Την
οργή και το ξέσπασμα της μάνας του 25χρονου τότε Νίκου Μουστάκα
προκάλεσαν οι καταθέσεις των δύο αλλοδαπών που στέρησαν τη ζωή από το
γιο της στου Φιλοπάππου. Η επιβολή της ισόβιας κάθειρξης στους δράστες,
από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας δεν στάθηκε ικανή να
καταπνίξει τα συναισθήματα της μητέρας του νεαρού άντρα....
ο οποίος έπεσε θύμα της ανεξέλεγκτης κατάστασης και της ανομίας που επικρατεί σε πολλές περιοχές της πρωτεύουσας.
Οι
δράστες είχαν το θράσος ακόμη και να υψώσουν τον τόνο της φωνής τους στο
δικαστήριο, παρουσιάζοντας τους εαυτούς τους ακόμη και ως… θύματα της
περίστασης. Δήλωσαν με περίσσια θρασήτητα, ότι δεν είχαν προγραμματίσει
να σκοτώσουν, αλλά να ληστέψουν. Δεν δίστασαν δε, ακόμη και συγγνώμη να
ζητήσουν από την οικογένεια του Νίκου Μουστάκα.
Πρόκειται
για έναν 29χρονο Πακιστανό και τον 26χρονο Ιρανό, οι οποίοι κρίθηκαν
ομόφωνα ένοχοι για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας από κοινού του άτυχου
νεαρού. Η υπεράσπιση μάλιστα των δυο κατηγορουμένων δεν ζήτησε από το
δικαστήριο να τους αναγνωρίσει κανένα ελαφρυντικό. Παράλληλα, με την
απόφαση επιβλήθηκαν στους δυο κατηγορουμένους και ποινές για επιμέρους
πράξεις, όπως ληστεία, διακεκριμένη περίπτωση κλοπής και σύσταση
συμμορίας. Ειδικότερα, στον πρώτο κατηγορούμενο επιβλήθηκε ισόβια
κάθειρξη και 17 έτη και 6 μήνες ενώ στο δεύτερο ισόβια και 11 έτη και 6
μήνες. Η απόφαση του δικαστηρίου εκδόθηκε μέσα σε φορτισμένο
συναισθηματικά κλίμα με τη μητέρα του αδικοχαμένου Νικόλα να ξεσπά κατά
των δυο κατηγορουμένων. Η φόρτιση ήταν τέτοια που σε δάκρυα ξέσπασε
ακόμη και ο μεταφραστής που είχε ορίσει το δικαστήριο για να μεταφράσει
τις απολογίες των κατηγορουμένων.
Η εισήγηση της εισαγγελέως
Την
ενοχή των δυο κατηγορουμένων είχε ζητήσει με πρότασή της προς το
δικαστήριο και η εισαγγελέας της έδρας, σημειώνοντας στην σχετική
τοποθέτησή της για τους δυο κατηγορουμένους: «Από την ακροαματική
διαδικασία την εξέταση των μαρτύρων τις απολογίες των κατηγορουμένων τα
αναγνωστεα έγγραφα και κυρίως την ιατροδικαστική έκθεση, κατά τη γνώμη
μου αποδείχθηκε ότι (οι κατηγορούμενοι) τέλεσαν ανθρωποκτονία από
πρόθεση από κοινού». Κατά την εισαγγελέα μάλιστα τόσο από τις καταθέσεις
όσο και από άλλα στοιχεία «προέκυψε η βίαιη ώθηση του θύματος προς τον
γκρεμό και μάλιστα η ώθησή του σε απόσταση 12 μέτρων από το σημείο που
βρισκόταν αρχικά καθώς τον είχαν πιάσει από τους ώμους».
Οι απολογίες που προκάλεσαν την οργή
Ο
έτερος κατηγορούμενος υποστήριξε στην απολογία του πως δεν ήταν καν
κοντά στον 25χρονο αλλά μαζί με τον ανήλικο κατηγορούμενο είχαν
ακινητοποιήσει τη νεαρή φίλη του Νικόλα. Ανέφερε στην απολογία του:
«Συμφωνήσαμε να μοιραστούμε με τους συγκατηγορουμένους μου. Εγώ με τον
ανήλικο πήγαμε στην κοπέλα και της πήραμε το κινητό. Ο Πακιστανός είχε
αναλάβει τον άνδρα. Όσο έψαχνα την τσάντα της κοπέλας άκουσα τον
Πακιστανό να έρχεται και να μου φωνάζει πάμε να φύγουμε, δεν κατάλαβα
γιατί, ούτε είδα τι έγινε με το νεαρό. Δεν γνωρίζω εάν τον πέταξε στο
γκρεμό. Ήταν πιο εύκολο να πάω στη κοπέλα γιατί δεν αντιδρούσε. Ζητάω
συγγνώμη, δεν το πιστεύω ακόμα ότι έγινε αυτό το πράγμα. Ποτέ δεν
σχεδίασα κάτι τέτοιο, πήγαμε να κλέψουμε αλλά όχι να σκοτώσουμε. Δεν
ξέρω πώς έγινε κάτι τέτοιο. Εγώ ήμουν μόνο στο κορίτσι δεν έφτασα ποτέ
δίπλα στον άνδρα. Μετά από λίγο ήρθε ο άλλος και μου είπε να φύγουμε».
Το ξέσπασμα της μάνας
«Φανταστείτε
τις τραγικές στιγμές που βίωσε ο γιος μου στα τελευταία λεπτά της ζωής
του από αυτούς και κυριως από τον αρχηγό (υπέδειξε τον Ιρακινό) που έχει
το θράσος να υψώνει τη φωνή του στο δικαστήριο», είπε η τραγική μητέρα
μετά την ολοκλήρωση των απολογιών. Η μητέρα του αδικοχαμένου νεαρού
ξέσπασε κατά τη διάρκεια της δίκης, λέγοντας: «Να μας φέρει το Νικόλα
μας πίσω και αν τον φέρει από εμένα είναι ελεύθερος! Εμείς ούτε γιορτές
ούτε Χριστούγεννα θα ζήσουμε ξανά»…
Ούτε
όμως και ο Πακιστανός μεταφραστής άντεξε την συναισθηματική φόρτιση και
ξέσπασε σε δάκρυα. «Δεν αισθάνομαι καλά από την στενοχώρια, έχω χάσει
κι εγώ παιδί», ανέφερε χαρακτηριστικά ζητώντας χρόνο από το δικαστήριο
για να συνέλθει.
Η συγκλονιστική μαρτυρία της κοπέλας
Νωρίτερα, είχε προηγηθεί η μαρτυρία της κοπέλας με την οποία ήταν εκείνο το μοιραίο βράδυ μαζί ο Νίκος Μουστάκας.
Η
24χρονη Πορτογαλίδα αναγνώρισε στα πρόσωπα των δυο κατηγορουμένων τους
δράστες που τους επιτέθηκαν τη μοιραία βραδιά. «Δεν έχω καμία αμφιβολία
ότι είναι αυτοί οι δυο άνδρες που είναι στην αίθουσα» είπε η νεαρή
γυναίκα και συνέχισε τη συγκλονιστική περιγραφή της: «Ήρθαν από πίσω μας
και οι τρεις. Ήταν στα πέντε μέτρα από την πλάτη μας και από εκεί και
πέρα μας ανακοίνωσαν τι θα γινόταν. Ο Ιρακινός έσπασε το μπουκάλι στο
έδαφος και μας ζήτησε να δώσουμε όλα τα πράγματα μας. Ο Πακιστανός πήγε
στο Νίκο με μαχαίρι πολύ κοντά στην κοιλιά του και ο Ιρακινός μας
κράτησε από τους ώμους για να μην σηκωθούμε. Το τρίτο άτομο (ανήλικος)
έψαχνε την τσάντα μου και με ρωτούσε πού είναι το κινητό και τα χρήματα
μου και αφαιρούσε πράγματα από την τσάντα. Ο Νίκος σηκώθηκε και αυτοί
ζητούσαν συνέχεια το κινητό και προσπαθούσαν να αφαιρέσουν πράγματα.
Ο
Ιρακινός πήρε το κινητό μου από την τσέπη μου. Όταν σηκώθηκε, οι δύο
τον άρπαξαν και άρχισαν να τον τραβάνε προς τον γκρεμό. Τον είχαν με την
πλάτη προς τον γκρεμό και τον έσπρωχναν. Ο Πακιστανός είχε το μαχαίρι
συνεχώς στην κοιλιά του Νίκου. Σταμάτησαν στην άκρη του γκρεμού για 5
δευτερόλεπτα. Εγώ φώναζα στο Νίκο και, όταν ξανακοίταξα, είδα το Νίκο να
πέφτει. Μετά σταμάτησαν δύο δευτερόλεπτα και άρχισαν να τρέχουν. Ο
τρίτος συνέχισε να ψάχνει την τσάντα και έφυγε…. Φώναξα βοήθεια ακόμα
και από τους κατηγορούμενους γιατί δεν θα μπορούσα να πιάσω μόνη μου το
Νίκο. Ήταν σίγουροι για τις κινήσεις τους, ήξεραν τι έκαναν. Φοβήθηκα
για τη ζωή μου. Όταν ήρθαν, τους έλεγε ο Νίκος πως δεν υπάρχει λόγος να
το κάνουν αυτό. Τους παρακαλούσε να μην τον σπρώχνουν προς τον γκρεμό.
Τον κρατούσαν καθ’ όλη τη διάρκεια ακόμα και στην άκρη του γκρεμού. Αν
ήθελαν, θα μπορούσαν να τον έχουν κρατήσει να μην πέσει».
Τι κατέθεσαν οι γονείς
Καταθέτοντας
στο δικαστήριο, ο πατέρας του 25χρονου Νίκου Μουστάκα είπε: «Ο γιος μου
είχε φύγει 21 ετών από την Ελλάδα. Ζούσε και εργαζόταν τέσσερα χρόνια
στη Σκωτία, όπου πήγε για να φτιάξει τη ζωή του. Πέρυσι όλα ήταν
στρωμένα γι’ αυτόν, είχε άδεια και σε τρεις ημέρες θα έφευγε για να
επιστρέψει στη Σκωτία. Ο γιος μου πήγε με μια φίλη στου Φιλοπάππου. Ήταν
απόγευμα προς βραδάκι. Πήγε κάποιος νέος και τους ζήτησε τσιγάρο. Ο
γιος μου του είπε πως δεν έχει τσιγάρα μαζί του. Αυτός έφυγε και, όταν
έφυγε, ο κόσμος που βρισκόταν στο σημείο ξαναγύρισε μαζί με άλλους δυο. Ο
ένας έσπασε ένα μπουκάλι, ο άλλος απειλούσε τον γιο μου με μαχαίρι και ο
ανήλικος κρατούσε την κοπέλα για να πάρει ό,τι είχε πάνω της. Κι εγώ
διερωτώμαι:
Ο
γιος μου ήταν 1,77. Αυτοί οι δυο δεν μπορούσαν να του πάρουν ό,τι είχε
πάνω του αντί να τον σκοτώσουν; Τον έσυραν μέχρι τον γκρεμό κι έπεσε το
παιδί. Ο ένας είχε άσυλο, δεν ξέρω πώς του δόθηκε. Τον πλήρωναν 400 ευρώ, είχε σπίτι. Αυτό
το κόλπο με το τσιγάρο ήταν προσχεδιασμένο προκειμένου να κάνουν
επόπτευση του χώρου. Πιστεύω ακράδαντα ότι είχαν πρόθεση να τον
σκοτώσουν. Ο Πακιστανός πήγαινε εκεί κάθε μέρα, τον ήξερε καλά τον
χώρο».
Στην
κατάθεσή της η μητέρα του άτυχου νεαρού, είπε: «Μας είπε η κοπέλα, όταν
έφυγε ο κόσμος, πως τους προσέγγισαν δυο άτομα, μελαμψοί, ένας κοντός
κι ένας μεσαίος, και τους ζήτησαν τσιγάρο. Τους απάντησε ο γιος μου ότι
δεν είχαν τσιγάρα και αυτοί δυσαρεστήθηκαν. Κάθισαν 2-3 λεπτά κι έφυγαν.
Μετά από λίγο επέστρεψαν. Ήταν τρεις και έσπασαν ένα μπουκάλι. Ο ένας
κρατούσε ένα μπουκάλι σπασμένο και ένα μαχαίρι. Βίωσαν τον απόλυτο φόβο.
Εγώ
μέχρι να πεθάνω θα αναρωτιέμαι το εξής, γιατί δεν μπόρεσαν να ληστέψουν
και έπρεπε να σκοτώσουν κιόλας. Ήταν τρεις και ο γιος μου ήταν μέτριος
και σαν κλωναράκι. Η ομάδα δρούσε με απόλυτη ψυχραιμία. Είχαν πάει όχι
μόνο για να ληστέψουν αλλά για να σκοτώσουν. Ήταν ιδιαίτερα βίαιοι και
απειλητικοί.
Ο
Νίκος τους είπε να ηρεμήσουν. Τον έπιασαν από τη μπλούζα και τον πήγαν
σηκωτό προς τον γκρεμό. Ο γιος μου ήταν στην πλάτη με τον γκρεμό. Δεν
μπορούσε να πάει μόνος του πίσω – πίσω, είναι βραχώδες το σημείο, θα
έπεφτε. Τον πήγαιναν σηκωτό. Γιατί ήταν δυο και σωματώδεις. Είχε όλο το
μέλλον μπροστά του, μια πολύ καλή δουλειά. Δεν θα διακινδύνευε για 70
ευρώ και ένα κινητό τηλέφωνο. Τον οδήγησαν στον γκρεμό για να τον
φοβίσουν. Όμως, όταν έφτασαν στον γκρεμό, ήξεραν τι είχε από κάτω, εκεί
δρούσαν, ήταν τα λημέρια τους. Ήταν συνειδητό και προμελετημένο το
σχέδιο. Πήγαιναν ρωτούσαν για τσιγάρο, βολιδοσκοπούν και έπειτα φώναζαν
τον τρίτο. Τράβηξαν και έδωσαν μια και έσπρωξαν το παιδί στο κενό. Στην
τελική πράξη του δράματος. Αντί να τον βάλουν κάτω τον έσπρωξαν στον
γκρεμό. Εύχομαι καμία μητέρα να μην σκέφτεται αυτά που εγώ σκέφτομαι
κάθε βράδυ …Είμαστε δυο γονείς ερείπια, χωρίς καμία χαρά μέσα στο σπίτι.
Η κόρη μου πέντε χρόνια μικρότερη σπουδάζει ιατρική στην Κρήτη και
προσπαθούμε να την συνεφέρουμε.
Ο
ένας κατηγορούμενος έπαιρνε και επίδομα του πρόσφυγα και έλεγε “γιατί να
δουλεύω;”. Και ο γιος μου, όταν πήγε στη Σκωτία, υπέστη ειρωνείες για
τη γλώσσα και για το ότι ήταν Έλληνας, αλλά δεν σύστησε συμμορία να
σκοτώσει τους Σκωτσέζους. Γιατί να το κάνουν αυτό; Ο γιος μου που
βρίσκεται τώρα; Είχαν απόλυτη υπεροχή. Επιτέθηκαν με τόση βία που είχε
ως γνώμονα την ανθρωποκτονία. Τελούσαν σε ήρεμη ψυχική κατάσταση. Η
αντίστασή του ήταν για να ζήσει. Ο γιος μου τους εκλιπαρούσε να
ηρεμήσουν. …Δεν με κοιτάνε στα μάτια γιατί είναι θρασύδειλοι αν και οπλισμένοι και σωματώδεις τα έβαλαν με ένα κλαράκι …»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου