Πρώτο μέλημα της «κυβέρνησης συνευθύνης». Η προστασία της κοπριτοκρατίας.

Γράφει ο πολίτης Π. Παπαγαρυφάλλου

Στο όνομα της δήθεν ευαισθησίας στους «εργαζόμενους», η κυβέρνηση θ’ αρνηθεί στους δανειστές να εφαρμοστεί η συμφωνία ως προς τις απολύσεις υπεραρίθμων δημοσίων υπαλλήλων.

Γίνεται από όλους δεκτό ότι οι κυβερνήσεις αποτελούν τους νταβατζήδες των κοπριτών, οι οποίοι τις στηρίζουν εκλογικά.

Πρόκειται για το ανά την υφήλιο  γνωστό πελατειακό κράτος, το οποίο όχι μόνο συνετέλεσε ουσιωδώς στην οικονομική του χρεοκοπία αλλά και στην αλληλοδιαφθορά κυβερνώντων και κοπριτών.

Πρόκειται για τους κομματικούς στρατούς των...

δημοκρατικών κομμάτων, που συνολικά ανέρχονται γύρω στο 1.370.000, ενώ ο απέραντος Καναδάς διαθέτει μόνο 370.000, οι οποίοι εξυπηρετούν θαυμάσια τα εκατομμύρια των Καναδών.

Αυτό σημαίνει ότι η παραλυμένη Ελλάδα έχει ένα εκατομμύριο περισσότερους υπαλλήλους στο δημόσιο τομέα.

Επειδή όμως πολλοί – κρίνοντας επιπόλαια τους απέχοντες της ψηφορορίας και το λευκό – αγνοούν τι σημαίνει αυτό, τους παραθέτω τούτα τα νούμερα: 1.300.000 Χ 3 ψήφους = 3.900.000. Έτσι «λειτούργησε» το πελατειακό σύστημα 40 χρόνια.

Τώρα, με τα τόσα και τόσα κοινωνιοκτόνα μέτρα αυτό το περίπου 4.000.000 ψήφων στις κάλπες του συστήματος μειώθηκε.

Δεν παύει όμως ν’ αποτελεί σημαντική πηγή ψηφοθηρίας και αναπαραγωγής της κοπριτοκρατίας.

Συνεπώς το χυδαίο σύστημα δεν θα φύγει εύκολα εφ’ όσον δεν χτυπηθεί η κοπριτοκρατία, η οποία αποτελεί και τον δείκτη της αξιοκρατίας, η οποία ανασκολοπίστηκε.