Η ημέρα περιβάλλοντος τιμήθηκε ιδιαίτερα, κι όμως;
Το περασμένο Σαββατοκύριακο (4/6 -5/6/2011), έγινε ένα διήμερο περιβαλλοντολογικής αφύπνισης με διάφορες εκδηλώσεις απ’ το Δήμο Μεγαρέων. Αιτία βέβαια, ήταν η παγκόσμια ημέρα του περιβάλλοντος. Κι όμως!
Κι όμως, υπάρχουν βαθιές πληγές που τραυματίζουν θανάσιμα το υπέροχο περιβάλλον της Μεγαρικής περιοχής που είναι τόσο σημαντικό, με την πανάρχαια ιστορία του, την ημιορεινή/ορεινή αγνή φύση του, τις δαντελένιες ακρογιαλιές του και την πόλη των Μεγάρων με τα αμέτρητα χαρακτηριστικά νησιώτικα σοκάκια. Ναι, το ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον όλου του Δήμου των Μεγάρων θα μπορούσε να προσελκύσει πάρα πολύ ξένο κόσμο, ώστε να το γνωρίσει, να το αγαπήσει και να το λατρέψει.
Κι όμως, για τούτη την ‘’άγνοια’’ δυστυχώς δεν ευθύνονται τόσο οι απλοί δημότες, όσο εκείνοι που στοχεύουν σε προσωπικά οικονομικά συμφέροντα κι όχι μόνο…
Σχεδόν, όλος ο κάμπος της Μεγαρικής γης, είναι υπό την παράνομη κατοχή των δυο-τριών ‘’περιβολάρηδων’’ που με το -έτσι γουστάρω- μπαίνουν στα χωράφια του ελαιώνα, σπέρνουν και ρίχνουν χημικά φάρμακα αλόγιστα.
Από τη Νέα Πέραμο έως την Κινέτα, τούτη η αρνητική κατάσταση γίνεται έντονη τα πρωινά του καλοκαιριού και σχεδόν αποπνικτική (για τους κατοίκους που βρίσκονται στις άκρες των πόλεων, των συνοικισμών), από εκείνους τους αλλοδαπούς που γυρίζουν με τα τρακτέρ και ψεκάζουν πάνω στις ελιές, ψηλά στον αέρα, κάτω στο χώμα, δηλαδή παντού!
Όταν δε, το καλοκαίρι ο άνεμος είναι δυτικός, όλο το εικοσιτετράωρο η μυρωδιά απ’ τα ορνιθοτροφία, που έχουν εγκαταστάσεις για τις ρύθμισης θερμοκρασίας στους ορνιθώνες, τότε πια αναγκάζεσαι να αλλάξεις πόλη, διότι στους τεράστιους εξαεριστήρες, δεν υπάρχουν φίλτρα και η βαριά μυρωδιά ποτίζει το κορμί σου!
Εάν εντάξουμε και τις καθημερινές μεγάλες φωτιές απ’ την περιοχή του Βλυχού που μολύνουν επικίνδυνα την υγεία και τον λιγοστό καθαρό αέρα, τότε η υποβάθμιση του περιβάλλοντος είναι παραπάνω κι από τραγική.
Δεν μπορώ να μην αναφερθώ στα βοθρολύματα, στα μπάζα και στους σωρούς απ’ τα σκουπίδια που πολύ τακτικά ‘’κοσμούν’’ τα ρέματα.
Τώρα που η οικονομική κρίση επιβάλει τη μείωση ακόμη και εκείνων των ελάχιστων εξόδων για τα θαλάσσια μπάνια των πολιτών προς τις κοσμοπολίτικες παραλίες του Αλεποχωρίου και της Κινέτας. Τώρα θαρρώ, πως πρέπει σοβαρά να σκεφτεί ο Δήμος την ανασυγκρότηση της θαυμάσιας παραλίας της Βαρέας, όπου μέχρι πριν από λίγα χρόνια, καθημερινός κατέφθαναν πούλμαν με Αθηναίους κι απολάμβαναν εκεί τα μπάνια τους…
Είναι πολλά και ανοικτά τα προβλήματα που έχει επωμιστεί η νέα καλλικρατική Δημοτική Αρχή και θα πρέπει πλέον να μην ‘’χαϊδεύονται αυτιά’’, αλλά να ‘’τραβιόνται με δύναμη’’ γιατί ο Δήμος των Μεγαρέων έχει όλα τα εχέγγυα και τις ‘’περγαμηνές’’ να συναγωνιστεί άλλες κοσμοπολίτικες ελληνικές περιοχές.
Το περασμένο Σαββατοκύριακο (4/6 -5/6/2011), έγινε ένα διήμερο περιβαλλοντολογικής αφύπνισης με διάφορες εκδηλώσεις απ’ το Δήμο Μεγαρέων. Αιτία βέβαια, ήταν η παγκόσμια ημέρα του περιβάλλοντος. Κι όμως!
Κι όμως, υπάρχουν βαθιές πληγές που τραυματίζουν θανάσιμα το υπέροχο περιβάλλον της Μεγαρικής περιοχής που είναι τόσο σημαντικό, με την πανάρχαια ιστορία του, την ημιορεινή/ορεινή αγνή φύση του, τις δαντελένιες ακρογιαλιές του και την πόλη των Μεγάρων με τα αμέτρητα χαρακτηριστικά νησιώτικα σοκάκια. Ναι, το ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον όλου του Δήμου των Μεγάρων θα μπορούσε να προσελκύσει πάρα πολύ ξένο κόσμο, ώστε να το γνωρίσει, να το αγαπήσει και να το λατρέψει.
Κι όμως, για τούτη την ‘’άγνοια’’ δυστυχώς δεν ευθύνονται τόσο οι απλοί δημότες, όσο εκείνοι που στοχεύουν σε προσωπικά οικονομικά συμφέροντα κι όχι μόνο…
Σχεδόν, όλος ο κάμπος της Μεγαρικής γης, είναι υπό την παράνομη κατοχή των δυο-τριών ‘’περιβολάρηδων’’ που με το -έτσι γουστάρω- μπαίνουν στα χωράφια του ελαιώνα, σπέρνουν και ρίχνουν χημικά φάρμακα αλόγιστα.
Από τη Νέα Πέραμο έως την Κινέτα, τούτη η αρνητική κατάσταση γίνεται έντονη τα πρωινά του καλοκαιριού και σχεδόν αποπνικτική (για τους κατοίκους που βρίσκονται στις άκρες των πόλεων, των συνοικισμών), από εκείνους τους αλλοδαπούς που γυρίζουν με τα τρακτέρ και ψεκάζουν πάνω στις ελιές, ψηλά στον αέρα, κάτω στο χώμα, δηλαδή παντού!
Όταν δε, το καλοκαίρι ο άνεμος είναι δυτικός, όλο το εικοσιτετράωρο η μυρωδιά απ’ τα ορνιθοτροφία, που έχουν εγκαταστάσεις για τις ρύθμισης θερμοκρασίας στους ορνιθώνες, τότε πια αναγκάζεσαι να αλλάξεις πόλη, διότι στους τεράστιους εξαεριστήρες, δεν υπάρχουν φίλτρα και η βαριά μυρωδιά ποτίζει το κορμί σου!
Εάν εντάξουμε και τις καθημερινές μεγάλες φωτιές απ’ την περιοχή του Βλυχού που μολύνουν επικίνδυνα την υγεία και τον λιγοστό καθαρό αέρα, τότε η υποβάθμιση του περιβάλλοντος είναι παραπάνω κι από τραγική.
Δεν μπορώ να μην αναφερθώ στα βοθρολύματα, στα μπάζα και στους σωρούς απ’ τα σκουπίδια που πολύ τακτικά ‘’κοσμούν’’ τα ρέματα.
Τώρα που η οικονομική κρίση επιβάλει τη μείωση ακόμη και εκείνων των ελάχιστων εξόδων για τα θαλάσσια μπάνια των πολιτών προς τις κοσμοπολίτικες παραλίες του Αλεποχωρίου και της Κινέτας. Τώρα θαρρώ, πως πρέπει σοβαρά να σκεφτεί ο Δήμος την ανασυγκρότηση της θαυμάσιας παραλίας της Βαρέας, όπου μέχρι πριν από λίγα χρόνια, καθημερινός κατέφθαναν πούλμαν με Αθηναίους κι απολάμβαναν εκεί τα μπάνια τους…
Είναι πολλά και ανοικτά τα προβλήματα που έχει επωμιστεί η νέα καλλικρατική Δημοτική Αρχή και θα πρέπει πλέον να μην ‘’χαϊδεύονται αυτιά’’, αλλά να ‘’τραβιόνται με δύναμη’’ γιατί ο Δήμος των Μεγαρέων έχει όλα τα εχέγγυα και τις ‘’περγαμηνές’’ να συναγωνιστεί άλλες κοσμοπολίτικες ελληνικές περιοχές.
Με εκτίμηση.
Άννα Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου