Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Γιατί η επίσκεψη αυτή δεν επιβεβαίωσε απλώς τις «απόψεις» του ΣΥΡΙΖΑ για τα εθνικά θέματα, στελέχη του οποίου αποκαλούν (κατά την συριζαϊκή διάλεκτο) συλλήβδην «εθνίκια» τους Έλληνες που αγωνιούν για την πατρίδα τους.
Επιβεβαίωσε ότι υπάρχουν και άλλες δεσμεύσεις εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων τις οποίες αυτή η κυβέρνηση έχει αναλάβει να διεκπεραιώσει.
Επομένως, στο διάστημα που απομένει μέχρι τις εκλογές και μέχρι
να σηκωθούν να φύγουν, έχουμε να δώσουμε την μητέρα των μαχών για να αποτρέψουμε μια ακόμη εθνική καταστροφή.
Και επομένως, η απάντηση στις νέες μεθοδεύσεις πρέπει να είναι ένα σύνθημα: «Ως εδώ! Μην τολμήσετε να προχωρήσετε στα σχέδιά σας, είστε κυβέρνηση που φεύγει, δεν είστε κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή, οι συνέπειες θα είναι βαριές»!
Με λίγα λόγια, αυτή τη στιγμή παίζουμε με τον χρόνο. Τον κυνηγάμε και τους κυνηγάμε για να γλιτώσουμε από τα χειρότερα.
Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε όλοι: Δίνουμε μάχη με τον χρόνο μέχρι να φύγουν.
Ήδη αυτή τη στιγμή που μιλάμε στα ελληνοτουρκικά έχει προκληθεί μεγάλη βλάβη.
Διότι τετελεσμένα δεν προκαλούνται μόνο με τις πράξεις, αλλά και με τις λέξεις.
Και στη μάχη των εντυπώσεων, μεγάλη σημασία έχει και η χρονική στιγμή (το timing όπως λένε και στο χωριό του κ. Κατρούγκαλου) που επιλέγεις να κάνεις ή να πεις κάτι.
Επιστροφή στη «Συμφωνία του Έβρου»;
Όλα δείχνουν πως με αυτήν την κυβέρνηση επιστρέφουμε σε αυτό που ο αείμνηστος Σαράντος Καργάκος, στο εμβληματικό τρίτομο έργο του «Η Ελληνική Επανάσταση του 1821» (που μόλις κυκλοφόρησε ολοκληρωμένο από τον εκδοτικό οίκο «Περί Τεχνών»): Στο «θολό ιδεολόγημα που διατηρήθηκε σαν μεγαλοφάνταστο όραμα ως τον Μικρασιατικό Πόλεμο» και για τελευταία φορά το συναντήσαμε στην υπογραφή της «Συμφωνίας του Έβρου» από τον δικτάτορα Παπαδόπουλο.
Σύμφωνα με τον Καργάκο, το ιδεολόγημα αυτό βασιζόταν στη σκέψη ότι εκ της τέφρας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μπορούσε να γεννηθεί μια νέα ελληνοτουρκική αυτοκρατορία, με τον Παπαδόπουλο να… οραματίζεται μια ελληνοτουρκική ομοσπονδία, υπογράφοντας την «αφοπλιστική για την Ελλάδα συμφωνία του Έβρου».
Ο Καργάκος αναφέρει ότι «το ιδεολόγημα αυτό επανέρχεται σήμερα υπό τον ένδυμα του «νέο-οθωμανισμού», που μπορεί να βρίσκει απήχηση σε κάποιους υποψήφιους «Φαναριώτες», αλλ’ όχι στον ελληνικό λαό που απεχθάνεται – παρά την πλύση εγκεφάλου – τον ραγιαδισμό κάθε μορφής».
Και όλα δείχνουν πως το συγκεκριμένο ιδεολόγημα επιστρέφει, μόνο και μόνο για να εξοφληθούν τα επόμενα γραμμάτια.
Επικίνδυνες κινήσεις από τους… Στράβωνες του ΣΥΡΙΖΑ!
Έχουμε και λέμε, λοιπόν:
-Ο κ. Κατρούγκαλος επισκέφθηκε την Τουρκία εν μέσω των εορτασμών για την επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας. Αυτό – το γεγονός δηλαδή ότι δεν αναζήτησε έναν ουδέτερο χρόνο – μαρτυρά έναν πρωτοφανή κυνισμό και στέλνει μήνυμα στους γείτονες ότι για την κυβέρνηση αυτή δεν υπάρχει κανένας ηθικός και εθνικός φραγμός.
-Ακριβώς αυτές τις μέρες που το Έθνος τιμά τους αγώνες για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού ο κ. Κατρούγκαλος, από την Τουρκία, συνειδητά – εκτός κι’ αν ο ίδιος θέλει να δώσει άλλη, λιγότερο μειωτική ερμηνεία σχετιζόμενη με την αντιληπτική του ικανότητα – αποφάσισε να… μετρήσει την τουρκική ακτογραμμή! Ποιος ο λόγος; Τι ήταν αυτό που του επέβαλε να μας θυμίσει ότι η Τουρκία «έχει τόσα χιλιόμετρα ακτογραμμής στη Μεσόγειο»; Ποιος είναι; Ο… Στράβων, ο γεωγράφος; (ο οποίος παρεμπιπτόντως είχε γράψει στα «Γεωγραφικά» το περίφημο «έστιν μεν ουν Ελλάς και η Μακεδονία», δηλαδή «είναι λοιπόν Ελλάδα και η Μακεδονία»).
Σημειώστε ότι ρόλο Στράβωνος ζήλωσε και ο κ. Τσιρώνης, ο οποίος μας ενημέρωσε ότι το Καστελόριζο, δεν βρίσκεται στο Αιγαίο, αλλά στην Ανατολική Μεσόγειο! Και τι μας το λέει δηλαδή; Τι θέλει να πει; Ότι δεν έχει υφαλοκρηπίδα ένα νησί που με τον υπ’ αριθμ. 518 νόμο (9 Ιανουαρίου 1948) της Δ΄ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων προσαρτήθηκε, μαζί με όλα τα Δωδεκάνησα, στο ελληνικό κράτος από της 28ης Οκτωβρίου 1947; Θέλει να μας πει ότι νησί που ανήκει στην Ελλάδα δεν έχει υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, όπως ισχυρίζεται η Τουρκία; Θέλει να μας πει ότι σωστά κάθε τόσο η Τουρκία μπαινοβγαίνει για έρευνες γύρω από το Καστελόριζο; Θέλει να μας πει ότι ορθώς η Άγκυρα στέλνει το Πίρι Ρέις σε συγκεκριμένη περιοχή της Μεσογείου, στην οποία εντάσσεται και η υφαλοκρηπίδα της Ρόδου και του Καστελορίζου; Θέλει να μας πει ότι δεν ισχύει η Συμφωνία των Παρισίων του 1947, με την οποία η Ιταλία εκχώρησε στην Ελλάδα κατά πλήρη κυριαρχία «τας νήσους της Δωδεκανήσου ως και τας παρακειμένας νησίδας», μεταξύ των οποίων και τα Ίμμια τα οποία ναι μεν δεν μνημονεύονται ρητώς, πλην όμως βρίσκονται εντός του εκχωρηθέντος χώρου, καθώς αναφέρονται με τον αριθμό 30 στο πρωτόκολλο εκχώρησης τους από την Τουρκία προς την Ιταλία, η οποία εν συνεχεία εκχώρησε στην Ελλάδα ακριβώς ό,τι είχε πάρει από την Τουρκία. Σημειώστε επίσης ότι η Τουρκία, σύμφωνα με τις προβλέψεις του άρθρου 15 της Συνθήκης της Λοζάνης, παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί του θαλασσίου χώρου της Δωδεκανήσου δηλ. νήσων, νησίδων κτλ, ώστε η συνοριακή γραμμή να κείται βάσει των συμφωνιών στα τρία μίλια από τις τουρκικές ακτές ή εν πάση περιπτώσει στο μέσον της απόστασης, μεταξύ των δύο χωρών.
Με λίγα λόγια, για ποιο λόγο ο Τσιρώνης έκανε την συγκεκριμένη αναφορά; Δεν γνωρίζει ότι η Τουρκία αμφισβητεί συνολικά την ελληνική ΑΟΖ ανατολικά της γραμμής Ρόδος, Κάρπαθος, Κρήτη, διεκδικώντας έτσι στο σύνολό της την ΑΟΖ της Ανατολικής Μεσογείου βόρεια της ΑΟΖ της Αιγύπτου; Είναι γνωστό ότι η Τουρκία εδράζει τις διεκδικήσεις της στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Καστελορίζου και Κύπρου, ώστε να έχει δικαιώματα στις ΑΟΖ της Ανατολικής Μεσογείου. Όταν, λοιπόν, ο κ. Τσιρώνης αναφέρει ότι το Καστελόριζο βρίσκεται στην Ανατολική Μεσόγειο τι ακριβώς επιδιώκει να δείξει;
-Ο κ. Κατρούγκαλος είπε ότι με τον φίλο του τον Μεβλούτ συμφώνησαν να… αυξήσουν την εμπιστοσύνη και μετά «να ξεκινήσουμε σοβαρές συνομιλίες για θέματα όπως το ζήτημα του καθορισμού της υφαλοκρηπίδας». Και με την σειρά του ο Τσαβούσογλου είπε πως «όταν θα έχει ωριμάσει μια βάση συνομιλιών θα μπει σε λειτουργία και η πλατφόρμα για την επίλυση των διαφορών στο Αιγαίο». Ως γνωστόν, η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει άλλη διαφορά εκτός από αυτήν για την υφαλοκρηπίδα. Επομένως, για ποιον λόγο ο Κατρούγκαλος είπε αυτό που ήθελε να ακούσει ο «αδελφός Μεβλούτ», δίνοντας του πάτημα απλά να το επαναλάβει ως σημείο συμφωνίας και όχι ως απαράδεκτη αξίωση;
-Ο κ. Κατρούγκαλος είπε ότι «ασφαλώς βλέπουμε θετικά τη συμμετοχή της Τουρκίας σε ό,τι δικαίωμα της αναγνωρίζει το διεθνές δίκαιο». Τώρα μας λέει ότι υπογράμμισε την ανάγκη σεβασμού του διεθνούς δικαίου. Πλην, όμως, η Τουρκία ουδέποτε σεβάστηκε το διεθνές δίκαιο. Και δεν έχει υπογράψει το Δίκαιο της Θάλασσας, που η Ελλάδα υπέγραψε μαζί με τις άλλες χώρες το 1994. Οπότε πώς σπεύδει να αναγνωρίσει στην Τουρκία δικαιώματα που απορρέουν από ένα δίκαιο που η ίδια δεν σέβεται; Αντίθετα θεωρεί ως αιτία πολέμου την εφαρμογή αυτού του Δικαίου;)
(Θυμίζω ότι οι υπογραφές κάτω από το Δίκαιο της Θάλασσας του ΟΗΕ μπήκαν στις 30 Ιουλίου 1994. Σύμφωνα με αυτό η Ελλάδα έχει το δικαίωμα για μονομερή επέκταση των χωρικών της υδάτων από έξι σε δώδεκα ναυτικά μίλια. Στις 16 Νοεμβρίου του 1994, η Τουρκία ανακοίνωσε ότι κάτι τέτοιο αποτελεί αιτία πολέμου (casus belli). Επομένως, πώς ο Κατρούγκαλος αναγνωρίζει οποιοδήποτε δικαίωμα στην Τουρκία, όταν η ίδια δεν αναγνωρίζει τίποτε, και μάλιστα χωρίς σαφή αναφορά στο casus belli;)
-Ο κ. Κατρούγκαλος υποστήριξε τη συμμετοχή της Τουρκίας στις συνομιλίες της Τριμερούς Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ. Αλλά από πού και ως πού επιφυλάσσει δικαίωμα συμμετοχής της Τουρκίας σε μια τριμερή, στην οποία συμμετέχει μια ευρωπαϊκή χώρα (η Κύπρος) για την οποία η Άγκυρα κρατά κλειστά τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά της – παραβιάζοντας έτσι το ευρωπαϊκό κεκτημένο – και στην οποία απαγορεύει τη συμμετοχή σε διεθνείς οργανισμούς όπως το ΝΑΤΟ, απαγορεύοντάς της συγχρόνως και τη λήψη πληροφοριών μέσω του ΝΑΤΟ;
-Για να βάλει μάλιστα το κατάλληλο περιτύλιγμα σε όλα αυτά, ο κ. Κατρούγκαλος αναφέρθηκε στη… «σημαντική πρόοδο στο Κραν Μοντανά»! Ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι οι συνομιλίες στο Κραν Μοντανά για το Κυπριακό στέφθηκαν από απόλυτη αποτυχία!
Με νύχια και με δόντια!
Για να καταλήξουμε και να γνωρίζουμε τι διακυβεύεται αυτή τη στιγμή και για ποιον λόγο πρέπει να αγωνιστούμε με νύχια και με δόντια, ώστε οι Συριζαίοι να φύγουν από την εξουσία χωρίς να προκαλέσουν την επόμενη ανυπολόγιστη εθνική καταστροφή:
-Η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει κανένα άλλο θέμα εκτός από την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, για το δικαίωμα εκμετάλλευσης του βυθού και του υπεδάφους του στο θαλάσσιο χώρο πέρα από τα ελληνικά χωρικά ύδατα και η διαδικασία που είχε προτείνει είναι η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Η Τουρκία επιδιώκει πολιτική λύση, με βάση τη διμερή διαπραγμάτευση και παραβλέποντας το Διεθνές Δίκαιο. Κι’ αυτό επειδή η Τουρκία υποστηρίζει ότι τα νησιά του Αιγαίου δεν έχουν υφαλοκρηπίδα και ως εκ τούτου η οριοθέτησή της θα πρέπει να γίνει με βάση τη μέση γραμμή από βορρά προς νότο, μεταξύ τουρκικών παραλίων και των παραλίων της ηπειρωτικής Ελλάδος. Αν κάτι τέτοιο συνέβαινε τότε τα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου θα περιβάλλονταν από τουρκική υφαλοκρηπίδα με συνέπεια σειρά διεκδικήσεων σε χωρικά ύδατα, εναέριο χώρο και την ΑΟΖ.
-Η Τουρκία έχει ήδη προχωρήσει σε αυθαίρετη οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης την οποία διεκδικεί μεταξύ Καστελλορίζου, και Κύπρου. Εξ ου και οι έρευνες από την Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίων (ΤΡΑΟ), σε περιοχή που εφάπτεται της υφαλοκρηπίδας του Καστελορίζου.
-Σταθερή επιδίωξη της Τουρκίας είναι να αποδεχθεί η Ελλάδα και άλλες διαφορές στο Αιγαίο πλην αυτής της υφαλοκρηπίδας (κάτι που συνομολόγησε ο Κατρούγκαλος). Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε η Ελλάδα θα αποδεχόταν την ύπαρξη γκρίζων ζωνών και θα υπέκυπτε στις πιέσεις για παραπομπή των «θεμάτων» αυτών στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, προκειμένου αυτό να αποφανθεί για δεκάδες (150 λένε οι Τούρκοι) νησιά και βραχονησίδες, μαζί με το Καστελόριζο.
-Η Τουρκία διεκδικεί αυτά τα νησιά – και κυρίως τη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Καστελορίζου και Κύπρου – ώστε να έχει δικαιώματα στις ΑΟΖ της Ανατολικής Μεσογείου.
Επιστροφή στη Μαδρίτη και στο Ελσίνκι
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, με τον ΣΥΡΙΖΑ (τον οποίο επί τέσσερα χρόνια στήριζε ο «τουρκοφάγος» Καμμένος – επιστρέφουμε στη Μαδρίτη και στο Ελσίνκι μέσω της χούντας του Παπαδόπουλου.
Ως γνωστόν, τον Ιούλιο του 1997, με τη Συμφωνία της Μαδρίτης, αναγνωρίστηκαν «ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο» - περίπου ό,τι επανέλαβε ο Κατρούγκαλος. Έκτοτε η Τουρκία επικαλείται με κάθε ευκαιρία τη Συμφωνία της Μαδρίτης, υποστηρίζοντας ότι αυτή προβλέπει πως η Ελλάδα δεν πρέπει να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα ώστε η Τουρκία να μην καταφύγει σε χρήση βίας.
Τον Δεκέμβριο του 1999, στο Συμβούλιο Κορυφής του Ελσίνκι, το κείμενο των Συμπερασμάτων περιέλαβε τους όρους «συνοριακές διαφορές» και «συναφή θέματα», με παραπομπή σε διμερή διάλογο και πρόβλεψη για παραπομπή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης με καταληκτική ημερομηνία το 2004. Το Ελσίνκι εγκαταλείφθηκε όταν το 2002 στην Κοπεγχάγη δεν έγινε δεκτό να περιληφθούν στο κείμενο των συμπερασμάτων άλλα παρεμπίπτοντα θέματα. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. κατά τη σύνοδο της Κοπεγχάγης το 2004, αφαίρεσε τον όρο «συναφή θέματα», που κρίθηκε – και σωστά – επικίνδυνα ασαφής και εγκατέλειψε την παραπομπή στη Χάγη – πολύ σωστά, αφού ως γνωστόν στη Χάγη οι έχουσες διαφορές χώρες φθάνουν με συμπεφωνημένη βάση συζήτησης.
Συμπέρασμα: Οι Συριζαίοι καταργούν όλα τα δόγματά μας και είναι έτοιμοι για το επόμενο καταστροφικό για τα εθνικά δίκαιά μας βήμα.
Υ.Γ. Στις 22 Μαρτίου, τα Αρσάκεια Σχολεία Ψυχικού της ιστορικής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρίας όπου προεδρεύει ο καθηγητής Γεώργιος Μπαμπινιώτης, παρουσίασαν μια εκπληκτική παράσταση για να τιμήσουν την επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας. Η παράσταση είχε τον τίτλο «Αιγαίο, της λευτεριάς μας θάλασσα…» και τον συντονισμό είχε η διευθύντρια του Α΄ Αρσακείου Έλενα Σταυροπούλου, έχοντας στον πλευρό της τις διευθύντριες των άλλων δύο σχολείων, Βασιλική Ροδοπούλου και Στυλιανή Μέλλιου, που επίσης συμμετείχαν με τη χορωδία και τους παραδοσιακούς χορούς. Συγκίνησαν τα παιδιά, συγκίνησαν οι δασκάλες, συγκίνησε η υποδιευθύντρια Παρασκευή Χαλκιοπούλου που εκφώνησε τον πανηγυρικό της ημέρας, αλλά και ο καθηγητής Μπαμπινιώτης που έκλεισε την γιορτή λίγο πριν από τον Εθνικό Ύμνο.
Γιατί, κύριοι και κυρίες του ΣΥΡΙΖΑ, είμαστε κι’ εμείς εδώ, εντάξει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου