Γράφει ο Νίκολας Καρπούζης
Είπαμε, οι Εθνομηδενιστές είναι κατ’
αποκλειστικότητα όχι μόνον αμόρφωτοι και ανιστόρητοι, αλλά και σε μεγάλο
βαθμό αρνησιπάτριδες ώστε να μην παραδέχονται αναμφισβήτητα ιστορικά
δεδομένα και μαρτυρίες που τα συνοδεύουν.
Στόχος τους, κατ’ εντολή εκείνων που θέλουν να αφανίσουν το ελληνικό Έθνος και την Πατρίδα μας από τον χάρτη, είναι να παρουσιάσουν μια…«αναβαθισμένη», τάχα, Ιστορία αφαιρώντας από κάθε σχολικό βιβλίο ακόμα και τα στοιχειώδη ιστορικά γεγονότα και στην συνέχεια κάθε στοιχείο που θα μπορούσε να γίνει πηγή έμπνευσης φιλοπατρίας στους νεώτερους.
Με τις ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΕΣ (έτσι χαρακτηρίζουν οι Εθνομηδενιστές κάθε ιστορική πραγματικότητα) επιθυμώ να
φέρω σε επαφή τους αγαπητούς αποδέκτες τών μηνυμάτων μου με συγκεκριμένα και αδιαμφισβήτητα ιστορικά ντοκουμέντα ελπίζοντας την προώθησή τους και σε φίλους των.
Τα επισυναπτόμενα αποσπάσματα προέρχονται από ιστορικές εργασίες γνωστών ιστορικών και τα οποία χρόνια πριν τα τύπωνα σε μικρό αριθμό αντιτύπων και τα μοίραζα σε φίλους προκειμένου να μοιραστώ μαζί τους πτυχές τής Ιστορίας μας, μη αναλογιζόμενος ότι κάποτε θα χρειαζόντουσαν προκειμένου να αποκρούσουν το μίασμα τού εθνομηδενισμού που έχει εισβάλει στην Παιδεία.
Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι μια επιβεβαίωση που προέρχεται από έναν περιηγητή που έζησε την ελληνική καθημερινότητα και τους αγώνες τών Πατεράδων μας που έκαναν για το στήσιμο τής Πατρίδας μας την οποία σήμερα οι πληρωμένοι …«προοδευτικοί» προσπαθούν να την ξεθεμελιώσουν παραδίδοντάς την ως ένα…«ξέφραγο αμπέλι» στους παγκόσμιους…«επενδυτές».
Ανάμεσα στα γραφόμενα τού Ιταλού περιηγητή διαφαίνονται έντονα και στοιχεία κληρονομικής σχέσης μεταξύ τών νεο-Ελλήνων και τών αρχαίων προγόνων μας, όπως η αγάπη προς την Πατρίδα, την Ελευθερία και τον Πολιτισμό. Η συγγένειά τους δεν είναι μονάχα φυλετική, αλλά και πολιτισμική.
Ακόμα ένα περιστατικό ανδρείας και τόλμης. Βέβαια δεν περιμένω, οι αρνησιπάτριδες να το διαβάσουν και να ξανασκεφτούν την στάση τους. Κάτι τέτοιο θα ήταν μεγάλη βλακεία.
Οι παρακάτω γραμμές γράφονται για εκείνους τους πατριώτες οι οποίοι, όπως κι’ εγώ, δεν έτυχε να γνωρίζουν ηρωϊκές στιγμές κατά τις οποίες οι προπάτορές μας δεν σκέφτηκαν την χασούρα και την ζωή τους.
Καταλαβαίνετε τώρα γιατί οι απάτριδες τού Υπουργείου Παιδείας δεν παρουσιάζουν τέτοια περιστατικά στα βιβλία τής Ιστορίας. Είμαι βέβαιος ότι αν το έκαναν οι τόνοι τών απειλών και οι παραβιάσεις τού εξ ανατολών γείτονά μας θα ήταν ηπιότεροι μέχρι και ανύπαρκτοι όταν θα γνώριζε ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται.
Γι’ αυτό είναι υποχρέωση τού κάθε Έλληνα, οσάκις βρίσκεται αντιμέτωπος με κάποιον κομματάρχη ή αρνησιπάτριδα να τού θυμίζει την Ιστορία και να μην μασάει τις δήθεν ορθολογιστικές αιτιάσεις για καλή, τάχα, γειτνίαση στο όνομα μιας υψηλού επιπέδου εξωτερικής πολιτικής.
Είμαστε υπέρ τής ειρηνικής συνύπαρξης τών λαών, αλλά κάποτε θα πρέπει να πάψει να υπάρχει η… καρπαζο-εισπρακτόρευση.
Χατζηγιάννης Μέξης
Ο γέροντας άρχοντας τών Σπετσών Χατζηγιάννης Μέξης αποφάσισε να οργανώσει την άμυνα τού νησιού και να το υπερασπίσει. Τον ακολούθησαν ο γιος του Νικόλαος, οι γαμπροί του Ιωάννης Γ. Κούτσης, Δημήτριος Λάμπρου, Νικόλαος Λαζάρου και 53 ακόμη Σπετσιώτες.
Κάτω από τις διαταγές τού Μέξη κατασκευάστηκαν τρία κανονιοστάσια με το πιο ισχυρό εκείνο στην είσοδο τού λιμανιού.
Στις 8 Σεπτεμβρίου 1822 ο οθωμανικός στόλος, προερχόμενος από την Μονεμβασιά κίνησε προς ανεφοδιασμό τού Παλαμηδίου στο Ναύπλιο το οποίο πολιορκούσαν ο Δημήτριος Υψηλάντης και η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα. Οι δυνάμεις τών Οθωμανών αποτελούνταν από 94 πλοία υπό τον ναύαρχο Μεχμέτ Αλή Πασά.
Φθάνοντας στον κόλπο τής Ναυπλιάς βρέθηκαν αντιμέτωπες με τον ελληνικό στόλο, 50 περίπου πλοία υπό τον ναύαρχο Ανδρέα Μιαούλη, ο οποίος έδωσε διαταγή να κινηθεί ο στόλος προς το εσωτερικό τού Αργολικού Κόλπου για να εγκλωβίσει εκεί τους περισσότερους και καλύτερα εξοπλισμένους Τούρκους, αλλά το σχέδιο θα μπορούσε να οδηγήσει σε καταστροφή.
Προκειμένου, όμως, να αφήσουν τις Σπέτσες και την Ύδρα ανυπεράσπιστες οι Σπετσιώτες πλοίαρχοι Ι. Τσούρπας, Δημήτριος Λάμπρου και Ιωάννης Κούτσης και ο Υδραίος Αντώνιος Κριεζής αγνόησαν το σήμα τού Μιαούλη και επιτέθηκαν εναντίον τού οθωμανικού στόλου αιφνιδιάζοντάς τον.
Η σφοδρότητα τής ναυμαχίας έκανε το έδαφος να σείεται στην Ύδρα από όπου όσοι παρακολουθούσαν τα γεγονότα έβλεπαν τόσο καπνό που νόμιζαν ότι καίγονταν οι Σπέτσες.
Στην πιο κρίσιμη φάση τής ναυμαχίας με τις προτροπές τού ευπατρίδου πρεσβύτου Χατζηγιάννη Μέξη επικαλούμενου (…) “πατρίδαν, θρησκείαν και τιμήν” εφορμά με το πυρπολικό του κατά τής τουρκικής ναυαρχίδας ο ηρωϊκός Κοσμάς Μπαρμπάτσης.
Σύμφωνα με τον ιστορικό Αναστάσιο Ορλάνδο, η προσπάθεια τού Μπαρμπάτση να πυρπολήσει την οθωμανική ναυαρχίδα ήταν καθοριστική για την έκβαση τής ναυμαχίας γιατί οι Τούρκοι υποχώρησαν αμέσως και τράπηκαν σε φυγή προς την Κρήτη και από εκεί στην Κωνσταντινούπολη.
Φιλικώτατα.
Νίκολας Καρπούζης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου