Γράφει ο πολίτης Π. Παπαγαρυφάλλου
Μια λέξη που βρίσκεται ολημερίς
και ολονυχτίς στα χείλη των ανθρώπων όπου γης και από καταβολής κόσμου. Κυρίως
είναι μία συμπαθέστατη λέξη-διακήρυξη πολιτικών και συνταγματικών
κειμένων.
Απάτη μεγάλης ολκής, αφού
πρόκειται για μία εξωκοινωνική και εξωϊστορική διακήρυξη, που μπαίνει στα
μεταφυσικά σύνορα.
Αυτή την αλήθεια μας την είπε με
τον πιο εύγλωττο τρόπο ο τραγικός Αισχύλος, στον Προμηθέα Δεσμώτη,
λέγοντας: "Έξω από τον Δία κανείς ελεύθερος δεν είναι" (στ.
50)
Το ζητούμενο είναι τούτο: Ως
πότε ο άνθρωπος θα αυταπατάται ότι είναι ελεύθερος ή ότι μπορεί να γίνει
πραγματικά ελεύθερος.
Αυτό όμως δεν θα το τολμήσει
γιατί "ένας μύθος είναι απαραίτητος για να ζει ο άνθρωπος τη ζωή του",
όπως έγραφε στα 1940 ο διανοητής Δ. Γληνός (βλ. Πρόλογό του στον "Σοφιστή"
του Πλάτωνος, εκδ. "Ζαχαρόπουλος", Αθήνα, 1940, σελ. 227).
Εξάλλου, ο γνωστός κοινωνικός
φιλόσοφος Έριχ Φρομ, διαπραγματεύθηκε το πρόβλημα της Ελευθερίας,
καταλήγοντας στην άποψη ότι ο άνθρωπος τη φοβάται (βλ. το έργο του: "Ο
φόβος μπροστά στην ελευθερία" εκδ. "Μπουκουμάνη", Αθήνα 1971).
Πραγματική ελευθερία δεν
υπήρξε, δεν υπάρχει, δεν θα υπάρξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου