατικής γραφής». Όμως παρά τις πεισματώδεις προσπάθειες δεν βρέθηκε η παραμικρή ομοιότητα μεταξύ της «ιερατικής και ελληνικής γραφής». Επί πλέον, η «Αιγυπτιακή Ιερατική», έχει δέκα χιλιάδες σύμβολα. Γιατί από αυτά επέλεξαν μόνον δυο δεκάδες και τα επαναλάμβαναν;

Στις ανοησίες των δήθεν ειδικών επιστημόνων προστέθηκε και η πλέον εξωφρενική που διατυπώθηκε από τον Εβραϊκής καταγωγής δήθεν ψυχαναλυτή, Immanuel Velikovsky, ο οποίος πρότεινε (άκουσον – άκουσον), να διαστρεβλώσουμε την Ιστορία και δεχθούμε ότι ο Ραμσής Γ΄ έζησε τον 4^ο αιώνα π.Χ (;;;) και όχι τον 12^ο αιώνα π.Χ, οπότε υπήρχε το ελληνικό αλφάβητο και δικαιολογείται η παρουσία των Ελλήνων στην Αίγυπτο. Έτσι όμως  παριέκοπτε την ιστορία των Αιγυπτίων και των άλλων αρχαίων λαών κατά 850 έτη, ενώ ταυτοχρόνως επιμήκυνε την ιστορία των Εβραίων ομοφύλων του! Φυσικά η άποψη αυτή μόνο γέλωτες προκάλεσε και απερρίφθη στην γένεσή της.

Τελικά ο ανεκδιήγητος Immanuel Velikovsky διετύπωσε την άποψη ότι η παρουσία του αλφαβήτου και των Ελλήνων στην Αίγυπτο του 14^ου π.Χ. αιώνα, ανήκει στα … «παραψυχολογικά φαινόμενα».

 

ΤΟ ΑΛΥΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΛΥΘΕΙ

 

Αν και τα πειστήρια ήταν ατράνταχτα το αίνιγμα παρέμεινε άλυτο. Θα λυθεί όταν οι δήθεν ειδικοί επιστήμονες ξεφύγουν από τις καθιερωμένες αρχές της δογματικής ιστορίας και δουν την αλήθεια κατάματα.

Η παρουσία των Ελλήνων στην Αίγυπτο χάνεται στην αχλή της προϊστορίας. Ο Διόνυσος, η Ινώ, ο Περσεύς, ο Ηρακλής, ο Μενέλαος επεσκέφθησαν από την προκατακλυσμιαία εποχή την Αίγυπτο. Οι δίδυμοι αδελφοί Δαναός και Αίγυπτος βασίλευσαν στην Αίγυπτο. Ο Ακτίς ο Ρόδιος (Ακτίνος) ηγήθηκε συμπατριωτών του και κατέφυγαν στην Αίγυπτο για να σωθούν από τον επερχόμενο κατακλυσμό του 9.564 π. Χ. τον οποίον είχαν προβλέψει.   

Επιπλέον ας κατανοήσουν ότι τα σύμβολα του ελληνικού αλφαβήτου που βρέθηκαν στα ανάκτορα των δύο βασιλικών πόλεων της Αιγύπτου και στις πλησίον νεκροπόλεις του 14^ου και 12^ου π.Χ. αιώνων σημαίνουν, ότι ήδη εκείνη την εποχή οι Έλληνες διαθέτουν, άγνωστο από πότε, το φωνητικό αλφάβητο. 

Θα πρέπει να βρεθεί τρόπος ώστε να αντιμετωπιστούν επιστημονικά όλοι αυτοί οι κήρυκες της ισοπεδωτικής ανοησίας που με το στείρο αντι αρχαιο Ελληνισμό δεν χανουν την ευκαιρία να χρησιμοποιούν  παραληρηματικές  ατάλαντες μεθόδους. Διότι η βλακεία είναι ανίκητη όταν συνοδεύεται από άγνοια και ημιμάθεια και γίνεται ένα ισχυρό κοκτέιλ εναντίον της λογικής, όποτε είναι αδύνατον να αντιμετωπιστεί. Εξάλλου η ελληνοφοβία είναι βαριά και ανίατη ψυχική διαταραχή. Οι ασθενείς φοβούνται και μισούν οτιδήποτε θυμίζει Ελλάδα.

Άρα, ουδέν «ανεξήγητο».

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

ΕΥΔΟΚΙΑ ΜΑΚΡΕΜΒΟΛΙΤΙΣΑ – ΙΩΝΙAΣ «Ανέκδοτα», Villoison, Venetiis, 1781

Naville Ed: The Mound of the Jew and the City of Onias 1890

Lewis T: Tel – el – Yahoudeh 1801

Bornal M. Cadmean Letters                             

Άρθρο Γεωργίου Γεωργαλά στο περιοδικό «ΕΛΛΗΝΟΡΑΜΑ»: ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΤΩΝ ΡΑΜΕΣΙΔΩΝ