Το "Δημοκρατικό" δικαίωμα της παραχαράξεως...απο το ΚΚΕ. Γράφει ο "ΙΑΣΩΝ"

 

Σε μια πρωτοφανή αλλά άκρως συνήθη για την  γνωστἠ σταλινικομμουνιστικη  ευγένεια και ήθος , πρακτική,  οι αυτοαποκαλουμενοι  «Καθηγητές» του ΠΑΜΕ δημοσίευσαν ένα κομμουνιστικό κείμενο που κατά παγία φασιστο-κομμουνιστικη τακτική βάφτισαν «αληθινή» ιστορία....

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=7098512&publDate=

http://www.902.gr/eidisi/neolaia-paideia/11763/epistoli-ekpaideytikon-toy-pame-stoys-mathites-gia-tin-25i-marti

Βεβαίως η πραγματική ιστορία έχει καταγραφεί ( ιδε εν περίληψει  και εδώ

 http://gianniotis.blogspot.gr/2012/11/blog-post_5494.html

http://wp.me/p2MKiJ-tO  )

και είναι γνωστή και στους ίδιους. Αφου οι ιδιοι ομολογούν ανερυθροιάστως τις πράξεις τους , τις συμπεριλαμβάνουν στα επίσημα κείμενα του ΚΚΕ  εχουν γίνει παγκοσμίως γνώστες από την ‘Μαύρη Βίβλο του Κομμουνισμού»  ενώ επιπλέον ,  υπερηφανεύονται  γι αυτές  με το ίδιο απαράμιλλο θράσος, όπως ο ακτιβιστής ( για να ακολουθήσουμε την κομμουνιστική ορολογία) Μρειβικ της Νορβηγίας.

Ένα μικρο αποσαπασμα εδω.

ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΚΑΙ Ο ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΣ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ.

«Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου από το 1946 έως το 1948, οι Έλληνες κομμουνιστές κατέγραψαν σε όλες τις ζώνες που ήταν υπό τον έλεγχό τους τα παιδιά και των δυο φύλων από τριών έως δεκατεσσάρων ετών. Τον Μάρτιο του 1948, τα παιδιά αυτά συγκεντρώθηκαν στις συνοριακές περιοχές και πολλές χιλιάδες οδηγήθηκαν στην Αλβανία, τη Γιουγκοσλαβία και τη Βουλγαρία. Οι χωρικοί προσπάθησαν να γλιτώσουν τα παιδιά τους κρύβοντάς τα στα δάση. 0 Ερυθρός Σταυρός, με χιλιάδες δυσκολίες, καταμέτρησε 28.296. Το καλοκαίρι του 1948, με τη ρήξη Τίτο-Κομινφόρμ, ένα μέρος των παιδιών (11.600) τα οποία κρατούνταν στη Γιουγκοσλαβία μεταφέρθηκαν, παρά τις διαμαρτυρίες της ελληνικής κυβέρνησης, σε Τσεχοσλοβακία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Πολωνία. Στις 17 Νοεμβρίου του 1948, η 3η Συνέλευση του ΟΗΕ καταδίκασε την απαγωγή των Ελληνόπουλων. Τον Νοέμβριο του 1949, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ απαίτησε την επιστροφή των παιδιών. Όλες οι επόμενες αποφάσεις του ΟΗΕ έμειναν, όπως οι προηγούμενες, χωρίς απάντηση: τα γειτονικά κομμουνιστικά καθεστώτα επέμεναν να ισχυρίζονται ότι αυτά τα παιδιά έβρισκαν καλύτερες συνθήκες ζωής στις χώρες τους παρά στην ίδια την Ελλάδα. Με λίγα λόγια, ήθελαν να πείσουν τον κόσμο ότι αυτή η εξορία ήταν μια ανθρωπιστική πράξη.

Κι όμως, η αναγκαστική εξορία των παιδιών έγινε σε τέτοιες συνθήκες φτώχιας, υποσιτισμού και επιδημιών που πολλά πέθαναν. Συγκεντρωμένα σε «παιδικά χωριά», έπρεπε να παρακολουθούν μαθήματα πολιτικής διαπαιδαγώγησης στη θέση της γενικής εκπαίδευσης. Από την ηλικία των δεκατριών ετών, ήταν υποχρεωμένα να εκτελούν αναγκαστικές εργασίες, για παράδειγμα ξεχέρσωμα στις ελώδεις περιοχές του Χαρτσάγκ στην Ουγγαρία. Η υστερόβουλη σκέψη των κομμουνιστών ηγετών ήταν να διαμορφώσουν μια νέα γενιά αγωνιστών απόλυτα αφοσιωμένων. Η αποτυχία ήταν παταγώδης: το 1956, ένας Έλληνας ο οποίος ονομαζόταν Κωνσταντινίδης πέθανε στο πλευρό των Ούγγρων πολεμώντας ενάντια στους Ρώσους. Άλλοι κατάφεραν να διαφύγουν στην Ανατολική Ευρώπη.

Μεταξύ 1950 και 1952, μόνο 684 παιδιά επέστρεψαν στην Ελλάδα. Το 1963, περίπου 4.000 παιδιά (από τα οποία ορισμένα είχαν γεννηθεί στις κομμουνιστικές χώρες) είχαν επαναπατρισθεί. Στην Πολωνία, η ελληνική κοινότητα μετρούσε πολλές χιλιάδες μέλη στις αρχές του ’80. Ορισμένοι έγιναν μέλη της Συνδικάτου της Αλληλεγγύης και φυλακίστηκαν ύστερα από το πραξικόπημα του στρατηγού Γιαρουζέλσκι. Μετά το 1989, με τον εκδημοκρατισμό σε εξέλιξη, πολλές χιλιάδες αυτών των Ελλήνων επέστρεψαν στην Ελλάδα.»
(Το Ελληνικό Ζήτημα στα Ηνωμένα Έθνη, αναφορά της ειδικής επιτροπής για τα Βαλκάνια, 1950.απο το βιβλιο   Η ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤOY ΚΟΜΜΟΥΝΙΣMOY σελις 350,351 Βιβλιοπωλειον Εστιας)

Βεβαίως αν υπήρχε κράτος και όχι νέα σοβιετία , όπου όταν κάποιος αναφέρεται στο Βιογραφικό Σημείωμα του ΚΚΕ  και αποκαλύπτει ότι υπήρξε το κόμμα του εγκλήματος και της προδοσίας, θεωρείται «φασιστας, γερμανοτσολιάς» ή  και το χειροτέρον όλων ακόμη και της κατηγορίας του κιναιδισμού,  θεωρείται «αντικομμουνιστης».. Ἄν υπήρχε λοιπόν  συντεταγμένο  κράτος οι  θρασύτατοι «καθηγητες –ισνστρούχτορες» του ΠΑΜΕ  θα επαύοντο αυθωρεί αμοιβόμενοι   από τους φορους μας  κι αν ηθελα να συνεχίσουν τα «κομμουνιστικα φροντιστηρια , θα πρωοθούντο «πυξ-λάξ» να συνεχίσουν στις ιερές αίθουσες του Βατικανου εν Περισσω.. του οποιου οιτοιχοι καλυπτονται από τους κρεμασμένους «αγιους»Λενιν Σταλιν κλπ..

Όμως αφού δεν είμεθα κράτος αλλά  η νεα σοβιετία, κάτι μεταξύ Νιγηρίας και Αιθιοπίας, πιστεύω ότι υπάρχει λύσις αμοιβαίως αποδεκτή. Δηλαδή, να γίνω  σαφέστερος.. 

Αφού η μεν αληθινή ιστορία ( ιδε ανωτέρω απόσπασμα από την ανακοίνωσι του  του ΟΗΕ για το παιδομάζωμα –κομμουνιστικόσ γενιτσαρισμόςα ἠ και  εδω  (http://gianniotis.blogspot.gr/2012/11/blog-post_5494.html)  λησμονείται αποσιωπάται παραχαράσσεται εν πάσει περιπτώσει δεν λαμβάνεται παρ ουδενός υπ όψιν, δηλαδή έχει  πάψει να είναι α-λήθεια( α- ξέχαστη, λήθη σημαίνει  λησμονιά και με το στερητικο α, α-ληθεια)

Αφ έτερου δε η παραχαραγμένη κολοβή γανωμένη σαν παλιό  κουτάλι  ιστορία  εν ειδει «ριμέικ» επανέρχεται σε έκδοσι ΚΚΕ ή τυχόν και σε άλλες πιο «λάιτ» εκδόσεις ( Π.Χ ροζ πουα Τσιρυζα Σκοπια=Μακεδονια,  Τσατσοπούλειος ιστορία περί Κολοκοτρώνη  ή ΠΑΣΟΚ-συντάξεις  αντιστασιακών σε νήπια,  ή ΝΔ ο συμμοριτοπόλεμος καθιερώθη ως εθνική αντίστασις  ή ΧΑ δεν εχω υπόψιν μου κατι να να αναφέρω, προσθέσετε εσείς)..

Εκ των τετετελεσμενων  γεγονότων εδω στο «Ελλαντα» η Ιστορία  ως κοινό σημείο αναφοράς τεκμηριωμένης γνώσις του παρελθόντος ,έχει καταστεί παντελώς  άχρηστη.

Έτσι η αμοιβαίως αποδεκτή και εφαρμοστέα λύσις θα ήταν και η ουσιαστική  κατάργησις του μαθήματος της ιστορίας  και η απόλυσις όλων των ιστορικών από τα σχολεία τα γυμνάσια τα λύκεια και τα πανεπιστήμια.  Από δω και πέρα όλοι  αυτοί οι «ιστορικοί» αναλόγως των κομματικών  πεποιθήσεων τους θα προληφθούν από τα αντίστοιχα κόμματατα  και ο κάθε Νεοελλην. θα μαθαίνει επιτέλους την Ιστορία της αρεσκείας του.

Νομίζω ότι έτσι θα μειωθεί  ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων, εκείνοι δε  «οι ιστορικοί»θα αξιοποιηθούν στις κομματικές τους οργανώσεις και  ΟΛΟΙ ΕΜΕΙς ις οι Νεοελληνες θα είμεθα πανευτυχείς. Διότι  όπως ο κάθε δρόμος έχει την δική του ιστορία ( όπως λέγει ο ποιητής) έτσι κι εμείς θα έχουμε την «ιστορία» που γεννήθηκε ως έμβρυο στα κομματικά γραφεία του ΚΚΕ εφ οσον η μεγίστη παραχάραξις  έχει γίνει εκεί επιμελημενα 94 χρονια τωρα και εμεις την αποδεχόμεθα «ως δημοκρατικο δικαιωμα»των απατεώνων..

Ιασων