Του πολίτη Π. Παπαγαρυφάλλου
Καθημερινά και από
καταβολής κόσμου, στα χείλη των ανθρώπων όπου γης είναι η λέξη:
Δικαιοσύνη!
Νόμοι πανάρχαιοι,
συντάγματα και θεσμοί πανάρχαιοι, πολιτικοί και πολιτικάντηδες στο σύγχρονο
κόσμο, συνταγματολόγοι και δημοσιογραφούντες, βουλευτές και κυβερνήσεις
νομοθετούν για την απονομή της δικαιοσύνης αλλά αυτή δεν εμφανίζεται στις
κοινωνίες των ανθρώπων. Πρόκειται για μια μεταφυσική έννοια την οποία
αδυνατούν να προσεγγίσουν οι χιλιάδες δικαστές της Ελλάδος των Ελλήνων
Χριστιανών, από την εποχή του ρήτορος Δημοσθένους, ο οποίος στην "κατά
Μειδίου" δημηγορία του έλεγε και τα εξής: "Αυτές, λοιπόν, οι
συνήθειες και οι μέθοδοι, άνδρες Αθηναίοι, το να περιέρχωνται δηλαδή σε
μέγιστους κινδύνους αυτοί που ζητούν το δίκαιό τους, δε πρέπει να προκαλούν σε
μένα μεν αγανάκτηση και δυσφορία…. αλλά όλοι
πρέπει ομοίως να οργίζεσθε
υπολογίζοντας και σκεπτόμενοι ότι τον μεν κίνδυνο να αδικηθούμε εύκολα τον
διατρέχουμε εύκολα ανά πάσα στιγμή εμείς οι πλέον φτωχοί και οι πλέον ασθενείς,
ενώ οι βδελυροί και πλούσιοι έχουν κάθε ευχέρεια να διαπράξουν μια θρασεία πράξη
και να μη τιμωρηθούν, αλλά μπορούν να πληρώσουν ανθρώπους για να δημιουργήσουν
αντιπερισπασμούς…. σεις δε το πλήθος, τι θα κάνετε, εάν δεν καταστήσετε δημοσίως
γνωστό σε όλους γνωστό ως επικίνδυνο πράγμα την χρησιμοποίηση του πλούτου σε
τέτοιες υποθέσεις".
Από τότε, λοιπόν, έως
σήμερα οι κάθε λογής χυδαίοι, βδελυροί και έχοντες τον πλούτο και την δύναμη
της εξουσίας παραμένουν στο απυρόβλητο της δικαιοσύνης. Δεν τους αγγίζει. Είναι
"πιο ίσοι από τους ίσους" όπως θα έλεγε και ο Όργουελ.
Οι κοινωνίες των ανθρώπων
ζουν με μύθους μεγάλους. Ένας απ' αυτούς είναι και η… άπιαστη δικαιοσύνη
(περισσότερα για το θέμα βλ. Π. Παπαγαρυφάλλου: "Ο Δημοσθένης και η
διαχρονικότητα των λόγων του" εκδ. "Κάδμος", 2008 και Γ. Βλάχου: "Η ιδέα του
ελεύθερου ανθρώπου στη Δημοκρατία των Αθηναίων - Η μαρτυρία του Δημοσθένους",
εκδ. "Σάκκουλα", Αθήναι 1992).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου