Υπόθεση Καλογρίτσα: ποιος θα γελάσει τελευταίος;

Γιάννης Σιδέρης

Η λαϊκή ρήση λέει ότι γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος. Η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ δεν την ενστερνίζεται, κατά πως φαίνεται, για την υπόθεση Καλογρίτσα. Χθες με non paper ενημερώνει ότι «η σημερινή κατάθεση Καλογρίτσα στην Προανακριτική χάρισε για μια ακόμα φορά άφθονο γέλιο και νέες αντιφάσεις».

Θα δείξει το μέλλον αν έχουν σιγουριά ή άγνοια κινδύνου με τέτοιες διαβεβαιώσεις, αλλά από την αρχή, και πριν εισέλθουμε στις μαρτυρίες Καλογρίτσα, γεννάται ένα ερώτημα: Αφού δηλώνουν ότι ψεύδεται, γιατί δεν του υποβάλει μήνυση ο συν-κοιμώμενος κατά Καλογρίτσα στην οικία του, Νίκος Παππάς; Πανεύκολο το’ χει. Έκανε ήδη στον Πρόεδρο της Προανακριτικής Σταύρο Κελέση, κατηγορώντας τον «αλλοίωση των πρακτικών της Επιτροπής».

Ο Καλογρίτσας εμφανίζεται πότε να μην τα θυμάται όλα, πότε να επικαλείται κούραση, να έχει… οράματα. Όμως δεν αποκλείεται να τους «ξεροτηγανίζει» σε σιγανή φωτιά. Σε κάθε κατάθεση αποκαλύπτει μια ακόμη πτυχή.

Χθες φέρεται να θυμήθηκε πως ο Παππάς και η ομάδα του, του έδωσαν το «φιλί του Ιούδα» (όντως πικρό φιλί από τον Νίκο του «τον λεβέντη του και καμάρι του», όπως τον αποκαλούσε στα sms που αποκάλυψε πριν λίγες ημέρες).

Η κατάθεση Καλογρίτσα ίσως φανεί εξωπραγματική όταν λέγεται πως ανέφερε «Εγώ υπάκουα τυφλά. Έδωσα το όνομά μου. Ήμουν ένα άγραφο sms ένα email». Δεν είναι εξωπραγματική όμως για όσους γνωρίζουν τη νοοτροπία της στρατευμένης Αριστεράς. Υπάρχει απόλυτη εμπιστοσύνη στις επιλογές και επιταγές του κόμματος.

Στην περίπτωση δε που υπάρχει και η προοπτική να αποδειχθεί κερδοφόρος η «τυφλή υπακοή», με δάνεια προς τον κατασκευαστικό του Όμιλο (τα οποία π.χ. υπερδιπλασιάστηκαν σε ενάμισι χρόνο από την Attica bank), τότε η παράδοση γίνεται απόλυτη.

Άλλωστε ήταν θετική η προηγούμενη εμπειρία του Καλογρίτσα ως εκδότη της εφημερίδας «Πρώτη» (μια εφημερίδα που στήθηκε για να υποστηρίξει το εγχείρημα του Ενιαίου Συνασπισμού, της περιόδου του «βρώμικου '89»). Μόνο που τότε ηγέτες στον ενιαίο Συνασπισμό ήταν σοβαροί άνθρωποι, οι Φλωράκης και Κύρκος, που είχαν περάσει από φωτιά και σίδερο, και όχι η «δρακογενιά» της εύκολης ζωής.

Τι ρόλο έπαιζε ο Καλογρίτσας ως «άγραφο sms, email»; Επανέλαβε ότι συνάντησε τον νυν εχθρό του ΣΥΡΙΖΑ Β. Μαρινάκη, τον οποίο δεν είχε δει ποτέ πριν. Ο Μαρινάκης του είπε «ήμουν στο Μαξίμου και μίλησα με τον Νίκο για το θέμα (της χρηματοδότησης για την προκαταβολή της άδειας καναλιού).

Φέρεται να αναφέρθηκε και στη δημιουργία της εφημερίδας Documemto. «Πήγαν να βγάλουν την «Πρώτη», δεν προχώρησε το εγχείρημα. Μετά μου λέει ο Νίκος «πρέπει να βγει αμέσως εφημερίδα. Τώρα, τώρα, τώρα. Μετά μου λέει πως πρέπει να βγει με τον Βαξεβάνη. Δεν τον ήξερα...... για το Documento δάνεισα χρήματα. Το χρηματοδότησα μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου… το λογιστήριο έχει αποδείξεις για 2,9 εκ ευρώ. Το λογιστήριο τα έχει όλα αυτά… επιβεβαιώνω πως έδωσα 3 εκ. δανεικά».

Στη συνέχεια ο Καλογρίτσας αποπνέει άρωμα παλιού αριστερού με τα όσα λέγεται ότι είπε: «Κάποια στιγμή διαφώνησα με τη γραμμή και είπα δε θέλω να συνεχίσω γιατί θέλανε να πλέξουν τον γιο μου. Όταν είχα την «Πρώτη» έκανα αντιπολίτευση στον Παπανδρέου. Μου φέρνανε πολιτικοί και δημοσιογράφοι να γράψω κατά της Μιμής. Δεν έγραψα ποτέ. Για τον Παπανδρέου έγραφα. Οχι κουτσομπολιά για τη γυναίκα του όμως».

Και φέρεται να συνέχισε σε κάτι που το έχουμε να δει να συμβαίνει εμμονικώς: «Σε αυτή την ίδια κατεύθυνση είδα ότι μπαίνανε οι γυναίκες όπως του (τότε) αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης ή του Στουρνάρα. Διαφώνησα τότε… ήλθε τότε ένα σημαίνον πρόσωπο από το Μαξίμου. Με πίεσε. Αρνήθηκα και έφυγα».

Δήλωσε επίσης ότι έπαιρνε εντολές από τον Παππά, όχι από τον Βαξεβάνη. «Ο Παππάς ήταν από πίσω, υπάρχουν χαρτιά γι’ αυτά» -αν όντως υπάρχουν κάποια στιγμή θα προσκομισθούν.

Το πρόβλημα δεν είναι αν ένας επιχειρηματίας χρηματοδότησε μια φιλική προς τον ΣΥΡΙΖΑ εφημερίδα. Αν ήταν δικά του και δηλωμένα χρήματα, δικαίωμά του θα ήταν. Το πρόβλημα είναι πως αν αποδειχθούν όσα λέει, αναδεικνύεται ως μέγιστο πολιτικό πρόβλημα η προσπάθεια σταλινικής χειραγώγησης της ενημέρωσης εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, και η καθιέρωση αντιδημοκρατικής μονοφωνίας.  

liberal.gr