Αναχαίτιση της καταπτώσεως του ηθικού.

Αν ο «πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα», όπως θεωρεί η σχολή των ρεαλιστών στον χώρο των διεθνών σχέσεων (Σουν Τζου, Θουκυδίδης, Κλαούζεβιτς), ο υβριδικός πόλεμος μπαίνει σαν σφήνα μεταξύ των δύο. Δεν υπάρχει λόγος να πολεμήσεις, αν κερδίζεις όσα στοχεύεις, μόνο με την απειλή του πολέμου.

Ο Ρώσος πράκτορας Γιούρι Μπεζμένωφ αποστάτησε στη Δύση. Το 1970 μεταμφιέστηκε σε χίππυ και πήγε από την Ινδία όπου υπηρετούσε, στην Αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα. Μετά από ενδελεχή εξέταση του δόθηκε πολιτικό άσυλο αρχικά στον Καναδά και από το 1983 στις ΗΠΑ.

Έγραφε με το ψευδώνυμο Τόμας Σούμαν εξήγησε τον τρόπο με τον οποίον δρούσαν οι Σοβιετικές μυστικές υπηρεσίες. Μόνο κατά ένα ποσοστό 15% ασχολούνταν με κατασκοπεία του τύπου των ταινιών του James Bond. Κατά το 85%, η εργασία στην KGB εστιαζόταν στην υπονόμευση κρατών (subversion). Το σχέδιο έχει πέντε φάσεις: 1. αποδυνάμωση του ηθικού / εξαχρείωση, 2. αποσταθεροποίηση, 3. κρίση, 4. εμφύλιος πόλεμος ή εξωτερική επέμβαση, και 5. ομαλοποίηση.

Σε κάθε κοινωνία υπάρχουν διαλυτικά στοιχεία: αντιπολιτευόμενοι, ψυχωτικοί, εγκληματίες, πράκτορες έναντι αμοιβής, ιδεολόγοι, χρήσιμοι ηλίθιοι, ευάλωτοι σε εκβιασμούς κλπ. Πολλοί θα ήθελαν να πλήξουν το έθνος-κράτος, για διαφορετικούς λόγους. Η «φροντίδα» όσων εκπονούν ένα τέτοιο σχέδιο, είναι να ευθυγραμμίσουν αυτές τις δράσεις προς την ίδια (διαλυτική) κατεύθυνση. Δεν είναι να τα οργανώσουν όλα από το μηδέν.

Η πρώτη φάση είναι η σημαντικότερη και μακροβιότερη. Διαρκεί τουλάχιστον 15-20 χρόνια, ώστε να εκπαιδεύσει καταλλήλως μία ολόκληρη γενιά ανθρώπων. Σύμφωνα με τον Σοβιετικό πράκτορα, στοχεύει να πλήξει τη χώρα-στόχο σε πέντε επίπεδα: θρησκεία, παιδεία, δημόσια διοίκηση, σώματα ασφαλείας και διατήρησης της τάξης (στρατός, δικαιοσύνη), και εργασιακές σχέσεις. Εκφυλίζει τα ιερά, τις αξίες, τις θεμελιώδεις αναφορές της κοινωνίας και τον τρόπο που λειτουργεί, δια του κατακερματισμού, της απαξίωσης, της απόσπασης της προσοχής στα επουσιώδη. Αδυνατείς να πείσεις τους διπλανούς σου ακόμη και για κάτι προφανές.

Ταυτόχρονα, προετοιμάζει το έδαφος για την δεύτερη φάση της αποσταθεροποίησης, κατά την οποία σπάει η κοινωνική ειρήνη και κλιμακώνονται οι εσωτερικές τριβές. Οι άνθρωποι έχουν πλέον υποστεί έναν επηρεασμό ψυχολογικής φύσης, όπου απλώς αναμένουν την καταστροφή ως σωτηρία. Όπως λέει η αγγλική έκφραση, έχουν γίνει «conditioned» στην υποδούλωση. Όπως τα σκυλιά του Παβλώφ.

Κατόπιν, δημιουργείται μία κρίση, και οδηγείται το κοινωνικό σώμα στην επείγουσα αναζήτηση ενός ηγέτη-σωτήρα ή ξένης δύναμης. Ανάλογα με τις συνθήκες το επόμενο βήμα είναι εμφύλιος ή εξωτερική επέμβαση, με κατάληξη την επιστροφή στην κανονικότητα.

Τα τελευταία αυτά βήματα, δεν είναι εφαρμόσιμα στην περίπτωση των σχέσεων Ελλάδας-Τουρκίας, όμως τα υπόλοιπα τα θυμήθηκα αυτές τις ημέρες, όταν τρόμαξα από τον αριθμό και την ευθύτητα των ανθρώπων διαφορετικών πολιτικών αποχρώσεων και κοινωνικής διαστρωμάτωσης, οι οποίοι φαίνεται να υποστηρίζουν την υποταγή της Ελλάδας στις τουρκικές ορέξεις, στην περίφημη «συνεκμετάλλευση». Άλλοι το κάνουν ωμά, άλλοι κρύβονται πίσω από τις λέξεις.

Δεν ισχυρίζομαι ότι η Ελλάδα υπέστη κάποια τέτοια οργανωμένη υπονόμευση από ξένο παράγοντα. Τα φαινόμενα όμως δείχουν ότι έχουμε οδηγηθεί σε ένα όμοιο αποτέλεσμα. Πριν από περίπου ένα τέταρτο του αιώνα αναδύθηκε μία τάση, η οποία μπόλιασε παντού, οριζόντια και κάθετα την ηττοπάθεια. Σήμερα, συντονίζονται όχι μόνο οι συνήθεις ύποπτοι, αλλά πολύ περισσότεροι άνθρωποι του λόγου και της πολιτικής στην κατεύθυνση μίας εθελουσίας υποδούλωσης με τα χαρακτηριστικά της μοιρολατρίας.

Οι απονευρωμένοι Έλληνες πρέπει να αντισταθούν. Να ανασύρουν αντισώματα. Όχι, δεν επέστρεψε ο νόμος της ζούγλας. Δεν πετάει η ανθρωπότητα τον πολιτισμό της στα σκουπίδια. Απορρίπτεται ο εκφοβισμός. Απορρίπτεται η «συνεκμετάλλευση».

Πηγή – http://www.antibaro.gr/article/25348