Για φαντάσου έγιναν -με την άδεια Τσίπρα, ΡΥΘΜΙΣΤΕΣ της πολιτικής μας ζωής. «Η Χρυσή Αυγή δεν είναι κόμμα, αλλά μία οργάνωση που τρομοκρατεί τον κόσμο»-Συνέντευξη με τον Τζαβέντ Ασλάμ, Πρόεδρο της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδας

Συνέντευξη στον Κώστα Τσουκαλή

-Η Πακιστανική Κοινότητα είναι μία από τις μεταναστευτικές ομάδες που υποφέρουν περισσότερο από τη δράση της Χρυσής Αυγής. Άνθρωποι πακιστανικής καταγωγής πέφτουν πολύ συχνά θύματα δολοφονικών επιθέσεων από φασίστες. Πόσο επηρεάζει την καθημερινή ζωή ενός μετανάστη να βρίσκεται συνεχώς στο στόχαστρο μίας νεοναζιστικής οργάνωσης;... Από το 2009 και μετά, η Χρυσή Αυγή άρχισε να κάνει πιο έντονη τη δράση της και οι επιθέσεις σε μετανάστες έγιναν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο. Σε αυτό έπαιξαν ρόλο πολλοί παράγοντες, όπως η ανοχή της πλειοψηφίας του κόσμου στις φασιστικές πρακτικές, η συστηματική καλλιέργεια ξενοφοβικών αντιλήψεων απέναντι στους Μουσουλμάνους και, κυρίως, η στάση της αστυνομίας, που όχι απλώς δεν τιμωρούσε τους δράστες, αλλά συνεργαζόταν μαζί τους και, πολλές φορές, συλλάμβανε τα θύματα που κατήγγειλαν τις επιθέσεις. Τέτοια περιστατικά συνεχίζονται ακόμη και σήμερα. Ειδικά οι άνθρωποι από το Πακιστάν στοχοποιούνται πολύ συχνά, γιατί η Πακιστανική Κοινότητα δεν μένει σιωπηλή, ξεσηκώνεται ενάντια στη Χρυσή Αυγή και ζητά την καταδίκη των φασιστών. Η δική μας αντίδραση μπορεί να οδηγήσει και άλλους  στο να μιλήσουν, οπότε μας θεωρούν επικίνδυνους. Λόγω της παρουσίας της Χρυσής Αυγής, οι μετανάστες αισθάνονται τρόμο κάθε φορά που βγαίνουν στο δρόμο. Είναι δύσκολο να ξυπνάς 03:00 η ώρα, για να πας στην λαϊκή αγορά που δουλεύεις , και να μην ξέρεις αν θα γυρίσεις ζωντανός στο σπίτι σου το βράδυ. Μόνο μετά τις δολοφονίες του Σαχζάτ Λουκμάν και του Παύλου Φύσσα, ο ευρωπαϊκός και ο ελληνικός τύπος έστρεψαν την προσοχή τους στη Χρυσή Αυγή και ο κόσμος ξεκίνησε να μιλάει ανοιχτά για τα ρατσιστικά εγκλήματα.

-Θεωρείτε ότι η Χρυσή Αυγή είναι ένα πολιτικό κόμμα ή μία εγκληματική οργάνωση;

Πώς είναι δυνατόν ένα πολιτικό κόμμα να έχει μαχαίρια, ρόπαλα, να κάνει δολοφονίες; Τα πολιτικά κόμματα διατυπώνουν αιτήματα και λύνουν προβλήματα με αγώνες και ηρεμία, όχι με εγκλήματα.

Η Χρυσή Αυγή δεν είναι, φυσικά, κόμμα, αλλά μία οργάνωση που τρομοκρατεί τον κόσμο. Μάλιστα, η δράση της κάνει κακό πρωτίστως στην Ελλάδα, παρουσιάζοντας στο εξωτερικό την εικόνα μιας χώρας που είναι αφιλόξενη και εχθρική για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

-Ποια είναι κατά την άποψη σας η σημασία της δίκης της Χρυσής Αυγής και της καταδίκης των ηγετικών στελεχών της;

Η δίκη της Χρυσής Αυγής έβαλε για μεγάλο χρονικό διάστημα φρένο στην εγκληματική της δραστηριότητα. Μετά την έναρξη της διαδικασίας, οι φασιστικές επιθέσεις μειώθηκαν δραστικά σε σύγκριση με το τι γινόταν πριν, ιδίως μέχρι το 2013. Η καταδίκη των ναζιστών είναι πολύ σημαντική, όχι μόνο για την Πακιστανική Κοινότητα ή τις μεταναστευτικές ομάδες. Πολύ περισσότερο, είναι απαραίτητη για την Ελλάδα και για την ανθρωπότητα συνολικά, για να νικηθεί ο ρατσισμός και ο φασισμός. Επομένως, πρέπει να απαγορευτεί στη Χρυσή Αυγή να συμμετέχει στις εκλογές και να έχει γραφεία – ορμητήρια. Και σε κάτι τέτοιο θα οδηγήσει, βέβαια, η καταδικαστική απόφαση του δικαστηρίου.

-Ποια βήματα θεωρείτε ότι πρέπει να γίνουν εκ μέρους της Πολιτείας, προκειμένου να θωρακιστούν τα δικαιώματα των μεταναστών και να βελτιωθούν οι όροι της διαβίωσης τους;

Πρώτα από όλα, η νομοθεσία. Ο νόμος μπορεί να ανοίξει τον δρόμο, ο νόμος μπορεί και να τον κλείσει. Μέσα από το νόμο, λοιπόν, πρέπει να κατοχυρώνονται τα δικαιώματα των μεταναστών, γιατί μόνο έτσι αυτοί οι άνθρωποι θα έχουν τη δυνατότητα να ζήσουν αξιοπρεπώς στην Ελλάδα και να προσφέρουν στην κοινωνία. Είναι πολύ σημαντικό να μην αναγνωρίζονται διακρίσεις σε βάρος των πολιτών τρίτων χωρών, εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως γίνεται μέχρι σήμερα. Κυρίως, πρέπει οι μετανάστες να αποκτήσουν πολιτικά δικαιώματα, γιατί μόνο έτσι θα αισθανθούν ως δική τους την ελληνική κοινωνία και θα μπορούν να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον, με βάση τις ανάγκες τους. Κατά δεύτερον, είναι ανάγκη να υπάρξουν εκ μέρους της Πολιτείας σοβαρές πολιτικές ένταξης των μεταναστών, μέσα από την εύρεση εργασίας, μέσα από την εκπαίδευση, αλλά και μέσα από προγράμματα ελληνομάθειας, όπως ακριβώς κάνει το Ανοικτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά. Ένας άνθρωπος που εργάζεται, μορφώνεται και γνωρίζει τη γλώσσα της χώρας  στην οποία ζει, μπορεί πολύ πιο εύκολα να γίνει ενεργό κομμάτι της κοινωνίας. Τέλος, οι μεταναστευτικές κοινότητες που λειτουργούν στην Ελλάδα πρέπει να στηριχθούν με κάθε τρόπο, υλικό ή μη, από το κράτος και τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Μόνον έτσι θα μπορούν να παράγουν έργο προς το ουσιαστικό συμφέρον των μεταναστών.