Καταπέλτης ο Θάνος Ασκητής: «Είμαι απόλυτος. Ζευγάρι είναι ο άνδρας κι η γυναίκα που κυοφορούν και γεννούν»

 

Ο Στέφανος Κασσελάκης μπορεί να πει κάποιος ότι είναι ένα “φαινόμενο”. Μπορεί να είναι μια πολιτικά κατασκευασμένη φιγούρα. Μπορεί να είναι μια σκόπιμη συμπεριφορά κάποιων άλλων παραγόντων. Όπως και να το δούμε ο Κασσελάκης έδειξε ότι μπόρεσε να πείσει την κοινωνία του δεύτερου μεγαλύτερου κόμματος της χώρας να τον κάνει Πρόεδρο. Αυτό για μένα έχει βαθύ προβληματισμό. Τελικά τι είναι πολιτική; Ποιοι είναι αυτοί που την εκφράζουν; […]

Το σεξαπίλ και η προσωπική ζωή του Στέφανου Κασσελάκη έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην επιτυχία του. Πρέπει να φύγουμε από νευρώσεις και φοβίες μας. Η ομοφυλοφιλία είναι πραγματική, είναι υπαρκτή, είναι μια φυσιολογική συμπεριφορά στη σύγχρονη κοινωνία και δεν πρέπει να μένουμε στα κλασικά στερεότυπα, ότι ο πατέρας και η μητέρα, ο άνδρας και η γυναίκα είναι τα πρότυπα».

Θάνος Ασκητής: «Ζευγάρι είναι ο άνδρας και η γυναίκα που κυοφορούν και γεννούν»

Όσον αφορά την τεκνοθεσία εμφανίστηκε αρνητικός λέγοντας:

«Δεν θα “χειροκροτούσα” τον γιο μου αν μου έλεγε ότι είναι γκέι και θέλει παιδί. Γιατί το “θέλω παιδί” σημαίνει είτε ότι θα υιοθετήσουν ένα παιδί, άρα δεν θα έχει δικό του παιδί ή θα πρέπει να βρεθεί μια γυναίκα για να περάσει το γονίδιό του. Για έμενα, το γονίδιο δεν μεταφέρεται από δυο συστήματα ομόφυλα», συμπλήρωσε ο Θάνος Ασκητής.

«Ο γάμος είναι θεσμός, που δίνει το νόημα στο ζευγάρι. “Ζευγάρι” και είμαι απόλυτος σε αυτό είναι ο άνδρας και η γυναίκα που κυοφορούν και γεννούν», πρόσθεσε.

«Η γυναίκα “ξεχνάει” ότι θέλει παιδί…!»

Μιλώντας για την σύζυγό του είπε πως, «μαζί με τη σύζυγό μου διατηρήσαμε τη σχέση μας, αν και είχαμε “σύννεφα” και φορτίσεις. Δεν υπάρχει ”τέλεια σχέση”, έχοντας καταγράψει το ιστορικό μου 70.000 ζευγάρια. Στην ερώτηση αν υπάρχει απιστία στα ζευγάρια, η απάντηση είναι «ναι”. Ένας γάμος μπορεί να συνεχιστεί αν ξεπεραστεί η απιστία».

Και συνέχισε:

«Η γυναίκα μεγαλώνοντας θέλει τρία πράγματα: ασφάλεια, ένα παιδί (γιατί το ξεχνάει η ίδια ότι το θέλει, γιατί έχει καταπιεστεί πολύ από το σύγχρονο τρόπο ζωής, την καριέρα και την αυτονομία της και αφήνει πίσω αυτό που το γονίδιο της λέει ότι “οφείλεις να γίνει μητέρα”) και φροντίδα. […] Είναι τραγικό να λέμε ότι θα ζήσουμε κάποιον εφ’ όρου ζωής. Αν αύριο δεν θέλω να ζήσω με κάποιον, ανοίγω την πόρτα και φεύγω, είναι μήνυμα ωριμότητας χωρίς να βασανίζει ο ένας τον άλλον», κατέληξε.