Μη βρίζεις μάνα. Μη βρίζεις Μάγδα. Είναι άδικο

Μη βρίζεις μάνα. Μη βρίζεις Μάγδα. Είναι άδικο.. Σε άκουσα, να χαρακτηρίζεις τα παιδιά άλλων μανάδων, μα και πατεράδων ”Ξεφτίλες και φονιάδες για 600 ευρώ.”

Όχι! Είσαι πολύ φάουλ μάνα. Είσαι πολύ φάουλ Μάγδα!

Σεβάστηκε όλη η Ελλάδα τον πόνο σου.

Παλικάρι έχασες, από μαχαίρι θρασύδειλου.

Παλικάρι,που δεν ήταν σίγουρα ο τύπος ”Σπίτι,δουλειά,ταβέρνα με φίλους” ή, ”Σπίτι, Πανεπιστήμιο,σεμινάριο,καφετέρια’‘, μα ήταν ο γιος σου μάνα, ήταν ο γιος σου Μάγδα.

Οι στίχοι που έγραφε για να βιοπορίζεται και να εκφράζεται, έκρυβαν πολλή οργή, πολύ μίσος..

Δεν ξέρω ποιος ήταν υπέυθυνος γι’ αυτό, δεν ξέρω αν το έβλεπες, δεν ξέρω αν μιλούσατε..

Ξέρω μόνο,πως για την κάθε μάνα, για την κάθε Μάγδα, το παιδί της είναι η πιο μεγάλη, η πιο παντοτινή αγάπη.

Τα αγόρια που έβριζες μάνα, Μάγδα, ναι, δουλεύουν για 600 ευρώ, αλλά ξεφτίλες δεν είναι. Ή τουλάχιστον, ανάμεσά τους, θα βρείς τόσους ξεφτίλες, όσους θα βρεις και σε ένα τσούρμο οικοδόμους, ή ναυτικούς, ή δασκάλους, ή γιατρούς ή μπογιατζήδες.

Δεν τον κάνει η δουλειά των άνθρωπο μάνα, Μάγδα, ο άνθρωπος κάνει καλύτερες όλες τις δουλειές, βάζοντας σε αυτές, τα όμορφα κομμάτια της ψυχής τους.

Κρίμα μάνα, κρίμα Μάγδα…

Σ’ είδα χθες και μαύρισε η ψυχή μου…Όχι από θλίψη.

Ούτε εσύ ήσουν θλιμμένη. Εξαγριωμένη ήσουν, σαν το θηρίο που ζητά αίμα..

Εξαγριώθηκες,επειδή το δικαστήριο, δεν καταδίκασε τους αστυνομικούς.

Και αμφισβήτησες με τον τραμπούκικο τρόπο του όχλου μια δικαστική απόφαση.

Ουσιαστικά αμφισβήτησες -και δεν είναι η πρώτη φορά- τη Δημοκρατία και τους θεσμούς της.

Μάνα,Μάγδα, αυτή η Δημοκρατία έχωσε το φονιά του γιου σου και τους ηθικούς αυτουργούς στη φυλακή.

Οι πολιτικοί, των οποίων έχεις γίνει ενεργούμενο και φερέφωνο, εν γνώσει, ή άθελά σου, δεν έβρισκαν αίθουσα να δικάσουν τη Χ.Α, θυμάσαι;

Ξέρεις γιατί;

Γιατί δεν πίστευαν και δεν πιστεύουν στη Δημοκρατία, παρά μόνο στο μπάχαλο παντού. Αφού μόνο μέσα από το μπάχαλο, μπορούν να υπάρξουν, όπως και η υπουργός τους παραδέχτηκε.

Να δεις πως το είχε πει..”Η κανονικότητα, δεν ευνόησε ποτέ την Αριστερά.”

Εσύ όμως μάνα, εσύ Μάγδα, πως μπόρεσες μετά από αυτό που πέρασες, να ξερνάς τόσο μίσος, σε δίκες άσχετες με την υπόθεση του Παύλου;

Γιατί στο Ζακ κι όχι στο μνημόσυνο των παιδιών της Μαρφίν, γιατί στο Ζακ κι όχι στο μνημόσυνο των θυμάτων της 17 Νοέμβρη, γιατί στο Ζακ κι όχι στο μνημόσυνο της …παράπλευρης απώλειας του ένοπλου αγώνα, Θάνου Αξαρλιάν;

Ποτέ δε θα μιλήσεις γι’ αυτούς τους φόνους μάνα, Μάγδα!

Γιατί δεν πιστεύεις ότι ήταν φόνοι, αλλά απόδοση δικαιοσύνης.

Έτσι,όπως εσύ έχεις τη δικαιοσύνη στο μυαλό σου. Στρεβλά κι αρρωστημένα.

Όταν ο παρατρεχάμενος δίπλα σου χθές, φώναζε στο νεαρό αστυνομικό με θράσος και τσαμπουκά ” Τι κοιτάς ρε, φεύγεις τώρα, φύγε ξεφτιλισμένε” αναρωτιώμουν απο που πηγάζει αυτό το θράσος κι η δική σου ανοχή σε αυτό.

Από το μεγαλείο της Δημοκρατίας πηγάζει κι απο τη σιγουριά, ότι αυτά τα παιδιά των 600 ευρώ, δε θα γυρίσουν να ανταποδώσουν τις προσβολές, για να μη συνεχιστεί το επεισόδιο.

Θα καταπιούν τις προσβολές και θα φύγουν. Όπως κι έκαναν και μπράβο τους.

Σέβομαι τον πόνο σου μάνα, Μάγδα, μα δε σε υπολήπτομαι καθόλου ως άνθρωπο κι ως πολίτη.

Έχεις μεγάλες ευθύνες…Γιατί θα μπορούσες να γίνεις φάρος ενότητας κι ομοψυχίας αυτές τις δύσκολες για την πατρίδα ώρες κι εσύ προτιμάς να διχάζεις , να βρίζεις και να αδικείς ανθρώπους που δε σου φταίνε σε τίποτα.

Απλά και μόνο, για να ικανοποιήσεις τις εμμονές σου και να πείσεις τον εαυτό σου, οτι εσύ, σαν μάνα, τα έκανες όλα σωστά.