Πριν από λίγες μέρες έπεσε στα χέρια μου ένα λογοτεχνικό βιβλίο με τίτλο «Οι Κόκκινοι Βαρκάρηδες» το οποίο όμως έχει βασιστεί σε κάποια αληθινά γεγονότα.Είμαι λάτρης τέτοιων μυθιστορημάτων και στην κυριολεξία το διάβασα μέσα σε λίγες ώρες. Ο Θανάσης Σκρουμπέλος έχει γράψει μια πολύ ωραία ιστορία, αλλά τούτο δω το κείμενο δεν γράφεται για να διαφημίσω το βιβλίο και τον συγγραφέα αλλά για τα ευρήματα που υπάρχουν μέσα στις σελίδες του. Το βιβλίο περιγράφει μια ιστορία αγάπης ανάμεσα σ’ ένα φίλαθλο του Ολυμπιακού και μια φίλαθλου του Παναθηναϊκού που ήταν μέλη της κόκκινης και πράσινης πρόγκας αντίστοιχα (οι οργανωμένοι της εποχής) και είναι βασισμένο στα πρώτα σοβαρά επεισόδια που έγιναν ανάμεσα στους φιλάθλους των δυο ομάδων το 1930!!!!
Θα σας περιγράψω τι είχε γίνει πριν από 81 χρόνια για να καταλάβετε λίγο από τον τίτλο αυτού του άρθρου. Την 1 Ιουνίου 1930, ο Παναθηναϊκός υποδέχθηκε τον Ολυμπιακό στο γήπεδο της Λεωφόρου με τους φιλάθλους των δυο ομάδων να πηγαίνουν στο γήπεδο και τους «ερυθρόλευκους» να κουβαλάνε μαζί τους ένα πράσινο φέρετρο. Όλα στα πλαίσια της πλάκας και χωρίς να υπάρχουν σκηνές βίας. Ο Παναθηναϊκός είχε επικρατήσει 8-2 με τον Άγγελο Μεσσάρη να κλέβει την παράσταση από τους αδερφούς Ανδριανόπουλους.
Κάποιες μαρτυρίες λένε ότι και τότε υπήρξαν επεισόδια και ότι το φέρετρο έγινε κομμάτια, αλλά ο συγγραφέας του συγκεκριμένου βιβλίου δημοσιεύει μαζί και εφημερίδες της εποχής που δείχνουν ότι τα σοβαρά επεισόδια έγιαναν οχτώ μέρες μετά και πιο συγκεκριμένα την 9η Ιουνίου 1930, την επομένη της νίκης του Παναθηναϊκού στη Θεσσαλονίκη επί του Άρη με 1-4.
750 φίλαθλοι του Παναθηναϊκού επέστρεφαν στην Αθήνα με το πλοίο ΜΑΙΡΗ Μ. κι έχοντας μαζί τους και τον αρχηγό του Ολυμπιακού Γιώργο Ανδριανόπουλου τον οποίο ο Παναθηναϊκός είχε καλέσει στο ταξίδι! Στο λιμάνι του Πειραιά είχαν μαζευτεί φίλαθλοι και των δυο ομάδων με τους «ερυθρόλευκους» να είναι οι περισσότεροι.
Όταν το πλοίο μπήκε στο λιμάνι του Πειραιά, ο πλοίαρχος είχε τη φαεινή ιδέα να χτυπήσει την κόρνα οχτώ φορές θέλοντας να… πικάρει τους φιλάθλους του Ολυμπιακού κι αμέσως ακολούθησαν κάποια ταξί της Αθήνας που είχαν πάει στο λιμάνι για να παραλάβουν τους εκδρομείς. Το λιμάνι έγινε αμέσως πεδίο μάχης και τα επεισόδια κράτησαν για πολλές ώρες και με μεγάλες καταστροφές ακόμα και στο τρένο που θα πήγαινε τον κόσμο από τον Πειραιά στην Αθήνα.
Αποτέλεσμα αυτών των επεισοδίων ήταν το παιχνίδι του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό που θα ακολουθούσε στο Ποδηλατοδρόμιο να γίνει παιχνίδι μεγάλης επικινδυνότητας. Η Πολιτεία σήκωσε τα χέρια ψηλά και ο αστυνομικός διευθυντής του Πειραιά δήλωσε ότι δεν μπορεί να διασφαλίσει την ομαλή διεξαγωγή του αγώνα, ενώ την ίδια απάντησε έδωσε και ο αστυνομικός διευθυντής Αθηνών όταν έπεσε στο τραπέζι η πρόταση το παιχνίδι να γίνει στην έδρα του Παναθηναϊκού. Αποτέλεσμα; Οι δυο «αιώνιοι» να βρεθούν αντιμέτωποι στο γήπεδο του Άρη στη Θεσσαλονίκη με φιλάθλους και των δυο ομάδων, οι οποίοι όμως θα έπρεπε να πάνε στο γήπεδο χωρίς σημαίες και πανό! Ο Παναθηναϊκός κέρδισε κι αυτό το παιχνίδι και κατέκτησε το πρωτάθλημα χωρίς να συμβεί κάτι άλλο.
81 χρόνια μέτρα συγχωρέστε μου την έκφραση αλλά τα ίδια σκατά βλέπουμε και γι’ αυτό επιτρέψτε μου να πω ότι δεν φταίει ο απλός κόσμος, ο θεατής, ο φίλαθλος, ο οπαδός ή όπως αλλιώς θέλετε να τον πείτε. Άλλοι φταίνε κι άλλοι χρησιμοποιούν τον αθλητισμό.
81 χρόνια δεν έχει βρεθεί λύση ή μάλλον καλύτερα, κάποιοι δεν θέλουν να βρεθεί λύση γιατί δεν βολεύει, δεν θα μπορούν έτσι να κάνουν τις δουλίτσες τους.
Υ.Γ. Δεν αναφέρομαι στα αφεντικά των ομάδων. Αλλού είναι το πρόβλημα κι άλλοι οι υπαίτιοι.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου