Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ ΘΕΛΕΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ

Ιωάννης Μ. Ασλανίδης

Αντγος ε.α.

Επίτιμος Διοικητής της Σ.Σ.Ε.

«Μια χελιδών έαρ ου ποιεί» (ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ)

           

            Ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας  είναι το Οικονομικό. Ξέρουμε όλοι τώρα πλέον, ότι ζούμε με δανεικά. Με τα δανεικά αυτά πληρώνουμε τους 300 βουλευτές (ο αριθμός ακίνητος, ακόμη και με την αριστερά), πληρώνουμε τα κόμματα, τους υπαλλήλους του Δημοσίου και ασφαλώς και εμάς τους Συνταξιούχους και εκτός των άλλων λειτουργίας και ευθύνης του κράτους. Από αυτούς τους μισθούς, τις συντάξεις και τις εναπομείνασες ιδιωτικές επιχειρήσεις,

εισπράττει το κράτος φόρους, μέρος του οποίου, το μεγαλύτερο, καλύπτει τους τόκους, του τεράστιου χρέους που επισυσσωρεύθηκε για δεκαετίες και το πρόβλημα συνεχίζεται.

            Δηλαδή! απλά αν δεν δημιουργήσουμε πόρους ή άλλους τρόπους εισροής χρημάτων στον Κρατικό κορβανά, είναι βέβαιο με μαθηματική ακρίβεια και είναι θέμα χρόνου ότι, σε λίγο ούτε τους τόκους των δανεικών δεν θα είμαστε εις θέση να πληρώνουμε, μα ούτε το Κράτος θα έχει χρήματα να πληρώσει τους παραπάνω. Και! Όχι μόνο αυτό και κάθε πρόσκομμα στην οικονομική μας εξυγίανση νομοτελειακά αδυνατίζει την διεθνή παρουσία της χώρας μας. Αντιστοίχως ενισχύει τις τουρκικές θέσεις και την αντίστοιχη επιθετικότητα της κακής γείτονος.

             

            Είναι αλήθεια ότι τα Ελληνικά κόμματα και οι Πολιτικοί, περισσότερο βάρος έδιδαν πώς θα κρατηθούν στην εξουσία ή πώς θα ανέλθουν σ’ αυτήν. Η προσπάθεια της εκάστοτε αντιπολίτευσης δεν ήταν να συνδράμει το έργο της κυβέρνησης με εποικοδομητική αντιπολίτευση και προτάσεις, ούτε η εκάστοτε Κυβέρνηση είχε την λεβεντιά να δέχεται προτάσεις της αντιπολίτευσης. Έτσι! λοιπόν στην πατρίδα μας συνεχίζεται αυτός ο φαύλος κύκλος και σήμερα ακόμη, που βρίσκεται η Πατρίδα μας στο χείλος του γκρεμού. Διότι! Μία μεγάλη μερίδα πολιτικών τους ενδιέφερε το κόμμα, η καρέκλα με όλα τα συνεπακόλουθα, χωρίς να μπορέσουν να καταλάβουν ποία ειναί η αποστολή του λειτουργήματος των, σε μία κανονική Δημοκρατία για την Πατρίδα. Οι διθυραμβικές κορώνες μέχρι σήμερα στην Βουλή με προσωπικές επιθέσεις του μεν Πρωθυπουργού εναντίον του Προέδρου της Αξιωματικής αντιπολίτευσης και τανάπαλιν, με παράλληλο χειροκρότημα της αντίστοιχης πτέρυγας, μόνο θλίψη και οργή προκαλούσαν στον σκεπτόμενο Έλληνα. Αλλά και το βασικότερο απομάκρυναν κάθε δυνατότητα συνεργασίας των Πολιτικών Δυνάμεων, πόσο έχει ανάγκη ο τόπος μας, σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές. Και! Τούτο διότι: Όλοι είμαστε άγγελοι, αλλά μόνο με ένα φτερό, γιαυτό και δεν μπορούμε να πετάξουμε. Θα πετάξουμε μόνο όταν ο ένας αγγαλλιάσει τον άλλο και αποκτήσουμε δύο φτερά. Τότε μόνο μπορούμε να πετάξουμε.

            Είμαστε βέβαιοι ότι, πολλά έξοδα πρέπει να μαζέψει η Κυβέρνηση από το σπάταλο κράτος και θα πρέπει όλοι οι Έλληνες να συνδράμουμε, σε μία τέτοια προσπάθεια, τουλάχιστον αυτοί που έχουν και όλοι μας στο μέτρο των δυνατοτήτων, για κάποιο χρονικό διάστημα.

           Η Πατρίς δεν μας ανέθρεψε και δεν μας μόρφωσε δια να της αρνηθούμε κάθε ανταμοιβή, έχει το δικαίωμα να απαιτήσεικαι να χρησιμοποιήσει προς όφελος της τις σκέψεις μας, τις πράξεις μας και ακόμη την ζωή μας.

          

            Αυτό για να γίνει, σε μία κοινωνία που πιστεύει ότι, κάθε νέα Κυβέρνηση που ανεβαίνει στην εξουσία, έχει το μαγικό ραβδί για να λύσει τα επί δεκαετίες συσσωρευμένα προβλήματα, είναι πολύ δύσκολο. Ένας μόνον τρόπος υπάρχει “η διοίκησης δια του παραδείγματος”. Ήτοι:

            ΠΡΩΤΟΝ: Να μειωθούν οι βουλευτές τουλάχιστον μέχρι 50 έως 100..

           Είναι αδικαιολόγητο και απαράδεκτο, σε σύγκριση με άλλα ευρωπαικά Κράτη, να έχουμε εμείς τόσους βουλευτές.

            ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Να πάψει να είναι το βουλευτικό αξίωμα βιοποριστικό επάγγελμα.

         Διότι! Μεγάλη μερίδα ψευδολόγων και λαϊκιστών, επιβιώνουν στην πολιτική αυτή, με μόνη προσπάθεια να γίνουν βουλευτές και τίποτε άλλο. Και!  Ενώ Άξιοι και ικανοί πολίτες αποφεύγουν ή δεν του δέχεται το σύστημα.

           ΤΡΙΤΟΝ: Οι Βουλευτές να μην μισθοδοτούνται, αλλά να παίρνουν ειδικό επίδομα κατά την διάρκεια της Βουλευτικής θητείας των, που θα καλύπτουν τα επιπλέον έξοδα των. Ο δε χρόνος θητείας θα είναι συντάξιμος, όπως σε όλα τε άλλα επαγγέλματα.

                Αξιότιμοι κ. Αρχηγοί Κομμάτων και κ. Βουλευτές ,κατά την γνώμη μου, αυτό είναι “Διοίκηση δια του παραδείγματος”.

                    Τέλος! Όλοι πρέπει να ξέρουμε και να πιστεύουμε ότι, η Πατρίδα δεν είναι κόμμα, η Πατρίδα είναι Θρησκεία και γι’ αυτό πρέπει με ευλάβεια και πίστη να την υπηρετούμε.

               

            Λέει ο ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ: Δύο πράγματα πρέπει να διακρίνουν τον τίμιο πολίτη, το εν είναι, όταν ευρίσκεται εις την εξουσία, να διατηρεί την δόξα και την υπεροχή της πατρίδος του. Το έτερον είναι ότι ανά πάσα στιγμήν, εις οιανδήποτε πράξη της ζωής του, να φροντίζει δια το καλόν της Πατρίδος του.